سعید آقایی | مثلث هیجـــان!

فینال جام حذفی مهم‌ترین اتفاق فوتبال ایران در روز گذشته بود. آخرین بازی فصل میان دو تیمی که بی‌تردید شایسته ترین‌های فصل گذشته بودند. فینال شایسته‌ها با دو مربی موفق و صاحب سبک که جزو امیدهای آینده فوتبال ایران روی نیمکت هستند. یک فینال جذاب که کیفیت بالایش سندی بود بر حقانیت دو فینالیست چشمنواز اما فوتبال را باید رها کرد. این فینال با تمامی فراز و فرودهایش مهم‌ترین اتفاق ورزشی روز گذشته نبود. در گرگ و میش فینال جام حذفی و رقص تیترهای هیجان انگیز رسانه‌ها، اتفاق برتر در جای دیگری رخ می‌داد. در حلقه ورزش‌های توپی؛ حلقه‌ای که از لیگ جهانی والیبال آغاز شد، با حضور عرفان اسماعیلاجیچ کاندیدای سرمربیگری تیم ملی هندبال ادامه یافت و حسن ختام آن فینال شورانگیز و پر تب و تاب بسکتبال بود. این سه اتفاق، اضلاع مثلثی بودند که در سال‌های اخیر یکی از ارکان ورزش ایران شده. مثلثی متساوی الساقین که اضلاع اصلی‌اش والیبال و بسکتبال هستند و قاعده آن را هندبال تشکیل داده. مثلثی که توانسته مرزها را درنوردد و جهانی شود و سری در میان سرها درآورد.

والیبال پرچمدار این مثلث است. رشته‌ای که با جهش حیرت‌انگیز خود در لیگ جهانی تنه به تنه قدرقدرتها زده و تا بدانجا قد کشیده که حالا همه از سروقامتان ایران انتظار دارند تا قامتشان به یکی از سکوهای لیگ جهانی برسد. تیمی که به اندازه‌ای مهم شده که جماعتی را وادار می‌کند در نیمه‌های شب از خواب شبانگاهی دل کنده، پای تلویزیون بنشینند و تا سپیده دم چشم به جعبه جادویی بدوزند تا شاید پاس‌های معروف و آبشارهای موسوی بتواند آسمانخراش‌های لس آنجلس را ویران کند. تیم دوست‌داشتنی ما بسان عادت همیشگی‌اش لیگ جهانی را آرام آغاز کرده اما به رغم دبل شکست در سرزمین یانکی‌ها، هنوز هم عاشقانه به آن دل بسته‌ایم.

ادامه جریان در صبح دیروز دنبال شد. وقتی شنیدیم عرفان اسماعیلاجیچ سرمربی نامدار کروات به ایران آمده تا پس از توافق با فدراسیون هندبال روی نیمکت تیم ملی بنشیند. یک مربی نامدار و شهیر از سرزمینی که یکی از مدعیان بزرگ دنیای هندبال است و با همین اسماعیلاجیچ توانسته در اروپا و البته المپیک آقایی کند. چمدان اسماعیلاجیچ البته بسیار پربار است؛ قهرمان اروپا، دوم و سوم جهان و المپیک و البته قهرمان بلامنازع آفریقا به همراه مصر و در نهایت قهرمانی در لیگ کرواسی. او با این کارنامه درخشان آمده تا هندبال را تکان دهد. رشته‌ای که اگرچه همانند والیبال و بسکتبال دروازه‌های جهانی را گشوده اما در نخستین تجربه‌اش در جام جهانی نشان داد که برای موفقیت و تنه زدن به تیم‌های بزرگ دنیا، نیازمند مردان بزرگتر و شهیرتر از ماچک و رافائل است و حالا این مرد بزرگ به ایران آمده.

پایان بندی روز با ضلع دیگر این مثلث همراه شد؛ با فینال بسکتبال. یک نبرد زیبا و هیجان انگیز که واژه رقابت و شور را معنا کرد. فینالی بین مهرام و دانشگاه آزاد که تمامی عناصر یک رقابت را در دل خود داشت؛ از دوئل ریچارد و حدادی دو غول بزرگ میدان گرفته تا پرتاب‌های سه امتیازی سجاد مشایخی و رضا لطفی و البته تب و تاب مهران شاهین طبع و مصطفی هاشمی دو مربی بزرگ بسکتبال ایران در کنار خط. نبردی که به وقت اضافه کشید تا بساط هیجان، همه جوره جور شود. این تمامیت ورزش ایران بود. هیجان، شور و احساس. اتمسفری که امیدواریم همه آسمان ورزش ایران را در بر بگیرد.