وصال روحانی | فایده اردوهای طولانی‌مدت کی‌روش چیست؟

اولین سوالی که پس از اکتفای تیم ملی ایران به نتیجه تساوی برابر ترکمنستان در شروع راهش در دور مقدماتی جام جهانی فوتبال 2018 در قاره آسیا ایجاد شده، همان سوال قدیمی و آشنا و تکراری و با این مضمون است که؛ فایده این اردوهای مکرر و پرتعداد و طولانی که کارلوس کی‌روش برای تیم ملی می‌گذارد، چیست و آیا این اردوها سبب ساز تحول فنی است یا کسالت روحی؟ سرمربی پرتغالی و 62 ساله ایران از معدود مربیان نامدار و مدرن در سطح جهان است که هنوز به فلسفه وجودی اینگونه اردوها معتقد و مجری آن است وگرنه در سایر نقاط جهان به برگزاری اردوهایی حداکثر دو سه روزه قبل از هر مسابقه ملی اکتفا می‌کنند و ملی‌پوشان دیر و سریع می‌آیند و در پایان مسابقه هم به سرعت به تیم‌های باشگاهی خود برمی‌گردند و تنها اردوهای بالنسبه طولانی که برای آنها برپا می‌شود قبل از جام جهانی، یورو و کوپا آمریکا است و آن هم فقط یک اردو است و حداکثر از 18 یا 20 روز فراتر نمی‌رود.

آنها فرسوده‌تر می‌شوند
کی‌روش در 4 سال و 3 ماهی که زمامدار فوتبال ایران بوده،‌ این روال منطقی روز را به کلی به هم ریخته و وقت و بی‌وقت اردوهای طولانی و مکرر ملی می‌گذارد که بین 15 تا 25 روز طول می‌کشد و صرفنظر از اینکه باشگاه‌های صاحب ملی‌پوشان را به شدت به این قضیه معترض می‌کند، در مورد آثار مثبت آن روی اردونشینان نیز تردیدهای اساسی وجود دارد. هر چه اینگونه اردوها در طول سال بیشتر باشد، بر خستگی جسمی و عوارض روحی بازیکنان هم که به اندازه کافی در بازی‌های باشگاهی خود آسیب می‌بینند و فرسوده می‌شوند اضافه می‌شود و کارآیی آنها کاهش می‌یابد و اینکه کی‌روش خلاف این می‌پندارد و همچنان روی برپایی این اردوهای تمرینی اصرار دارد، فقط بر اختلاف نظر موجود بین او و سایر مربیان می‌افزاید وگرنه در نتیجه ندادن این سیاست در بسیاری از موارد شکی وجود ندارد و یک – یک کردن با تیم درجه سومی و بسیار معمولی ترکمنستان جدیدترین سند ‌آن است.

برای «به روز» شدن
شاید استدلال کی‌روش برای برپایی این اردوها که اغلب هم در خارج از کشور شکل می‌گیرند، دور بودن بسیاری از ملی‌پوشان ایران از مولفه‌های روز فوتبال جهان باشد و کی‌روش می‌کوشد در زمان برپایی اردوها بازیکنان را به چنان حد و سطحی برساند. اگر او بیش از اندازه بر لژیونرهای فوتبال ایران تکیه دارد و آنها را حتی در روزهای دور از آمادگی هم دعوت می‌کند، به خاطر همین طرز باور است زیرا معتقد است آنها در باشگاه‌های خارجی خود طوری آموزش می‌بینند و به روز و توانا می‌شوند که این روزها برای کسب نتیجه در مسابقات بین‌المللی بدان نیاز است.

لطمه‌هایی اساسی
اما این قسمت از قضیه که آموزش دادن بازیگران مقیم وطن در اردوهای طولانی تیم ملی و رساندن آنها به سطوح لژیونرها از طریق این اقدام کار مثمرثمری باشد، نیز برای چندمین بار در دوران سرمربیگری کی‌روش زیر سوال رفته است. سرمربی ایران گاه برای بازی با رقبای معمولی نیز تیم ملی را به اینگونه اردوهای طولانی و خسته‌کننده برده و با اینکه فوایدی هم در این اردوها وجود داشته است اما تساوی اخیر با ترکمنستان طی بازی نافرجام داش‌آغوز مطرح‌کننده همان سوال همیشگی است که ‌آیا این اردوها روح‌ها را آزرده و جسم‌ها را خسته‌تر نمی‌کند و اگر مفید است چرا در بسیاری از موارد منجر به کسب نتیجه نمی‌شود و با گرفتن طولانی‌مدت ملی‌پوشان از باشگاه‌هایشان به ‌آن تیم‌ها نیز لطمه‌هایی اساسی می‌زند. آیا مساوی کردن با ترکمنستان نیاز به برپایی دومین کمپ در تهران و یک اردوی یک هفته‌ای تمرینی در ازبکستان داشت و آیا بدون این تدابیر هم نمی‌توانستیم ترکمن‌ها را در داش‌آغوز متوقف کنیم؟!!