رضا حمیدی | خانه‌نشین‌ها در جست‌وجوی نیمکت

مردانی که تا همین یک فصل پیش سوژه اصلی نقل و انتقالات بودند حالا چنان از قاب چشمان مدیران باشگاها دور افتاده‌اند که بازگشت‌شان به روی نیمکت با اما و اگرهای فراوانی روبه‌رو است.
با مربیانی مواجهیم که هر یک به سبب کسب نتایج ضعیف وضعیت مبهمی دارند. برخی هم که پیشنهاد دارند ترجیح می‌دهند در خانه بمانند و استراحت کنند تا رنج مربیگری در تیم‌های بی‌بضاعت را تحمل نکنند. نمونه‌اش امیر قلعه‌نویی که از تیم استقلال خوزستان و گسترش فولاد تبریز پیشنهادی داشت اما به دلیل مشکلاتی که در این تیم‌ها وجود دارد ترجیح داده در خانه بماند.
قلعه‌نویی در سال‌های اخیر همواره سرمربیگری تیم‌هایی را به عهده داشته که از نظر مالی در وضعیت مطلوبی بوده‌اند و به همین دلیل دیگر نمی‌تواند در محیطی کار کند که با مصائب اینچنینی روبه‌رو است.
 شاید در این شرایط نشستن در خانه کار عاقلانه‌تری باشد. چه‌بسا در میانه‌های فصل تیم متمولی بود که بخواهد کادر فنی‌اش را تغییر دهد که در این شرایط قلعه‌نویی و حتی دایی می‌توانند روی بازگشت خود حساب کنند. دایی نیز با پیشنهادی از سوی ملوان مواجه است اما این پیشنهاد چندان با معیارهای سرمربی سابق سرخ‌ها جور نیست.
دایی نیز اصولا در تیم‌هایی مربیگری می‌کند که از نظر مالی جایگاه مطلوبی داشته باشند نه اینکه در طول فصل کاسه چه کنم چه کنم در دست بگیرند و مدام ذهنشان درگیر مشکلات مالی باشد. دایی اما برای اینکه چنین شرایطی را دوباره تجربه کند باید قدری منتظر بماند. نتایج ضعیفی که او در راه‌آهن و آن تیم پرستاره پرسپولیس به دست آورد تا مدت زمانی نامعلوم او را از دایره گزینه‌های تیم‌های بزرگ دور خواهیم دید.
روزگاری همین دایی را تیم متمول سپاهان می‌خواست اما پس از فصل چهاردهم هیچ تیم بزرگی به‌طور جدی برای داشتنش اقدام نکرد. دور، دور مربیانی همچون منصوریان، گل‌محمدی، فرکی، اسکوچیچ و حتی تونی اولیویرا است. مربیانی که در گود قرار دارند و خیال‌شان تا حدودی راحت است. میان بیرون نشسته‌های سرشناس لیگ نام‌های دیگری را هم می‌بینیم. حمید درخشان به‌رغم نتایج نسبی خوب با پرسپولیس یکی از آنها است؛ مردی که خیلی‌ها اعتقاد دارند در بد زمانی سکان هدایت پرسپولیس را در دست گرفت و می‌توانست در شرایط ایده‌آل‌تر نتایج مطلوب‌تری را هم به دست آورد. درخشان شاید این روزها که هیچ تیمی حتی در حد صبا را خواهان خود نمی‌بیند، دلیلش همین انتخاب به اصطلاح اشتباهش باشد.
البته او نیز به مانند دایی که چون از یک پیشینه کاملا پرسپولیسی برخوردار است می‌تواند روزی امیدوار به بازگشت باشد. مگر پرویز مظلومی با وجود کسب نتایج نامطلوب در مس و آلومینیوم هرمزگان پس از مربیگری در استقلال دوباره به این تیم بازنگشت؟ پس می‌توان متصور بود که روزی دوباره او هم بازگردد و حتی دایی اما کی و چه زمان مشخص نیست.
فیروز کریمی، فرهاد کاظمی و صمد مرفاوی نیز در گروه همین مردانند که به‌رغم داشتن تیم لیگ برتری در فصل چهاردهم وضعیت نا مشخصی را در فصل پانزدهم تجربه می‌کنند. اگر بازگشت پیکان به لیگ برتر را قطعی بدانیم بی‌شک گزینه انتخابی پیکانی‌ها از میان این 3 نفر نخواهد بود. نه مرفاوی که این تیم را به بد وضعیتی انداخت، نه فیروز و نه شاید همین آقا فرهاد کاظمی که با راه‌آهن نتایج خوبی هم به دست آورد هر چند که پشت سر این نتایج موتومبایی وجود داشت که غیرقانونی برای راه‌آهن به میدان می‌رفت.
فراموش نمی‌کنیم که منصور ابراهیم‌زاده، مردی که در سال‌های اخیر حتی تا مربیگری تیم ملی هم پیش رفت بیرون نشسته است و تیمی از دایره تیم‌های لیگ برتر را خواهان خود نمی‌بیند. شاید پیکان اگر در لیگ برتر بماند و شاید استقلال اهواز و ملوان گزینه‌ای باشند پیش روی منصور ابراهیم‌زاده و دیگر مربیانی که اکنون از کانون توجه فاصله گرفته‌اند. وقتی این مردان را دور از نیمکت‌ها می‌بینیم به باورهای تازه‌ای می‌رسیم؛ اینکه شاید مختصات فوتبال ایران در حال تغییر است و نگرش‌ها در حال دگرگونی است. شاید باز هم شگفت‌زده شویم...