امیر اسدی | مقایسه دریافتی سرمربی تیم ملی با مربی تیم المپیک

تفاوت از زمین تا آسمان است. نمی‌شود مقایسه کرد، خنده دار است. خنده‌ای به تلخی یک اتفاق. اتفاقی که فدراسیون فوتبال رقمش زده است. قیاس اما قرارداد کادر فنی تیم ملی بزرگسالان و المپیک است. قراردادی که کی‌روش و همکارانش امضا کرده‌اند و البته قراردادی که هنوز به مربیان تیم المپیک تعلق نگرفته است! برای این مقایسه سری به قرارداد کارلوس کی‌روش می‌زنیم. مبلغ پایه را نگاه نمی‌کنیم، چون نگاه به آن لذت این مقایسه را از بین می‌برد.

کمی پایینتر می‌آییم. به بندهای قرارداد کارلوس کی‌روش با فدراسیون فوتبال می‌رسیم. قراردادی که کفاشیان و همکارانش پیش روی مرد پرتغالی گذاشته‌اند. البته با چانه زنی‌هایی از نوع کی‌روش. بندهای قرارداد جالب است. بخصوص وقتی به بخش چهارم می‌رسیم. بخش وظایف و تعهدات فدراسیون و شرایط پرداخت دستمزد. اینجا می‌شود هزار و یک نکته دید. نکاتی که در درج آن کارلوس کی‌روش را نمی‌توان مقصر قلمداد کرد. او به‌عنوان یک طرف قرارداد، بندهایی از فدراسیون فوتبال خواسته و در طرف مقابل علی کفاشیان و همکارانش تمام خواسته‌های سرمربی تیم ملی را برآورده کرده‌اند.

ایرادی به کی‌روش وارد نیست. فقط فدراسیون فوتبال را می‌توان مقصر دانست. به‌عنوان نمونه در بند 5 از بخش چهارم قرارداد کی‌روش، فدراسیون فوتبال تعهد داده تا یک دستگاه تلفن همراه مجهز که از قابلیت دریافت و ارسال ایمیل برخوردار باشد را با تمام هزینه‌هایش برای کی‌روش فراهم کند. یا مثلا در بند 6، فدراسیون متعهد شده که دسترسی به اینترنت را برای کی‌روش برآورده کند. در ادامه به بیمه عمر، بلیت رفت و برگشت و البته بندهایی چون هزینه پزشکی، ایاب و ذهاب و خشکشویی نیز می‌رسیم.

کی‌روش با تیزهوشی فراوان، این تعهدها را به دوش فدراسیون گذاشته و البته کفاشیان و همکارانش نیز به تمام این خواسته‌ها پاسخ مثبت داده‌اند. کی‌روش معمولی‌ترین نیازهای روزمره خود را از فدراسیون فوتبال طلب کرده و برای هیچ یک از این خواسته‌ها جواب منفی نشنیده است! این را هم می‌توان به پای تیزهوشی او گذاشته و هم ناتوانی فدراسیون در امضای قراردادی که حالا شبیه به ترکمانچای است.

اینها مقدمه‌ای است برای یک مقایسه. بین قرارداد کی‌روش و همکارانش با مربیان تیم المپیک. کسی از برابری این دو قرارداد صحبت نمی‌کند. نمی‌توان از فدراسیون خواست که قرارداد کادر فنی تیم ملی با کادر فنی تیم المپیک به یک اندازه باشد اما می‌توان انتظار داشت که در امضای قرارداد با کادر فنی تیم المپیک، توهینی متوجه مربیان نشود. مربیانی که هر یک در فوتبال ایران برای خود اسم و رسمی دارند و البته برو بیای فراوان.

فدراسیون فوتبال ارقامی عجیب را پیش روی مربیان تیم المپیک قرار داده است. حقوقی ماهانه که ارزش آنچنانی ندارد. آن هم در قیاس با ارقامی که در لیگ برتر و حتی تیم ملی بزرگسالان به اعضای کادر فنی پرداخت می‌شود. به‌عنوان نمونه، به یکی از مربیان تیم المپیک که سالهاست در فوتبال ایران به یک مربی نمونه شهره شده، حقوقی در حدود 7 میلیون تومان در ماه توسط فدراسیون فوتبال در نظر گرفته شده ! یا مثلا برای یکی از اعضای کادر فنی که وظیفه آماده‌سازی را بر عهده دارد، حقوقی دو میلیونی در ماه پیش بینی شده است!

حقوق دو میلیونی در ماه را می‌توان یک توهین بزرگ برای مربی ایرانی دانست. کسی که 4 ماه و بدون چشمداشت در تیم المپیک فعالیت کرد و نه تنها قراردادی نبست که در طول این مدت پولی هم عایدش نشد. ارزشی که فدراسیون روی این مربی گذاشت را می‌توان با بندهای قرارداد کارلوس کی‌روش مقایسه کرد. تفاوت نمی‌تواند از زمین تا آسمان باشد. حتی بین کی‌روش و یکی از مربیان تیم المپیک.

اگر کی‌روش هر روز البسه خود را به خشکشویی بدهد، در طول یک ماه هزینه‌ای بالغ بر دو میلیون تومان روی دست فدراسیون فوتبال خواهد گذاشت. هزینه تنها خشکشویی کی‌روش به یکی از مربیان جوان تیم المپیک تعلق گرفته است. اتفاقی عجیب که در مخیله نمی‌گنجد. نه می‌توان در موردش تفکر کرد و نه خندید. باید گریست و تاسف خورد. برای فدراسیونی که نه تنها ارزش مربیان را نمی‌داند که به آنها توهین هم می‌کند. با ارقامی عجیب و غیر قابل باور.

در فدراسیون فوتبال از این دست اتفاق‌ها بارها افتاده، می‌افتد و خواهد افتاد. از رییسی که فقط می‌خواهد باشد، آن هم به هر قیمتی نمی‌توان انتظار داشت که ارزش پولی مربیان را بداند و برای‌شان قراردادهایی معقول تنظیم کند. فدراسیون تیم المپیک را به تیمی در حد کوچه و خیابان تشبیه کرده است. تیمی که بعد از گذشت 5 ماه، سرمربی‌اش هنوز بدون قرارداد است و کادر فنی‌اش حکمی دریافت نکرده. با حقوق دو میلیونی و این شرایط می‌توان به المپیک صعود کرد. اگر شک دارید رصدی کنید و حرف‌های علی کفاشیان را بخوانید. حرف‌هایی غیر منطقی که با هدف المپیکی شدن از زبان او خارج می‌شود!