Top 10 | ده اسطوره‌ بی جام لیگ برتر انگلیس

لیگ برتر انگلیس با وجود قدمتی کمتر از 25 سال، اسطوره‌های بسیاری را به خود دید. اسطوره‌هایی که در باشگاه‌هایشان به محبوب‌ترین بازیکن تبدیل شدند. البته بعضی از آنها همانند رایان گیگز و پُل اسکولز به همراه تیم‌شان بارها و بارها جام قهرمانی لیگ را بالای سر بردند و برخی نیز به حدی بد اقبال بودند که حتی یک بار هم موفق به لمس جام نشدند.

در این مقاله بر آن شدیم تا 10 بازیکن مطرح لیگ برتر جزیره را که علیرغم تلاششان، دستشان از جام کوتاه ماند را به شما معرفی کنید.

این شما و این 10 اسطوره‌ی بی جام لیگ برتر انگلیس:

10. دیوید جیمز:

سنگربان 44 ساله و اسبق تیم‌های لیورپول، وستهام، منچسترسیتی و آستون ویلا با وجود اینکه سابقه‌ی طولانی حضور در لیگ جزیره را دارد اما هیچگاه موفق به کسب جام قهرمانی نشد. وی در 7 فصل حضورش در لیورپول یک مقام سومی و 2 مقام چهارمی را با لک‌لک‌های آنفیلد کسب کرد و این نزدیک‌ترین فاصله‌اش با رتبه‌ی نخست بود.

جیمز با 572 بازی در لیگ جزیره، پس از رایان گیگز و فرانک لمپارد با سابقه‌ترین بازیکن این لیگ محسوب می‌شود با این تفاوت که او هیچگاه رنگ قهرمانی را ندید. دیوید علاقه‌ای به خداحافظی از فوتبال ندارد. وی در سن 44 سالگی، به تیم کرالا بلسترز هند پیوست تا روند مهاجرت بازیکنان مسن به فوتبال هند، ادامه داشته باشد. جیمز که سابقه بازی برای تیم ملی انگلیس در جام جهانی 2010 را نیز در کارنامه دارد، فصل گذشته را در فوتبال ایسلند توپ می‌زد.

جالب است بدانید که دیوید مدتی قبل اعلام ورشکستگی کرد و به همین دلیل مجبور شد وسائل شخصی‌اش را به حراج بگذارد. در این حراجی وی بسیاری از پیراهن‌هایی که در طول دوران حرفه‌ای‌اش به تن کرده یا لباس‌هایی که از بازیکنان تیم‌های حریف به یادگار گرفته بود را به حراج گذاشت.

9. جرمین دفو:

جرمین دفو مهاجم سابق تیم‌های تاتنهام و پورتسموث که سابقه‌ی زیادی در فوتبال انگلیس دارد، بعد از پشت سر گذاشتن دورانی ناموفق در فوتبال کانادا، از تیم تورنتو خارج شد. در ابتدا شایعاتی مبنی بر حضور وی در لیورپول و تاتنهام در رسانه‌ها گسترش یافت.. حتی گفته می‌شد وی شخصاً تمایل دارد تا دوباره به لندن بازگشته و در تاتنهام توپ بزند اما در نهایت او در این فصل (15-2014) در ازای دریافت حقوق هفتگی 70 هزار پوند با قراردادی سه و نیم ساله با ساندرلند، بار دیگر به فوتبال انگلیس بازگشت. وی با 128 گل زده تاکنون در لیگ برتر، یازدهمین مهاجم برتر جزیره است با این حال مهاجم 32 ساله‌ی ساندرلند با وجود اینکه توانایی بازی کردن و درخشش در این تیم را دارد اما هیچگاه نمی‌تواند به جام قهرمانی دست یاید چراکه ساندرلند هیگاه مدعی قهرمانی نبوده و نخواهد بود.

8. پائولو دی کانیو:

پائولو دی کانیو یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایتالیاست که همراه با اواریستو بکالوسی و آگوستینو دی بارتولومی هرگز برای تیم ملی کشورشان بازی نکردند و هیچ شکی نیست که خلق و خوی تند و آتشین او فرصت پوشیدن پیراهن پرافتخار آتزوری‌ها را از او گرفت.

دوران بازیگری او در شفیلدونزدی خالی از حاشیه نبود. وی در دیدار برابر آرسنال بعد از اخراج از میدان، داور مسابقه را به زمین هل داد که  این کار او یازده جلسه محرومیت و 10 هزار پوند جریمه‌ی نقدی برایش در پی داشت. اما وی در وستهام به اسطوره‌ای محبوب بدل شد. در سال 2001 در جریان بازی با اورتون به دلیل مصدوم شدن پل جرارد دروازه‌بان تیم حریف٬ از موقعیت بسیار خوب گلزنی خود صرف نظر کرد تا بازی متوقف شود و به وضعیت مصدومیت دروازه‌بان تیم اورتون رسیدگی شود. وی به دلیل انجام این حرکت جایزه‌ی بازی جوانمردانه‌ی فیفا را کسب کرد.

با این حال دی کانیو هیچگاه نتوانست جام قهرمانی را بالا سر برده و این افتخار را در کارنامه‌اش ثبت کند.

7. جیانفراکو زولا:

وی سابقه‌ی بازی در تیم‌های ناپولی، پارما و چلسی را دارد. زولا با انتخاب ورزشی‌نویسان انگلیسی به عنوان بازیکن برتر تاریخ باشگاه چلسی انتخاب شد. جیانفرانکو در سال 2003، پس از 7 سال حضور در آبی‌های لندن، بدون کسب جام قهرمانی از این تیم جدا شد و درست 2 فصل بعد چلسی تحت مالکیت آبراموویچ و هدایت خوزه مورینیو جام قهرمانی را بالای سر برد.

زولا در مدت حضورش در چلسی، 229 بار برای این تیم در لیگ به میدان رفت و 59 بار هم موفق به گشودن دروازه‌ی رقیبان شد. وی یکی از بازیکنان بزرگ و به یاد ماندنی این تیم لندنیست که پیش از جان تری و حتی فرانک لمپارد لقب اسطوره را یدک می‌کشید.

6. لس فردیناند:

فردیناند با 149 گل زده، هشتمین گلزن برتر لیگ جزیره است با این حال او نیز جزو بازیکنانیست که موفق نشد راهی تیمی قدرتمند شده و جام قهرمانی را کسب کند. وی دوران بسیار خوبی را در کوئینز پارک رنجرز سپری کرد و لقب «ســـِـر لس» را از هواداران این تیم دریافت کرد. لس فردیناند در بین سال‌های 1987 تا 1995 برای رنجرز توپ زد و در تا مدتی پیش نیز ریو فردیناند برادرزاده‌ی وی در این باشگاه توپ می‌زد.

همگان به این موضوع اذعان دارند که لس فردیناند در قلب هواداران رنجرز جایگاه ویژه‌ای دارد. همین امر باعث شد که بعد از اینکه کوئینز پارک رنجرز در مسابقات لیگ برتر جزیره با هری ردنپ نتایج مطلوبی کسب نکرد با نظر مدیر باشگاه وی از کار برکنار و به جای او لس فردیناند به عنوان سر مربی انتخاب شود.

5. رابی فاولر:

مهاجم اسطوره‌ای لک‌لک‌های آنفیلد دیگر بازیکن حاضر در لیست ماست. او تنها 17 سال داشت که قراردادی حرفه‌ای با لیورپول امضا کرد. هشت سال حضور در سطح اول فوتبال انگلستان با لیورپول و به ثمر رساندن گل‌های فراوان برای لک‌لکها. تا جایی که ایان راش بزرگ تحت تاثیر و تحت الشعاع این مهاجم بلند قامت قرار گرفت. فاولر پس از چهار بازی در لیگ برتر در پنجمین بازی موفق شد در برابر ساوتهمپتون هت‌تریک کند. بزرگ‎‌ترین شاهکار وی برای قرمزها در بازی مقابل آرسنال انجام شد که در 4 دقیقه و 33 ثانیه سریع‌ترین هت‌تریک تاریخ لیگ برتر را به نام خود ثبت کرد. رکوردی که در یک هفته مانده با پایان فصل 15-2014 توسط سادیو مانه از ساوتهمپتون شکسته شد

دوران حضور فاولر در جمع قرمزها بدون حاشیه نبود. در سال 1999 در دربی مرسی ساید پس از گلزنی با کمک خط کنار زمین از کسانی تقلید کرد که کوکائین مصرف می‌کنند و همین امر جریمه‌ای 60 هزارپوندی برای وی در پی داشت.

کم کم ستارگان جدید در آنفیلد ظهور کردند و جای فاولر را گرفتند. او پس از 236 بازی و 120 گل برای قرمزها از آنفیلد جدا شد. بزرگ‌ترین افتخارات فاولر با لیورپول به دست آمد و وی در جمع قرمزها فاتح جام حذفی، لیگ کاپ، جام خیریه، جام یوفا و سوپرکاپ اروپا شد اما هرگز افتخار فتح لیگ انگلستان را به دست نیاورد.

4. متیو لو تیسیه:

لو تیسیه به خاطر وفاداری‌اش به ساوتهمپتون و رد همه‌ی پیشنهادات اغواکننده‌اش و حضور 17 ساله در باشگاه ساوتهمپتون در میان فوتبال دوستان لیگ جزیره شناخته شده و زبان‌زد خاص و عام است. وی در طول حضورش در این تیم توانست 161 گل در لیگ به ثمر برساند. وی در دوران اوج خود طی سال‌های 1992 تا 1995، 60 بار دروازه‌ی حریفان را باز کرد. در این سال‌ها ساوتهمپتونهرگاه لو تیسیه را در ترکیبش نداشت، بازی را به رقیبانش واگذار می‌کرد. متیو در دوران حرفه‌ای‌اش از 48 پنالتی فقط یک پنالتی را از دست داد که رکوردی بی‌نظیر است. اما وفاداری این بازیکن به تیم‌اش باعث شد که او هیچگاه موفق به کسب قهرمانی لیگ برتر جزیره نشود.

3. جیمی کاراگر:

این مدافع با تجربه پس از 17 سال حضور در پیراهن سرخ مرسی ساید، در پایان فصل 2013 از میادین فوتبال خداحافظی کرد. او یک الگوی حرفه‌ای برای دیگر بازیکنان در داخل و خارج از زمین بوده و تعهد او به کار ستودنی بود. این بازیکن 37 ساله اولین بازیش با پیراهن لیورپول را در سال 1997 برای این تیم انجام داد و برای لک‌لک‌های آنفیلد در لیگ 508 بار به میدان رفت.

جیمی یکی از مهره‌های کلیدی لیورپول در قهرمانی این تیم در لیگ قهرمانان اروپا در سال 2005 بود. وی 737 بار برای لیورپول در تمامی رقابت‌ها بازی کرد و رکورد بیشترین حضور برای لیورپول در رقابت‌های اروپایی با 150 بازی را نیز در اختیار دارد. کاراگر عضوی از تیمی بود که در سال 2001 موفق به کسب سه گانه لیگ کاپ، جام حذفی و جام یوفا شد اما او هیچگاه نتوانست جام قهرمانی لیگ برتر را به کلکسیون افتخاراتش بیافزاید.

2. گری اسپید:

اسپید ستاره‌ی فوتبال ولز و مردی که در 11 ماه آخر حیاتش سرمربی تیم ملی این کشور هم شد و در سال 2011، در 42 سالگی بر اثر خودکشی از این دنیا رفت، از مردان ویژه و متفاوت جهان فوتبال بود.

شاید عجیب تر از خودکشی گری اسپید این نکته باشد که او دسامبر 2010 در حالی که تمامی پیشینه مربیگری‌اش به 4 ماه کار در تیم معمولی شفیلد یونایتد انگلیس منحصر می‌شد، از سوی اتحادیه‌ی فوتبال ولز به سمت سرمربیگری تیم ملی این کشور منصوب شد و باز حیرت‌بارتر از آن این است که او به رغم سابقه‌ی اندکش، در 10 بازی خود تحت عنوان سرمربی ولز، این تیم را صاحب 5 برد شامل فتح هر 3 بازی آخرش کرد. به واقع بعد از ناکامی ولزی‌ها در دور مقدماتی یورو 2012 و نرسیدن این تیم به مرحله‌ی نهایی این پیکارها، نحوه‌ی کار اسپید و نتایج حاصل، ولزی‌ها را به جبران مافات امیدوار ساخته بود و آنها می‌پنداشتند که می‌توانند در مرحله‌ی انتخابی جام جهانی 2014 مجوز حضور بگیرند، اما شوک ناشی از مرگ اسپید کار دستشان داد.

هنر او بازی‌خوانی بی نظیر و بی نقصش بود. خصیصه‌ای که در مربیگری نیز بسیار به کمکش آمد. در نیوکاسل هر زمان او صاحب توپ می‌شد، تمام تیم آرایش هجومی به خود می‌گرفت. وی اولین بازیکنی بود که موفق شد رکورد 500 بازی در لیگ برتر را به بشکند. اسپید که در 44 بازی ملی ولز بازوبند کاپیتانی را بر دست داشت و سال 1992 به عنوان جوان‌ترین عضو خط میانی لیدز در کنار دیوید بتی، گری مک الیستر و گوردون استراکان بسیار خوب ظاهر شد. وی همچنین به مدت 8 سال هافبکی کارساز برای نیوکاسل و همبازی آلن شیرر در این تیم بود. اما گری با وجود کسب افتخارات مختلف، موفق نشد لیگ جزیره را فتح کند.

1. استیون جرارد:

در دورانی هستیم که از کلمه‌ی «افسانه» بیش از حد استفاده می‌شود، اما در مورد جرارد این فراتر از واژه است. واژه ها نمی‌توانند کارهایی که او برای این باشگاه انجام داده را توصیف کنند. او به بازیکنان برای جا افتادن و هماهنگی بیشتر کمک می‌کرد و همینطور به بازیکنان جوان. او زیر بال و پرشان را می‌گرفت و با تمام وجود حمایتشان میکرد. جرارد تمام عمر ورزشی خود را در لیورپول گذراند. او در رده‌ی از سال 1989  یعنی 9 سالگی تا سال 98 برای تیم‌های پایه‌ی لیورپول بازی ‌کرد و از سال 98 نیز به خدمت تیم بزرگسالان مرسی‌ساید درآمد. صاحب پیراهن شماره‌ی هشت لک‌لک‌ها از سال 98 تا به‌حال مجموعاً در 504 بازی لیورپول در لیگ حاضر بوده و 120 گل نیز در این رقابت‌ها باری تیم‌اش به ثمر رساند.

مورینیو در مورد جرارد می‌گوید: «استیون جرارد یکی از دشمنان دوست داشتنی من است. یک دشمن با تمام احساسات خوبی که نسبت به او دارم و مطمئنا دشمن عزیز من است. کسی که باعث شده تا مربی بهتری شوم.»

استیوی به همراه لیورپول 3 بار تا پای قهرمانی رفت اما هر 3 بار به مقام دوم رضایت داد تا کاپیتان جرارد دستش از کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر انگلیس کوتاه بماند.