حمیدرضا عرب | تمام تصمیم‌های بحث‌برانگیز برانکو در فوتبال ایران

مدیران و حامیان مالی باشگاه پرسپولیس به دلیل افتخاراتی که برانکو ایوانکوویچ در دوران همکاری‌اش با فوتبال ایران به چنگ آورده بود، بعد از تجربه تلخ با دایی و درخشان دست روی این مربی کروات گذاشتند تا شاید آنها را به آرمان شهری که در رویا می‌پرورانند، سوق دهد. برانکو لااقل در فوتبال ایران مربی موفقی بود؛ یک قهرمانی در رقابت‌های المپیک آسیایی، صعود به جام جهانی فوتبال و یک مقام سومی در جام ملت‌های آسیا. همه این افتخارات را برانکو یکجا برای تیم‌های ملی ایران به دست آورد تا با فاصله، اول مرد نیمکت تیم ملی محسوب شود. پیشینه قوی ایوانکوویچ پرسپولیسی‌ها را مجاب کرد تا رای به استخدام این مربی دهند. انتخاب خوبی هم بود. هیچ کس نیست که برانکو را گزینه نامناسبی برای پرسپولیس محسوب کند. این کروات هم اتمسفر فوتبال ایران را می‌شناسد و هم دارای مقبولیت و محبوبیت کافی است.

برانکو با این ویژگی‌ها به پرسپولیس آمده است اما در کانامه این مرد موفق نیز رگه‌هایی از کج‌سلیقگی مشاهده می‌شود. انتخاب‌هایی که هنوز کارشناسان فوتبال به دلایل فنی آنها پی نبرده‌اند. زمانی که برانکو سکان هدایت تیم ملی ایران را برعهده داشت همواره بازیکنانی در ترکیب تیم ملی قرار می‌گرفتند که همان روزها نیز جزو بهترین‌های لیگ ایران محسوب نمی‌شدند. بازیکنانی با ظرفیت‌های فنی محدود که اکنون به واسطه آن ضعف‌ها هیچ اثری از وجودشان نمی‌یابیم. جلال کاملی‌مفرد، مدافعی که در زمان مربیگری برانکو بازی‌های زیادی در تیم ملی انجام داد اکنون کجا است؟ انتخاب اول برانکو برای بسیاری از بازی‌های تیم ملی خیلی زود با دنیای حرفه‌ای خداحافظی کرد در حالی که شاید هر مدافعی با آن مقدار توجه و بازی ملی جای کاملی مفرد بود شاید هنوز هم در فوتبال ایران حضور داشت. کاملی مفرد را اما هرگز پس از پایان دوره برانکو در فوتبال ایران بازیکن قابلی ندیدیم و حتی بعد‌ها این بازیکن در تیم‌های باشگاهی نیز به بازیکنی درجه دو بدل شد.

سیدمحمد علوی نیز دیگر انتخاب بحث‌برانگیز ایوانکوویچ بود. بازیکنی که به رغم جوانی اما بی‌استعدادی و نداشتن غنای تکنیکی کافی زمانی که برانکو رفت، از تیم ملی فاصله گرفت و حتی کار به جایی رسید که پیش از رسیدن به مرز 30 سالگی سر از تیم‌های لیگ یکی درآورد. علوی را هم در حالی که بازیکن مورد علاقه برانکو بود بازیکن خاصی ندیدیم در حالی که تعداد بازی‌های این بازیکن در تیم ملی ایران کم نیست.

از این دست انتخاب‌ها در زمان مربیگری برانکو کم نبود. ستار زارع، علی بداوی و حتی ابراهیم میرزاپور همواره با انتقاد‌هایی مواجه بودند اما برانکو اعتقاد عجیبی به این بازیکنان داشت. حال پس از سال‌ها برانکو ایوانکوویچ دوباره به فوتبال ایران آمده است و با انتخاب‌هایش شگفت‌زده‌مان می‌کند. او به محض ورود به پرسپولیس این بار بازیکنی را از ترکیب اصلی سرخ‌ها دور کرد در حالی که شایسته بازی در ترکیب اصلی بود. حذف گابریل از پرسپولیس یادآور آن تصمیم‌های به یادماندنی برانکو در زمان مربیگری در تیم ملی است. حال وقتی زمان را تداعی می‌کنیم به این باور می‌رسیم که برانکو هیچ تفاوتی با گذشته نکرده است. او گاهی شایسته‌ها را از ترکیب بیرون می‌کند حتی به این قیمت که از پزشک پرسپولیس بخواهد دلایل مهر تایید زدن بر سلامت این بازیکن را اعلام کند – اینکه چرا گابریل مصدوم شد هنوز هم سوال است - و دست می‌گذارد روی بازیکنانی که به لحاظ فنی در سطح نازل‌تری نسبت به این بازیکن قرار دارند. حذف گابریل از پرسپولیس نشانه‌هایی از تکرار همان خصوصیات اخلاقی است. نوعی لجاجت از نوع اروپای شرقی‌اش که روشن نیست ریشه‌اش در کجا است. شاید برانکو بازیکن دیگری را برای این پست در نظر دارد. شاید یک هموطن کروات و شاید هم بازیکنی در حد و اندازه سیدمحمد علوی؟! تصمیم برانکو چیست؟ او چه خوابی برای این پرسپولیس دیده است؟ آیا خواب‌های او مانند آن ایام که بر کابین هدایت تیم ملی می‌نشست به حقیقت تبدیل خواهد شد؟ نتیجه تصمیم‌های برانکو چه خواهد بود؟ انتظار می‌کشیم...