محمدحسین عباسپور | مرثیه ای بر یک پایان تلخ...

محمدحسین عباسپور

خبر کوتاه بود.ایکر کاسیاس به پورتو پیوست.خبر کوتاه بود، اما مالامال از افسوس، خبر کوتاه بود، ولی سرشار از غم، خبر کوتاه بود، اما آکنده از سوال...

به راستی چرا رئال مادرید با اسطوره های خود چنین می کند؟ به چه دلیل ایکر کاسیاسی که سابقه ای درخشان و 25 ساله در میان قوهای سپید مادرید دارد، باید سانتیاگوبرنابئو را ترک کند؟ تازه آنهم در سن 34 سالگی، سنی که به هیچ وجه برای یک دروازه بان به عنوان آخر خط به شمار نمی رود.

به نظر می رسد که پروسه جدایی ایکر از رئال مادرید روزی کلید خورد که ژوزه مورینیو، سرمربی اسبق کهکشانی های مادرید کاسیاس را بر روی نیمکت نشاند تا سانتیگو برنابئو شاهد درخشش دیگو لوپز، خرید جدید آقای خاص باشد.واقعه ای که در اعماق آن دو نکته بسیار مهم نهفته بود.اول آنکه مرد پرتغالی با این تصمیم جسورانه خود تابوی نیمکت نشینی اسطوره بزرگ مادریسموها و کاپیتان تیم ملی اسپانیا را در هم شکست و نشان داد که ستاره ای به ابهت ایکر کاسیاس را هم می تواند در سانتیگو برنابئو به نیمکت پیچ و مهره کند.همچنین در وهله دوم به هواداران پرشمار قوهای سپید مادرید نشان داد که جانشین انتخابی ایکر، یعنی دیگو لوپز، تا چه اندازه می تواند عملکرد بهتر و مطمئن تری از کاسیاس کم انگیزه و افت کرده داشته باشد.

پروژه ای که ژوزه مورینیو آن را در سانتیگوبرنابئو کلید زد، به دستان کارلو آنجلوتی سرمربی بعدی رئال مادرید هم به نحو دیگری ادامه پیدا کرد.به این شیوه که کارلتو بازی های لالیگا را به دیگو لوپز و دیدارهای لیگ قهرمانان اروپا و کوپا دل ری را به ایکر کاسیاس سپرد. تصمیمی که معنای حقیقی آن این بود که برای اولین بار، از ابتدای فصل مشخص شده بود که کاسیاس چیزی حدود 60 درصد از بازی های قوهای سپید مادرید را از روی نیمکت دنبال خواهد.امری بی سابقه که ضربه سهمگین دیگری بر جایگاه اسطوره بزرگ سانتیگوبرنابئو وارد کرد.اما پس از آن فصل که با موفقیت رئال در تورنمنت هایی که ایکرکاپیتان و سنگربانش بود، یعنی لادسیمای مادریدی ها در لیگ قهرمانان اروپا و قهرمانی آنها در کوپا دل ری همراه بود، ورق بازی تا حدود بسیاری برای ایکر برگشت.تا جایی که در ابتدای فصل 15-2014 ، دیگو لوپز به رغم همه درخشش های فوق العاده اش در سانتیگو برنابئو، به آث میلان فروخته شد تا بار دیگر ایکر کاسیاس شماره 1 بی چون و چرای مادرید باشد و کیلور ناواس تازه به تیم پیوسته هم ذخیره دائم ایکر تلقی شود.

اما از بد روزگار، فصل پیش رئال مادرید با وجود شروع فوق العاده و رکورد شکنی های بی نظیر و البته فتح جام باشگاه های جهان در نیم فصل اول، نیم فصل دوم اسفباری را پشت سر گذاشت و با افت وحشتناک و ناگهانی که بعد از تعطیلات ژانویه تجربه کرد، تمام تورنمنت ها را از دست داده و فصل را بدون جام تمام کرد تا بار دیگر فلورینتو پرز به دنبال نسخه کلاسیک خود در مواقع مواجهه با بن بست و بحران برود تا فشارهای را از روی خود برداشته و مانع لرزیدن پایه های صندلی ریاست خود شود.نسخه اخراج سرمربی و کنار گذاشتن یک اسطوره پا به سن گذاشته . نسخه ای که در سال 2003 برای زوج ویسنته دل بوسکه – فرناندوهیرو و در سال 2010 برای زوج مانوئل پلگرینی و رائول گونزالس تجویز و پیاده شد.تجویزهایی که هیچکدامشان برای رئال مادرید منجر به موفقیت نشد اما در مقابل، موجب درخشش پلگرینی در ویارئال و من سیتی ، دل بوسکه در تیم ملی اسپانیا و رائول در شالکه شد.مسئله ای که به نظر در حال تکرار شدن است تا رئال مادرید بار دیگر تاوان رسم زشت اسطوره کشی خود را این بار با ایکر کاسیاس پس بدهد...