ایلیا اسدی | دست‌های خالی کی‌روش و تغییراتی که جواب نداد

تساوی مقابل ترکمنستان، نتیجه‌ای نبود که هواداران تیم ملی فوتبال ایران انتظارش را می‌کشیدند. گل دقایق ابتدایی سردار آزمون، همه را امیدوار به تماشای یک بازی زیبا و کسب یک برد پر گل کرد اما اتفاق‌هایی رخ داد که کسی توقعش را نداشت. ترکمنستان سراپا حمله شد و روی دروازه تیم ملی هجوم آورد. همه جانبه، با بازیکنانی باانگیزه و البته هوادارانی که تمام سکوهای ورزشگاه را به اشغال خود درآورده بودند.
بازیکنان ایران اما مثل همیشه سرحال نبودند. نه در فاز تدافعی و نه در فاز تهاجمی. فقط سردار آزمون بود که در برخی دقایق خطرساز ظاهر می‌شد و دروازه‌بان ترکمنستان را به واکنش وا می‌داشت. بقیه بازیکنان، بخصوص در نیمه اول به قدری دور از انتظار بازی کردند که اگر کی‌روش می‌توانست هفت، هشت تای‌شان را تعویض می‌کرد.

مهدی ترابی آن بازیکن خلاق و دریبل‌زن بازی با ازبکستان نبود. مسعود شجاعی نشانی از بازیکن باتجربه و بازیساز سابق را نداشت. حتی وریا غفوری و احسان حاجی‌صفی هم دور از آمادگی آرمانی بودند. خسرو حیدری هم مثل یکی دو سال گذشته بود. نه اثری در حملات داشت و نه به خط دفاع کمک می‌کرد. بخصوص این بار که بازوی راست آندرانیک تیموریان و یکی از اضلاع مثلث خط میانی بود. تیم ملی به قدری ضعیف کار کرد که کی‌روش بین دو نیمه دو بازیکن از زمین خارج و دو بازیکن جدید به ترکیب تیم ملی اضافه کرد.

روش بازی نیز تغییر کرد. از 1-5-4 در دفاع و 3-3-4 در هجوم به 1-3-2-4 تبدیل شد. امید ابراهیمی جای مسعود شجاعی را گرفت و مهدی طارمی جایگزین مهدی ترابی شد. با این دو تغییر، امید ابراهیمی و آندرانیک تیموریان نقش دو هافبک دفاعی را ایفا کردند، طارمی کمی جلوتر از آنها در پست هافبک نفوذی به میدان رفت. خسرو حیدری از هافبک میانی به سمت راست رفت تا نقش یک بال کناری را بازی کند. وحید امیری و سردار آزمون نیز همچنان بال چپ و مهاجم هدف تیم ملی بودند.

این ترکیب هم برای تیم ملی جواب نداد چون نه طارمی قدرت بازیسازی داشت و نه امید ابراهیمی آن بازیکن آماده همیشگی بود. قریب به اتفاق پاس‌های هافبک‌های تیم ملی در نیمه دوم لو رفت و خسرو حیدری و وحید امیری هم از کناره‌ها نتوانستند خطری روی دروازه ترکمنستان به وجود بیاورند. احسان حاجی‌صفی نیز برخلاف همیشه این بار در پست دفاع چپ به میدان رفت و اشتباهش روی گل خورده نشان داد که او بازیکن خط میانی و هجومی است و نه کناره خط دفاعی.

ورود رضا قوچان‌نژاد در دقایق پایانی و هجوم تیم ملی با دو مهاجم به دروازه ترکمنستان هم نتوانست قفل دروازه این تیم را بشکند. تیم ملی تاکتیک خاصی نداشت و بازیکنان هم خلاقیتی نشان ندادند که ایران در داش آغوز طعم سه امتیاز را بچشد.

استفاده از بازیکنان جوان بخصوص در پست‌هایی که با آن غریبه بودند نقشی اساسی در تساوی تیم ملی ایفا کرد. نه تنها کی‌روش که همه می‌دانند احسان حاجی‌صفی در سمت چپ خط دفاعی نمی‌تواند همان بازیکنی باشد که در خط میانی به میدان می‌رود. یا مثلا مهدی طارمی. او هم هافبک بازیساز نیست و هیچ شباهتی به بازیکنان خط میانی ندارد. کی‌روش اینها را بهتر از همه می‌داند اما به نظر می‌رسد دست او هم در انتخاب ترکیب و تعویض‌ها بسته بوده و به اجبار حاجی‌صفی را در دفاع چپ و طارمی را در خط میانی بازی داده است.