نوید صراف | کدام بارسا قوی‌تر است؟ بارسای فصل 11-2010 یا این فصل؟

روز 28 می سال 2011، 87 هزار نفری که در ورزشگاه ومبلی حضور داشتند، شاهد پیروزی 1-3 بارسلونا مقابل منچستر یونایتد و البته قهرمانی این تیم در لیگ قهرمانان اروپا بودند. دیدن قهرمانی یک تیم در معتبرترین رقابت باشگاهی اروپایی لحظات فراموش ناشدنی را برای هر فوتبال‌دوستی رقم می‌زند چه برسد به اینکه تیم محبوبتان مقابل چشمانتان بر بام اروپا تکیه بزند. اما بی شک شب بسیار خوبی برای فوتبال‌دوستان ساخت.

به اعتقاد بسیاری از کارشناسان در آن روز بهترین تیم و باشگاه جهان، با نمایشی از قدرت و بازی هجومی، رقیب‌اش را از پیش رو برداشت و امضایش را پای شاهکارش نهاد و در طول 90 دقیقه، به همگان برترین بودن را باری دیگر اثبات کرد. آبی‌واناری‌ها در این دیدار ترکیبی از سرعت، حاکمیت میدان و کنترل توپ بارها و بارها بر شیاطین سرخ تاختند و در طول نود دقیقه هیچگاه از موج حملاتشان نکاستند و اجازه ندادند رقیبشان زیاد تصاحب توپ را در اختیار داشته باشد.

اکنون پس از گذشت 4 سال، با بازبینی آن بازی به این نتیجه می‌رسیم که شکست 1-3 من‌یونایتد، کاملاً آبرومندانه بوده و اگر بارسا کمی بی‌رحمانه‌تر بازی می‌کرد این دیدار می‌توانست با نتیجه‌ی عجیب 1-10 خاتمه یابد. این در حالی بود که رقیب بارسا در آن بازی تیمی بی نام و نشان نبود. من‌یونایتد با 3 قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در 4 سال، یکی از تیم‌های مطرح این رقابت‌ها بود. قهرمان 2008 اروپا و فینالیست سال 2009 این رقابت‌ها، تحت رهبری سر الکس فرگوسن پیش از برگزاری فینال 2011 باز هم موفق به کسب عنوان قهرمانی در لیگ جزیره شده بود. اما در فینال 2011 شبی بد برای شیاطین سرخ رقم خورد. در حقیقت شاگردان فرگوسن در این دیدار تنها شکست نخوردند، تحقیر شدند!

منچستر در این بازی به حدی مقهور بارسا شد که مدافع این تیم؛ ریو فردیناند، پس از این بازی به صراحت لب به سخن گشود: «بارسا همانند یک طوفان ما را تخریب کرد. ما در زمین بسیار شرم‌آور ظاهر شدیم. امشب برایمان همچون یک کابوس بی‌پایان است.»

مدافعین من‌یونایتد به خوبی از توانایی‌ها و برنامه‌های مسی آگاه بودند اما هیچگاه موفق به مهارش نشدند. فردیناند در اینباره تصریح کرد: «فکر می‌کردم مهار او شدنیست، فکر می‌کردیم می‌توانیم او را پوشش دهیم، اما نشد، نتوانستیم. در حقیقت معتقدم که مسی مهار ناشدنی است. مطمئنم در طول حیاتم دیگر بازیکنی همانند او را نخواهم دید.»

فینال ومبلی در حالی برگزار شد که بارسا پیش از آن به قهرمانی لالیگا دست یافته و راهی دیدار فینال کوپا دل‌ری شده بود. این تیم تحت رهبری پپ گواردیولا سیستم و سبک جدیدی از فوتبال را به جهان عرضه کرد. فوتبالی بر اساس پاس‌های کوتاه، سرضرب و البته متعدد در کنار بازی بدون توپ مهاجمین و در نهایت ارسال توپ به فضاهای خالی و زدن ضربه‌ی نهایی. سبکی که همگان آنرا با نام «تیکی تاکا» به ذهن سپردند.

اگر رقیبشان موفق به تصاحب توپ می‌شد باید از بازیکنانی همچون ویکتور والدس، دنی آلوز، جرارد پیکه، کارلوس پویول و خاویر ماسکرانو عبور می‌کرد. امری که در آن سال‌ها کمتر مهاجمی موفق به انجامش شد.

در فصل 11-2010 خط میانی آبی‌واناری‌ها را آندرس اینیستا، سرخیو بوسکتس و ژاوی هرناندز تشکیل می‌دادند. سه ستاره‌ای که با اختلاف بهترین خط هافبک جهان بودند. در نوک خط حمله طبق معمول لیونل مسی قرار داشت که در طول فصل بیشتر از 50 گل به ثمر رسانده بود. پشت سر او، پدرو و ویا حضور داشتند که هر دو در مجموع 45 گل در فصل وارد دروازه‌ی رقیبان کردند.

زمانی که داور این مسابقه سوت پایان این دیدار را به صدا در آورد، بازیکنان بارسا در میانه‌ی میدان، گواردیولا را روی دستانشان به هوا انداخته و جشن‌شان را در همان میانه‌ی مستطیل سبز برپا کردند. آنچه در آن لحظات مطمئناً همگان به آن ایمان داشتند این امر بود که تمام بازیکنانی که در میانه‌ی زمین حضور داشتند، همه بهترین بازیکنان روز جهان بودند و کسی نمی‌توانست خلاف آن را حتی به زبان بیاورد.

حال پس از گذشت 4 سال، کاتالان‌ها باز هم در آستانه‌ی رقم زدن تاریخ هستند. آنها در این فصل یک هفته مانده به پایان رقابت‌ها، قهرمان لالیگا شدند. روز شنبه، با پیروزی برابر اتلتیک بیلبائو جام قهرمانی کوپا دل‌ری را بالای سر بردند و شنبه‌ی هفته‌ی آینده در فینال لیگ قهرمانان اروپا به مصاف یوونتوس خواهند رفت تا یک سه‌گانه‌ی دیگر را در تاریخ باشگاهشان ثبت کنند.

تیم این فصل بارسا، 6 بازیکن از سال 2011 را همچنان در ترکیب اصلی خود می‌بیند. آلوز، پیکه، ماسکرانو، اینیستا، بوسکتس و مسی، 6 بازیکن کنونی بارسلونا هستند که در فینال امسال نیز در ترکیب اصلی قرار خواهند داشت. به این اسامی پدرو و ژاوی را نیز اضافه کنید که هرچند اکنون برخلاف فینال 2011، در ترکیب اولیه قرار ندارند اما حضورشان روی نیمکت ذخیره‌ها دست انریکه را برای تغییرات باز می‌گذارد.

اما چهره‌های جدید در این فصل، بازی‌های بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشته‌اند. ترشتگن و براوو در درون دروازه به حدی مطمئن ایفای نقش کردند که دیگر کسی نبود والدس را به یاد نمی‌آورد. جوردی آلبا در خط دفاعی، ایوان راکیتیج در کمربند میانی میدان و لوئیز سوارز و نیمار در خط حمله بسیار خوب و موفق انجام وظیفه کرده و در نتیجه‌گیری‌های این فصل بارسا موثر و پررنگ بودند.

این بازیکنان تازه وارد در کنار بازیکنان سابق آبی‌واناری‌ها، فرصت این را دارند تا با پیروزی برابر یووه و کسب سه‌گانه نامشان را در کنار اسطوره‌های این تیم ماندگار کنند. اما سوال اینجاست؛ آیا این تیم قوی‌تر از تیم سال 2011 است؟

برای اینکه بتوانیم به درستی این مقایسه را انجام دهیم ابتدا باید شاگردان انریکه در برلین موفق به کسب پیروزی و قهرمانی شوند. اگر بارسا بتواند با پیروزی برابر یووه پنجمین قهرمانی‌شان در لیگ قهرمانان اروپا را کسب کنند، می‌تواند گفت تیم کنونی کمی قوی‌تر از تیم 2011 است.

همانطور که گفتیم ترشتگن و براوو درون دروازه بسیار مطمئن‌تر و مقتدرانه‌تر از والدس ظاهر شده‌اند. در خط حمله، مثلث MSN چشم‌نواز بازی می‌کنند. سوارز و نیمار بیشتر به مسی برای گل‌زنی کمک کردند و همین امر باعث شد که لیو در این فصل بیشتر از سال 2011 موفق به گل‌زنی شود. این در حالیست که سوارز و نیمار نیز خودشان مجموعاً 67 گل برای تیم‌شان به ثمر رسانده‌اند که به مراتب بسیار بیشتر از پدرو و ویا است. بارسا در سال 2011، لالیگا را با 95 گل زده به پایان رساند در حالی که این فصل موفق به زدن 110 گل شدند.

تنها نقطه‌ی ضعف بارسلونا نسبت به ورژن 2011 شان، خط میانی این تیم است. در آن سال بازیکنانی (بوسکتس، ژاوی، اینیستا) در میانه‌ی میدان حضور داشتند که با تیم ملی اسپانیا، جام جهانی را فتح کرده بودند. سه هافبکی که بدون هیج بحثی، آماده‌ترین هافبک‌های وقت جهان شناخته می‌شدند.

اگر بارسا در پایتخت ژرمن‌ها جام قهرمانی را بالا سر ببرند و برلین را در تاریخشان به عنوان پنجمین جام قهرمانی‌شان ثبت کنند، برتری‌شان بر تیم 2011 را به اثبات خواهند رساند اما فراموش نکنید که قهرمانان سال 2011 همواره به عنوان نسخه‌ی اوریجینال در تاریخ این باشگاه باقی خواهند ماند.