محمد قراگزلو | اين پرسپولیس الهلال را قلقلک هم نمی‌دهد!

پرسپولیس برده و صعود کرده، همه خوشحالیم و با در نظر گرفتن آنچه بر این تیم طی ماه‌های قبل، گذشته به این صعود می‌بالیم. همه از حضور یکصد هزار هوادار تیم نهم جدول رده‌بندی در روز میان هفته به وجد آمده‌ایم و با تیترهای درشت «پرسپولیس آسیایی» را مقابل حریفان دور بعد علم کرده‌ایم و به آنها بابت حضور سرخ‌های ایران در جمع 16 تیم برتر آسیا آماده‌باش داده‌ایم.
نگاه واقع‌گرایانه به کیفیت فعلی پرسپولیس و آنچه پنج‌شنبه شب مقابل چشم هزاران هوادارش ارائه داد اما چیزی نیست که قلب‌ها را آرام کرده باشد و به صعود به جمع 8 تیم پایانی امیدوار کند. نه اینکه بخواهیم صعود پرسپولیس را لوث کنیم. نه. همه می‌دانیم سرخ‌ها در بحرانی‌ترین شرایط موجود از گروهی دشوار به مرحله حذفی صعود کرده‌اند اما کیفیت این تیم و نمایشی که ارائه کرد به هیچ وجه نمی‌تواند مجاب‌مان کند که این تیم الهلال را هم حذف خواهد کرد. برای این حرف‌ها دلیل داریم.

اشتباه بزرگ؛ گابریل به جای نوروزی
دو روز قبل از بازی با اطلاع از ترکیب 11 نفره پرسپولیس و اینکه هادی نوروزی بیرون رفته و گابریل کنار نوری بازی خواهد کرد تحلیلی درباره ترکیب اصلی تیم برانکو نوشتیم که در زمین مسابقه عینا مصداق پیدا کرد. پروفسور با بیرون گذاشتن هادی نوروزی، گابریل را کنار محمد نوری به میدان فرستاد اما شیفت کردن‌های متوالی هافبک برزیلی به میانه میدان و تداخل وظایف او با کاپیتان پرسپولیس باعث شد خط هافبک پرسپولیس ریتم مناسبی در حملات نداشته و عملا توانی برای خلق موقعیت و ساختن شانس گلزنی برای مهدی طارمی یا عالیشاه نداشته باشد.
در واقع از آنجایی که گابریل برخلاف نوروزی قابلیت حمله از جناح راست را نداشت توازن در حمله کناره‌ها برقرار نمی‌شد و عالیشاه و طارمی در حملات یار سومی نداشتند. ضمن اینکه در زمان دفاع گابریل برخلاف نوروزی که بعضا به مدافع پشت سرش کمک می‌کند، به خاطر سبک بازی‌اش توانایی کمک به بابک حاتمی را نداشت و این جابه‌جایی هم در حمله و هم در دفاع به پرسپولیس ضربه زده بود. این چینش باعث شد گابریل و محمد نوری ضعیف‌ترین نمایش خود در لیگ قهرمانان آسیا را ارائه کنند و پرسپولیس در ساختن موقعیت گل از روی کار تیمی و گروهی به شدت مشکل داشته باشد. البته برانکو در میانه‌های نیمه دوم به این موضوع پی برد و با بازی دادن نوروزی به جای گابریل هم به گل دوم رسید هم در دفاع نظم بهتری پیدا کرد. گل دوم با پاس به جلوی عالی هادی نوروزی به دست آمد و اگر جورائف اشتباه نمی‌کرد طارمی توپ را به تور می‌چسباند ضمن اینکه بعد از تعویض گابریل در 20 دقیقه پایانی پرسپولیس موقعیتی به حریف نداد.

100 هزار تماشاگر و چند موقعیت گل؟
پرسپولیس با دو هافبک بازیساز و هنرمند وارد میدان شد و توقع می‌رفت در بازی خانگی و پیش چشم صد هزار هوادارش بنیادکار نه چندان با انگیزه را تحت فشار قرار دهد اما این اتفاق خیلی کم رخ داد و در مجموع نمی‌توان گفت پرسپولیس نمایش برتری نسبت به حریفش ارائه کرده چرا که موقعیت‌های خطرناک بنیادکار حداقل تا دقیقه 70 بیشتر از میزبانی بود که برای صعود نیاز به پیروزی داشت – حضور توأمان گابریل و نوری در زمین و برهم خوردن بالانس حملات پرسپولیس باعث شده بود کیفیت بازی کل تیم به شدت افت کند و بعضا این احمد نوراللهی بود که به قلب دفاع حریف می‌زد و گل دوم هم به همین شیوه به دست آمد.
اما بازی ضعیف پرسپولیس تا دقیقه 70 را می‌توان از تعداد موقعیت‌های گل این تیم و البته میزان تملک توپ در نیمه زمین حریف محاسبه کرد. آنچه قبل از تعویض گابریل در زمین مشخص بود اینکه پرسپولیس هیچگاه نتوانست برای چند دقیقه متوالی در نیمه زمین حریف حضور مستمر داشته و بنیادکار را تحت فشار قرار دهد. شاید بعد از هجوم احساسی ثانیه‌های نخست پرسپولیس، ضربه ایستگاهی گابریل و ضربه سر نوراللهی می‌شد امید داشت که سرخ‌ها یک تیم کاملا تهاجمی خواهند بود و هر چند دقیقه یک بار موقعیت گل می‌سازند اما 100 هزار هوادار پرسپولیس از آن لحظه 26 دقیقه منتظر بودند تا موقعیت گل بعدی را باز هم از روی یک ضربه ایستگاهی (ارسال گابریل و ضربه سر نوری) ببینند. اسفبارتر اینجاست که پرسپولیس در ادامه نیمه اول تنها دو موقعیت نصف و نیمه گل به دست آورد. یک بار دقیقه 41 شوت زمینی طارمی بیرون رفت و دقیقه 44 نیز سانتر عالیشاه با ضربه سر نورمحمدی همراه شد و به شکل خطرناکی بیرون رفت.
نکته اسفناک‌ دیگر اینکه تا قبل از تعویض گابریل یعنی دقیقه 68 پرسپولیس تنها سه موقعیت داشت. دقیقه 46 که شوت طارمی را دروازه‌بان مهار کرد. دو دقیقه بعد که با یک کار ترکیبی پنالتی به دست آمد و دقیقه 64 که شوت محکم بابک حاتمی را زوخوروف دروازه‌بان بنیادکار دفع کرد.
پرسپولیس اما با جابه‌جایی گابریل و نوروزی تیم بهتری شد و چهار موقعیت به دست آورد. سانتر از راست و پرش عالی و ضربه سر جسورانه عالیشاه (دقیقه 68)، کار ترکیبی عالی و گل به خودی ازبک‌ها (دقیقه 73)، کار ترکیبی خوب و گل طارمی که ‌آفساید اعلام شد (74) و ضربه سر خطرناک نورمحمدی (دقیقه 90) نشان داد ترکیب ابتدایی برانکو ایراد بزرگی داشته است.
بکریچ و رشیدوف؛ زوم روی ضعف پرسپولیس

  ترکیب غلط پرسپولیس و ناتوانی سرخ‌ها در حمله یک طرف و ضعف این تیم در دفاع از سوی دیگر باعث شد موقعیت‌‌های گل خطرناک حریف ازبک تا دقیقه 61 بازی که آنها به گل رسیدند بیشتر از پرسپولیس باشد. در واقع ضعف پرسپولیس در کناره‌های خط دفاع و حضور فوق‌العاده سمیر بکریچ (هافبک بوسنیایی سابق مس کرمان و فجرسپاسی) در جناح چپ تهاجمی بنیادکار باعث شد پرسپولیس سه بار از‌ آن منطقه خطر گل خوردن را احساس کند. دقیقه 37 نفوذ بکریچ و شوت او با مهار مکانی همراه شد. دقیقه 45 سوشا در موقعیت تک به تک با بکریچ موفق شد، دقیقه 50 بکریچ پشت حاتمی صاحب توپ شد و سوشا را هم جا گذاشت اما توپ از روی خط دروازه عبور کرد و گل نشد. بکریچ بهترین بازیکن و خطرناک‌ترین مهره بنیادکار تا آن لحظه بود اما سرانجام پرسپولیس از جایی ضربه خورد که در تمام بازی‌های قبل از آنجا گزیده شده بود. آفسایدگیری اشتباه و فضای خالی پشت علی عسگری در دفاع چپ، سردار رشیدوف شاخص‌ترین بازیکن ازبک‌ها را در موقعیت گلزنی‌ قرار داد و او با یک ضربه هنرمندانه استادیوم مملو از جمعیت را ساکت کرد.
پرسپولیس در حالی 4 موقعیت گل صددرصد به حریف ازبک خود داد که مقابل صد هزار هوادارش بازی می‌کرد و حریف برای صعود هیچ شانسی نداشت. حالا تعداد موقعیت‌های گل پرسپولیس (البته از کار ترکیبی و در جریان بازی) را بگذارید کنار موقعیت‌های حریف تا دلیل نگرانی‌هایمان را بدانید.

الهلال از النصر هم قوی‌تر است
برانکو ایوانکوویچ در مصاحبه بعد از بازی از بازیکنانش تشکر کرد و از صعود خوشحال بود اما با توجه به حضورش در فوتبال عربستان و شناخت نسبت به تیم‌های این کشور صراحتا اعلام کرد الهلال از النصر هم قوی‌تر است. حالا نمایش پرسپولیس مقابل النصر را در همین تهران به یاد بیاورید و اینکه سرخ‌ها چگونه برنده شدند و سپس قدرت الهلال را در مصاف با فولاد ببینید تا متوجه شوید سرخ‌ها چه کار دشواری در پیش خواهند داشت. این دشواری از آنجایی که بازی برگشت در ریاض و پیش چشم هزاران هوادار حریف برگزار خواهد شد کار صعود را دشوار خواهد کرد. نمی‌خواهیم از الهلال یک غول شکست‌ناپذیر بسازیم اما با کیفیتی که پرسپولیس چهارشنبه ارائه داد و اطلاع از توانایی و پتانسیل حریف و در نظر گرفتن قرعه، صعود چیزی شبیه به ماموریت غیرممکن است مگر اینکه برانکو در این فاصله تیمش را متحول کند یا حداقل اینکه با روش بهتر و ترکیب مناسب‌تری در بازی رفت به مصاف حریف برود. البته نباید یادمان برود پرسپولیس سه سال پیش مقابل 70 هزار هوادار خودی به الهلال باخته و اسیر فوتبال روانتر حریف شده پس اگر به لحاظ تیمی و فنی سرخ‌ها در همین سطح باقی بمانند صعود به جمع 8 تیم کاملا خوشبینانه خواهد بود.