مهدیه دریابیگی | هدست فغانی دست به دست می‌چرخد!

هنوز بازی فینال جام حذفی شروع نشده بود که خبر حضور علیرضا فغانی در استادیوم تختی دهان به دهان می‌چرخید. طبق اعلام اسامی داوران در بازی فینال محسن ترکی داور بازی نفت و ذوب بود اما فغانی در این استادیوم چه کار می‌کرد؟ خیلی‌ها با دیدن چهره این داور که به چهره جنجالی در روز پایان لیگ تبدیل شده بود تصور کردند که فغانی هم یکی از تماشاگران ویژه بازی است! اما خیلی طول نکشید که همه چیز با وسایلی که این داور به استادیوم آورده بود، مشخص شد. فغانی در بین داوران ایرانی تنها داوری است که به لطف حضور در جام جهانی هد ست در اختیار دارد. گوشی‌های مخصوص داوری که در طول مسابقه داوران حاضر در بازی برای ارتباط با همدیگر با خود همراه دارند. فغانی با خود هدست‌هایی را که در اختیار دارد به ورزشگاه آورده بود تا داوران فینال جام حذفی از این تکنولوژی استفاده کنند. باشروع مسابقه محسن ترکی و کمک‌هایش هدست‌ها را درگوش قرار داده بودند تا بتوانند با ارتباط با هم کمترین اشتباه را در طول مسابقه داشته باشند.

زمانی که علیرضا فغانی و حسن کامرانی‌فر از جام جهانی بازگشتند نخستین گلایه آنها بی‌توجهی به داوران بود. یکی از این بی توجهی‌ها به شرایط مالی داوران و همچنین در اختیار نداشتن امکانات داوری برمی‌گشت.
در اختیار نداشتن هدست جزوی از این امکانات است که مسوولان فدراسیون و کمیته داوران به آن توجهی ندارند اما می‌تواند از بروز اشتباهات داوری جلوگیری کند. البته مسوولان فدراسیون در دو نوبت اقدام به خرید هدست‌های ایرانی کردند اما در هر دو نوبت نتیجه آزمایشات انجام شده منفی بود و در نهایت این هدست‌ها نمره قبولی نگرفت. در ابتدا هدست‌های ایرانی طوری درست شده بودند که داور مسابقه صدای اورژانس و مراکز پلیس را بهتر از کمک‌هایش می‌شنید و در نوبت دوم هم دست کمی از اولی نداشت.

اما چرا مسوولان فدراسیون اصرار به نمونه‌های داخلی دارند و به سراغ هدست‌های خارجی نمی‌روند؟ نخستین دلیل و بهتر است اینطور بگوییم مهم‌ترین دلیل آن هزینه‌های مالی است . هدست‌های ایرانی نزدیک هفت میلیون تمام می‌شود اما نمونه خارجی آن 20 میلیون آب می‌خورد با این اوصاف هدست‌های خارجی سه برابر ایرانی‌ها قیمت دارد اما از نظر فنی هدست‌های خارجی و ایرانی زمین تا آسمان با هم تفاوت دارد.

در یکی از بازی‌ها که برادر علیرضا فغانی (محمد فغانی) مامور چک کردن این هدست‌ها بود در مصاحبه‌ای عنوان کرد که این گوشی‌ها در گوش داور خوب جا نمی‌افتد و ایراداتی اینچنینی دارد و اگر مسوولان نمونه‌های خارجی آن را تهیه کنند بهتر است. حالا و با گذشت دو نوبت از تست این گوشی‌ها و رد شدن کیفیت آن توسط داوران مسوولان در جای اول خود قرار دارند.

هدست‌های ایرانی رد شدند و مسوولان باید به فکر تهیه نمونه خارجی باشند. اگر مسوولان فدراسیون 10 هدست خارجی که قیمت آن 20 میلیون تومان است را برای داوران لیگ تهیه کنند و در اختیار آنها بگذارند جمعا 200 میلیون برای آنها هزینه دارد. مبلغی که به نظر نمی‌رسد در این فوتبال پرخرج که رقم‌های میلیاردی در آن رد و بدل می‌شود، هزینه زیادی باشد. در این فوتبال که رقم‌های میلیاردی به مربیان و بازیکنان پرداخت می‌شود سهم کل داوران لیگ 200 میلیون نخواهد بود؟ این زشت نیست که در یک فوتبال حرفه‌ای یک هدست وجود داشته باشد و فغانی مجبور شود روز بازی فینال خودش را به ورزشگاه برساند تا هدست در اختیار تیم داوری بگذارد؟ در لا‌به‌لای ریخت و پاش‌های میلیاردی آقایان، داوران لیگ سهمی میلیونی نخواهند داشت؟ این سوالی است که خیلی وقت است از جانب مسوولان بی پاسخ مانده اما باید به کرات از آنها پرسید تا شاید روزی پاسخ درستی به آن بدهند.