تولد روز | زادروز سانتیاگو برنابئو

ورزشگاه سانتیاگو برنابئو نامی آشنا برای همه‌ی فوتبال دوستان است. ورزشگاه خانگی رئال مادرید اسپانیا که در تاریخ 14 دسامبر 1947 به مالکیت باشگاه رئال افتتاح شد و در حال حاضر 85354 نفر گنجایش دارد. ال برنابئو به احترام رئیس سابق باشگاه؛ سانتیاگو برنابئو یــِسته نام‌گذاری شده و تاکنون این نام را حفظ کرده است. اما سانتیاگو برنابئو یــِسته که بود؟

سانتیاگو برنابئو یسته، یکی از مهم‌ترین اشخاص در تاریخ باشگاه رئال مادرید است. او به عنوان یکی از اولین افرادی به شمار می‌آید که تیم فوتبال رئال را از دومین تیم شهر مادرید به یکی از بزرگترین باشگاه‌های اسپانیا، اروپا و جهان تبدیل کرد. وی همچنین بین سپتامبر 1943 تا ژوئن 1978 مدیر باشگاه رئال مادرید بود. سانتیاگو بین سال‌های 1912 تا 1927 به عنوان مهاجم در رئال مادرید بازی کرد و در 78 بازی 69 گل برای این تیم به ثمر رساند. وی در 2 ژوئن 1978  در سن 82 سالگی درگذشت.

برنابئو در 8 ژوئن 1895 در آلمانسا اسپانیا به دنیا آمد. دوران کودکی او به سادگی سپری می‌شد تا آنکه با مهاجرت خانواده به شهر مادرید تحول جدیدی در زندگی شخصی سانتیاگو ایجاد گردید. او که عاشق فوتبال بود در سال 1909 و در 14 سالگی به تیم نوجوانان رئال مادرید پیوست.

در سال 1912 وقتی که باشگاه به آدرس جدیدش در خیابان اودانل نقل مکان کرد برنابئو یکی از داوطلبان پرداخت پول بابت زمین و رنگ فنس‌ها بود. او از 17 سالگی به ترکیب اصلی راه یافت و رکورد 1200 گل را از خود به جا گذاشت و تا بازنشستگی‌اش در سال 1927 بارها بازوبند کاپیتانی را بر بازو بست. یسته تا سال 1935 نیز با تیم همکاری کرد؛ ایتدا به عنوان مدیر فنی، سپس کمک مربی و در نهایت مربی. در سال 1936 با آغاز جنگ چریکی و داخلی اسپانیا در سال ، بازی ها در اسپانیا تعطیل شد و برنابئو در جبهه ی ملی گراها به عنوان سرباز زیر فرماندهی آکوستین منوز گراندز به مقابله با ژنرال فرانکو پرداخت .

 پس از پایان جنگ داخلی و از سرگیری دوباره‌ی بازی‌ها در اسپانیا، برنابئو خود را در رئال مادرید یافت؛ یک باشگاه کاملاً مرده! برخی از مدیران قدیمی طی جنگ کشته یا ناپدید شده بودند و حتی برخی از کاپ‌های سال‌های اول‌شان نیز دزدیده شده بود. گذشته از اینها، در زمان بازسازی، باشگاه‌های اتلتیکو مادرید و رئال مادرید هیچ کمکی از سمت دولت دریافت نکردند و او چند هفته‌ی اول پس از جنگ را تنها به پیدا کردن بازیکنان، مدیران و اعضای پیشین گذراند تا سرانجام باشگاه را بازسازی کرد.

در سال 1943، پس از آشوب هواداران رئال در پی پیروزی برابر بارسلونا، دولت راه حلی را بر آنها تحمیل کرد؛ استعفا رئیس هر دو تیم که این کار به انتخاب برنابئو به عنوان رئیس جدید رئال منتهی شد. سمتی که او تا پایان زندگی‌اش در سال 1978 بر عهده داشت.

با همه اینها، موفقیت در ابتدا حاصل نشد. باشگاه در وضعیت نامناسبی به سر می‌برد و تیم های دیگر مانند بارسا، اتلتیکو مادرید و اتلتیک بیلبائو تیم‌های قوی‌تری داشتند.

برنابئو سرانجام ایده‌ی خود را پیاده کرد. وی با ایجاد ساختاری جدید در تمام سطوح باشگاه به قدری موفق بود که روش او ساختار عملیاتی باشگاه‌های حرفه‌ای در آینده شد؛ ایجاد تیم‌های فنی جداگانه برای هر بخش و سطح و استخدام افرادی بلند پرواز و با دید باز همچون ریموندو اسپورتا.

سپس پروژه‌ی ساخت ورزشگاهی را اجرا کرد که امروزه آنرا به نام خودش یعنی سانتیاگو برنابئو می‌شناسیم که در آن زمان بزرگ‌ترین ورزشگاه اروپا بود و خیلی‌ها آنرا با این جمله‌ی تمسخر آمیز می‌شناختند: «ورزشگاهی بسیار بزرگ برای باشگاهی بسیار کوچک». طرح این زمین بسیار حرفه‌ای بود که در طی این سال‌ها هیچ گزندی به آن نرسیده است.

دست آخر نیز، او استراتژی بلند پروازانه‌ی امضا قرارداد با بازیکنان خارجی را پیاده کرد که مهم‌ترین آنها آلفردو دی‌استفانو بود که با این کار رئال مادرید به نوعی اولین باشگاه چند ملیتی جهان شد. در طی ریاست برنابئو بسیاری از اسطوره‌ها همچون مولونی، مونیز، دی‌استفانو، گنتو، سانتاماریا، کوپا، پوشکاش، آمانسیو، پیری، نتزر، سانتیانا، خوانیتو و کاماچو و بسیاری از افراد دیگر به عضویت باشگاه رئال مادرید در آمدند.

در سال 1955، بر پایه‌ی ایده‌ی گابریل هانوت ژورنالیست له‌ایکوئیپ، طرح تورنمنت کوپا لاتینا در جلسه‌ای که برنابئو با بدریگ نان و گوستاو سبس در هتل امباسادور پاریس داشت، شکل گرفت (تورنمنتی شامل تیم‌هایی از فرانسه، اسپانیا، پرتقال و ایتالیا که اولین تورنمنت باشگاهی به آن شکل به شمار می‌آید) که پس از طی مراحل تحول، امروزه آنرا به نام لیگ قهرمانان اروپا می‌شناسیم که زیر نظارت یوفا انجام می‌شود و مشهورترین لیگ جهان به حساب می‌آید.

برنابئو پیش از مرگش، 35 سال رئیس رئال مادرید بود و در دوران او، رئال یک جام بین المللی، 6 کاپ اروپایی، 16 قهرمانی لیگ اسپانیا و 6 کاپ حذفی را به دست آورد. او در سال 1978 فوت کرد. سالی که جام جهانی در آرژانتین برگزار می‌شد و فیفا به احترام او، طی تورنمنت سه روز عزا اعلام کرد. فیفا سال 2002، نشان شایستگی خود را به برنابئو اعطا کرد.