مهدیه‌ دریابیگی | از صفر تا صد داوری را به عنایت می‌سپارند

راز سکوت اسدی چیست؟ گزینه‌های ریاست دپارتمان را روبه‌روی او می‌گذارند و دبیر دپارتمان به این نکته اشاره می‌کند که فقط با حضور عنایت در دپارتمان داوری موافقت می‌کند. به نظر می‌رسد دید دبیرکل فدراسیون نسبت به داوری درست و دقیق است و این بار استثنائا به یک رییس اطلاع درست داده‌اند که اینطور روی نام عنایت پافشاری می‌کند. پس دلیل تعلل آقای رییس چیست؟ یک نفر مورد تایید است که رزومه او در داوری کاملا مشخص است و نه تنها ایران بلکه فیفا روی او نظر دارد. مسعود عنایت در بین جامعه داوری بسیار خوشنام است و همه از او به‌عنوان یک فرد دلسوز و با دانش یاد می‌کنند. نگاه‌ها به سمت او مثبت است و در حال حاضر در بین گزینه‌ها وزنه به طرف او سنگینی می‌کند. پس چرا اسدی در زدن حکم عنایت درنگ می‌کند؟
کار از سرچشمه خراب است. آنهایی که در جریان نشست‌های عنایت و اسدی قرار دارند می‌گویند که عنایت نمی‌تواند زیر مجموعه اصفهانیان باشد و قصد دارد به طور مستقل کار کند اما با حضور اصفهانیان این کار میسر نیست به همین خاطر هم قرار است کار را از سرچشمه درست کنند اما برای کنار گذاشتن اصفهانیان نیاز به جلسه مجمع است. باید مجمع اصفهانیان را کنار بگذارد و به فرد دیگری رای بدهد. شاید هم به همین خاطر است که اسدی سکوت کرده و فعلا اقدامی نمی‌کند. باید جلسه مجمع برگزار شود و شخصی به جای اصفهانیان بیاید تا شرایط برای آمدن عنایت مهیا شود.
اما چه کسی قرار است جای اصفهانیان بیاید؟ پیش از این حرف از آمدن اسلامیان به میان آمد. اسلامیان که عضو هیات رییسه است به کمیته داوران می‌آید بعد کارها را کاملا به عنایت می‌سپارند. به این ترتیب شاید سکوت اسدی هم به این تغییر و تحولات برمی‌گردد.
شاید به زودی همه این تغییرات با تدابیر مسوولان فدراسیون برگزار شود اما بعد از این تغییرات چه بر سر جامعه داوری خواهد آمد و شرایط چگونه پیش می‌رود؟ اگر عنایت بیاید می‌توان حدس زد که دوباره نگاه به آینده داوری ایران تقویت می‌شود و این جامعه دوباره شرایط بهتری پیدا می‌کند اما در کنار نگاه متفاوت عنایت و تدابیری که برای داوری دارد شاید در این شرایط نیاز است که مسوولان هم نگاه خود را به این جامعه عوض کنند. نبود امکانات درست برای این قشر نگرانی‌ها را زیاد کرده است.
اگر فدراسیون از هزینه اسپانسر حقوق داوران را پرداخت می‌کند پس چرا در مورد امکانات اولیه این قشر تلاشی نمی‌شود. استفاده از پیراهن‌هایی که از کیفیت پایینی برخوردار است در طول مسابقه داوران را به شدت اذیت می‌کند. کفش‌هایی که در اختیار داوران قرار می‌دهند کیفیت لازم را ندارد! برای این قشر در طول سفرها حتی کیف‌های یکسان تهیه نمی‌شود. داوران قبل از بازی‌ها حتی کت و شلوارهای متحدالشکل ندارند و هر کدام با یک فرم به مسابقات می‌آیند! اگر قرار باشد از کمبود امکانات برای قشری صحبت شود باید از صفر تا صد را بگوییم! با این شرایط و در اوج بی‌توجهی به قشری که بیشترین فشار را در طول مسابقات احساس می‌کنند در کنار تفکر افرادی مثل عنایت که نگاه وسیعی به آینده داوری دارند باید نگاه مسوولان فدراسیون هم متفاوت شود تا داوران کمتر نگران امکانات کم و محدود داوری باشند!