از آلمان تا برزیل: کدام کشور بهترین استعدادهای آینده را در خود دارد؟

دوشنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۴ ۹ ۳۶۳۲

مترجم

آرش گنجی

متافوتبال – با آخر هفته ای که در پیش است و بازی های بین المللی، به تیم های ملی نه کشور متفاوت که از بازیکنان زیر 23 سال بهره مند هستند نگاهی می اندازیم تا ببینیم درخشان ترین آینده از آن کدام یک است.

آرژانتین

یک خط حمله ی پر و پیمان، اما نه چندان پرمهره در دفاع. آشنا به نظر می آید؟ آرژانتین، کامیاب ترین تیم در رقابت های جوانان فیفا که شش بار موفق به قهرمانی جهان شده است، معمولاً نگاهی توسعه ای دارد و آینده برای آن با وجود بازیکنانی مانند مائورو ایکاردی و پائولو دی بالا که قصد دارند پا جای پای لیونل مسی و دیگران بگذارند، رؤیایی به نظر می رسد. امیدهای این تیم به ویژه از این نظر بالا و بلند است که پائولو دی بالا – که از پالرمو در ازای 32 میلیون یورو به یوونتوس پیوست پس از آن که در این فصل از سری آ موفق شد 13 گل و 10 پاس گل برای تیمش به ارمغان آورد – مردی به نظر می رسد که توانایی جانشینی مسی را دارد زمانی که این بازیکن دیگر نتواند در تیم ملی به کار خود ادامه دهد. ایکاردی نیز که در این فصل برای اینتر توپ می زد توانست در 36 حضور خود در سری آ، 22 گل به ثمر برساند و شایعه ی پیوستن او به رئال مادرید نیز بر سر زبان ها است.

به این دو باید رودریگو دی پل و خواکین کورئای بازیساز از باشگاه والنسیا را اضافه کرد. با همین چند بازیکن به نظر می رسد که خراردو مارتینو می تواند به موفقیت های آینده چشم بدوزد ولو این که سایر بازیکنان آرژانتین چندان نتوانند اطمینان برانگیز باشند.

تمام خط دفاع و دروازه بان آرژانتین از باشگاه های خود این کشور می آیند، اگرچه مدافع بوکاجونیورز، لیزاندرو ماگالان، پس از بازگشت از مصدومیت پیشنهادهای زیادی توانسته به دست آورد و دروازه بان این تیم، آگوستو باتالا، نیز به نظر در راه رئال مادرید است.

برزیل

با آمدن دونگا به تیم بزرگسالان، تیم زیر 23 سال برزیل به تازگی تغییر جهت داده است. وی که هدایت تیم زیر 23 ساله های برزیل را نیز به دست آورده، در سال آینده رهبری برزیل را در مسابقات المپیک به عهده خواهد داشت که به طور حتم یک تورنمنت مهم برای میزبان به حساب می آید. بسیاری از بازیکنان در این تیم، و بازیکنان برگزیده ما، در اروپا بازی می کنند و کار خود را در تیم بزرگسالان آغاز کرده اند. بازیکنانی مانند فابینیو، مارکوئینوس، جفرسون و فرد همین ماه در کوپا آمه ریکا نیز حضور خواهند داشت.

در این تیم ترکیب خوبی از بازیکنان پدید آمده، از مارکوئینوس که پس از انتقال از رم به فرانسه به تازگی فصل خود را با پاری سن ژرمن به اتمام رسانده، تا فرد در خط حمله، رافینیا و فلیپه اندرسون که هر یک از ذهنیت های تهاجمی برخوردارند. این مورد اخیر نیز در این فصل توانسته در تیم لاتزیو خوش بدرخشد.

نیمار دیگر برای گزینش در این ترکیب پیر شده است، وی در فوریه 23 ساله خواهد شد.

تیم المپیک یک سنگ بنای حیاتی برای این بازیکنان به شمار می آید. اگر آن ها بتوانند فشار مسابقات پیش رو را تحمل کنند، به راستی ستاره های آینده برزیل خواهند بود.

انگلستان

آخرین باری که درباره ی یک نسل طلایی برای انگلستان حرف زدیم، به نظر رسید که پیریت آهن وصف بهتری خواهد بود. پس بیایید از گروه حاضر بازیکنانی که در راه تیم بزرگسالان انگلستان هستند چندان جوزده نشویم.

حتا یک بازیکن جاافتاده تر مانند الکس چمبرلین پیش از آن که ثابت کند توانایی حضور در بالاترین سطح را دارد، کار های زیادی برای انجام دادن دارد.

دفاع این تیم نیز قابلیت های زیادی دارد و هم آسیب پذیر است. دروازن بان آن ها، جک بالند، آن طور که انتظار می رفت پیشرفتی نداشت و روزی بارکلی به نظر می رسد که در اورتون کمی پسرفت داشته است.

در خوش بینانه ترین حالت، بارکلی در صورتی که بتواند پشت رحیم استرلینگ، هری کین و پاتریک بامفورد بازی کند، می تواند عملکرد باانسجام تری از خود به نمایش بگذارد.

فرانسه

فرانسه به سبب کیفیت ترکیب و آکادمی جوانان باشگاه هایش شهره است. دو تابستان پیش، تیم زیر بیست سال این کشور، به رهبری پل پوگبا، در ترکیه توانست به قهرمانی دست یابد و و حالا هسته ی آن نسل طلایی به طور حتم اهداف عظیم تری را همراه با تیم بزرگسالان نشانه رفته اند.

پوگبا که در ماه مارس 22 ساله شد، به طور مسلم یک نام برجسته است. این هافبک جوان هم اکنون یکی از بهترین بازیکنان جهان است. دفاع این تیم همراه با کورت زوما، رافائل واران، لاپورته و کورزوا، بسیار تأثیربرانگیز است و این در حالی است که نبیل فکیر، در این فصل از مسابقات لیگ 1 توانست غوغا به پا کند. این بازیکن زیر 21 سال، نخستین گل خود را برای فرانسه در بازی روز یکشنبه برابر بلژیک به ثمر رساند.

آنتونی مارشال، تنها 19 ساله ی تیم اما یک استعداد خارق العاده، است که در تمام فصل آغازین خود همراه با موناکو نشان داد از چه توانایی هایی برخوردار است. وی در این فصل در تمام بازی های خود در لیگ فرانسه و لیگ قهرمانان توانست 12 گل به ثمر برساند.

در میان این تیم، هفت بازیکن از سوی دشام به تیم بزرگسالان دعوت شده اند (زوما، واران، کورزوا، پوگبا، کندوگبیا، فکیر و پل جورجز) و سایرین را نیز ملی پوشان زیر 21 سال تشکیل می دهند. از میان آن ها مارشال و لاپورته در آستانه دعوت شدن به تیم بزرگسالان نیز هستند.

نباید فراموش کرد که تیم ملی زیر 17 ساله های فرانسه توانست در ماه گذشته به قهرمانی جام ملت های اروپا به میزبانی بلغارستان دست یابد. به رغم آن که فرانسه در مسابقات اروپایی زیر 21 ساله ها (با شروع از یک ماه دیگر) حضور ندارد، آینده فوتبال فرانسه با این استعدادها بسیار درخشان به نظر می آید.

آلمان

یکی از شاخص های قابل اعتماد توانایی نوظهور فوتبال آلمان به ایجاد استعدادهای جدید، سطح نازل جوزدگی پیرامون نسل بعدی حرفه ای هایی است که تازه از راه می رسند. با گذشت 15 سال از انقلابی که در عرصه ی فوتبال جوانان آلمان در سطح ملی صورت گرفت، 18 ساله های که اکنون در طراز اول توپ می زنند مانند وینگر باشگاه اشتوتگارت، تیمو ورنر، با شور و هیجان بالایی مورد استقبال قرار نمی گیرند. اگرچه تکامل بازیکنان جوان آلمان ناموزون بوده، و دلیل این هم تغییر و تحولات در خصوص مربیان آن ها در تیم های باشگاهی است، عده ای از این بازیکنان نیز توانستند خود را به خوبی در عرصه ملی بالا بکشند، بازیکنانی مانند رودیگر و گینتر و حتا دراکسلر. این بازیکنان حتا شانس حضور در مسابقات جام ملت های اروپا در فرانسه را نیز دارند. فقط کافی است چشم از یولیان برندت، یک هافبک تهاجمی، و مهاجم بلندقدی مانند داویه سلکو، بر ندارید. در تیم های ملی آلمان که به هر پنج تورنمنت جوانان سال 2015 راه یافته است، و تنها کشوری هم هست که در تمام جبهه های می جنگد، مربیان کار دشواری برای گزینش بازیکنان خود دارند.

ایتالیا

آینده دروازه بانی ایتالیا به نظر در وضعیت خوبی است. ماتیا پرین تا کنون توانسته خود را به خوبی در بهترین موقعیت در سری آ قرار دهد. وی اولین بازی خود را برای بزرگسالان ایتالیا در نوامبر گذشته انجام داد، و از همین حالا به عنوان یکی از جانشینان احتمالی جیجی بوفون نگاه می شود. السیون رومانولی و دانیله روگانی، شاید روزی به مدافعان ثابت آتزوری تبدیل شوند. مورد اولی پس از حضور قرضی در باشگاه سامپدوریا در این فصل، اخیراً بارها با الساندرو نستا مقایسه می شود. مورد اخیر نیز در این فصل موفق شد در تمام 38 بازی باشگاه امپولی در میادین حضور یابد و به انتظاراتی که از او می رفت جامه ی عمل پوشانید. این هافبک ارزنده تا به حال محک جدی نخورده است، اما به نظر هم نمی رسد راه درازی تا تثبیت خود داشته باشد.

تا کنون، دومنیکو براردی، که به طور مشترک تحت مالکیت یوونتوس نیز می باشد، در دو فصل موفق شده 31 گل به ثمر برساند. الشعراوی نیز به رغم مصدومیت های طولانی مدت خود، هنوز یکی از آینده دارهای آتزوری به نظر می آید.

ژاپن

در زمانی نه چنان دور، همه چیز برای ژاپن رؤیایی به نظر می رسید – آن ها که در جام جهانی 2010 بهترین عملکرد خود را به نمایش گذاشتند در لندن 2012 به رتبه ی چهارم دست یافتند. ستاره این تیم یعنی شینجی کاگاوا، از همین حالا یکی از امیدهای برتر ژاپنی ها به شمار می آید. اما نسل کاگاوا هنوز نتوانسته خودی نشان دهد، المپیکی های ژاپن که به طور عمده در بوندسلیگا و لیگ بلژیک حضور دارند، فعالیتی جز نیمکت نشینی ندارند. نسل بعدی نیز هنوز اثری از خود نشان نداده است. تیم های ملی زیر 16، 19 و 23 سال ژاپن در قهرمانی های آسیا طی دوره ی گذشته نتوانستند به جمع هشت تیم پایانی راه یابند و به همین خاطر تیم های ملی زیر 17 و 20 سال ژاپن نماینده ای در جام جهانی نخواهد داشت.

به این ترتیب، ژاپنی ها به ستاره کوچک برزیلی خود یعنی استارلت کایو دل بسته اند. وی دبیرستان خود را در مدرسه چیبا به اتمام رساند و برای تغییر تابعیت خود نیز ابراز علاقه کرده است. با این حال، بازیکنان جوان که باید آینده ی تیم ملی بزرگسالان ژاپن را رقم بزنند، فعلاً دست کم در حال تلاش برای حضور در باشگاه های اروپایی هستند تا شانس کسب تجربه در این قاره را داشته باشند- بازیکنانی مانند یوشیموری موتو، که پیشنهاد ماینتس را به چلسی ترجیح داد.

به طور کلی می توان گفت سامورایی ها به واسطه طلوع دو بازیکن زاده ی 1992 سر پا هستند که به این ترتیب در فهرست ما نمی توانند جای بگیرند: گاکو شیباساکی و تاکاشی اوزامی.

اسپانیا

ناکامی اسپانیا از راهیابی به تورنمنت اروپایی زیر 21 ساله ها، مانع از آن شد تا از عناوین قهرمانی خود در سال های 2011 و 2013 دفاع کنند، و پس از شکست مهیب تیم بزرگسالان در جام جهانی 2014 برزیل، این نیز به نابودی اعتماد به نفس اسپانیایی کمک زیادی کرد. اما به رغم فراخوان های بسیاری برای تغییرات رادیکال، هنوز باورهایی به الگوی اسپانیایی وجود دارد، تعهد به سبک بازی ای که هرچند روایت تعدیل یافته ی بزرگسالان است. نسل بازیکنان زیر 23 سال آن ها نیز از استعدادهای بالایی برخوردارند و بسیاری از آن ها تا کنون توانسته اند تجربه های دست اولی در باشگاه های کشورشان آن هم در بالاترین سطوح برای خود رقم بزنند. با این حال، هنوز شک و تردیدهایی در خصوص وضعیت دفاعی و دروازه بانی آن ها وجود دارد.

روی هم رفته، فهرستی که از بازیکنان جوان اسپانیایی وجود دارد همگان را تحت تأثیر قرار می دهد. در این فهرست بازیکنانی مانند خاویر مانکوئیلو، خوان برندت، الیور تورس، سائول، دنیس سوارس، مارکو آسنسیو، سامو کاستیلخو و پاکو الکاسر.

غنا

تیم زیر 20 سال غنا پس از آن که در مسابقات جام جهانی 2009 مصر به طلا دست یافت، بسیار مورد تمجید و تحسین قرار گرفته است. تحت هدایت ثلاث تته، غنا توانسته از یک تسمه نقاله برای مسابقات المپیک برخوردار شود. بهترین میراث آن ها از آن زمان تا کنون پیشرفت بازیکنی چون آندره آیو بود که اکنون قلب تیم بزرگسالان غنا را رقم می زند. اگرچه این بازیکنان زیر 20 سال به تازگی جام جهانی زلاند نو را از سر گذرانده اند، امیدهای زیادی به آینده آن ها به ویژه گادفرد دونسا، کلیفورد آبوگایه و یاو یبوآ می رود.