نسیم فرزین | تغییر هویت بایرن با فروش شواینی

نسیم فرزین / تحریریه متافوتبال | انتقال باستین شواین‌اشتایگر به بایرن تنها انتقال یک ستاره نبود. بازیکن باواریایی، کاپیتان تیم ملی آلمان و کاپیتان دوم بایرن هم بود که این تیم را ترک کرد تا تیم تحت هدایت گواردیولا کمتر از گذشته ستاره آلمانی در ترکیب داشته باشد.

از نظر مالی، فروش شواین‌اشتایگر برای بایرن معامله‌ی خوبی است. دریافت چنین مبلغ زیادی برای بازیکنی که اخیراً با مصدومیت‌های زیادی دست‌وپنجه نرم کرده و تنها چند هفته‌ی دیگر 31 ساله می‌شود، خصوصاً زمانی که هنوز یک سال از قراردادش باقی مانده است، می‌تواند یک ثروت بادآورده تلقی شود. او در تیم بایرن حتی وقتی که در آمادگی کامل باشد هم از ابتدا حضور نخواهد داشت و دیگر در نقش مورد علاقه‌اش یعنی هافبک بازی‌ساز بازی نمی‌کند.

گرچه رفتن شواین‌اشتایگر شاید خلاء بزرگی در زمین ایجاد نکند، اما جای خالی‌اش به‌شدت در رختکن آلیانتس‌آرنا و زمین تمرین سابنر اشتراسه حس خواهد شد. برای سال‌ها، او یک چهره‌ی نمادین در تیم بایرن بود، پسر بومی که در آکادمی باشگاه بزرگ شد، سمبلی برای افزایش استعدادها و همچنین یک رئیس برای باشگاه بود.

شواینی که جانشین فیلیپ لام در ساختار رهبری باشگاه بود، بالاتر از بقیه به عنوان سمبل بایرن مونیخ است، یک هافبک باواریایی مصمم و قدرتمند که با تعصب برای تیمش توپ می‌زد.

باید اعتراف کنیم بایرن مونیخ بدون شواین‌اشتایگر، بایرن مونیخ عجیبی خواهد بود!

در پاسخ به اخبار کوچ شواین اشتایگر، دی ولت در تیترش نوشت: "باستین شواین اشتایگر: با این انتقال، بایرن دارد قلب خودش را می‌فروشد." این جمله شاید کمی نمایشی به نظر بیاید اما نکته‌ی خوبی است. بایرن مدت زیادی است که به عنوان یک تیم آلمانی هسته‌ی مرکزی مانشافت را تشکیل می‌دهد.

یک سال پیش، آلمان مسابقات جام جهانی را در حالی شروع کرد که شش نماینده‌ی بایرن در ترکیب اولیه‌ی تیم یواخیم لو حضور داشتند، از جمله کاپیتان فیلیپ لام و باستین شواین‌اشتایگر. باستین رهبر تیم در میانه‌ی زمین بود و عملکردش در فینال خیره‌کننده بود. تصویر شواینی خون‌آلود و مصدوم که بعد از پیروزی اشک ریخت و زمین را ترک کرد شاید تصویر گویای پیروزی تیم است که قهرمانی را با سخت‌کوشی به‌دست آورد.

با این حال اگر بایرن تابستان امسال با آنخل دی‌ماریا قرارداد ببندد پپ گواردیولا تنها دو بازیکن تیم ملی آلمان در ترکیب اولیه‌اش در اختیار خواهد داشت، مانوئل نویر و جروم بواتنگ، که هیچ کدام آنها باواریایی هم نیستند. در هر صورت، شواین‌اشتایگر به تونی کروس پیوست که فصل قبل بایرن را ترک کرده بود و تنها مانوئل نویر، جروم بواتنگ، ماریو گوتسه و توماس مولر را به عنوان ملی‌پوش در تیم مونیخی باقی می‌مانند.

طی این چند سال، شخصیت آلمانی و همینطور باواریایی بایرن مونیخ به‌شدت کاهش پیدا کرده و با وجود قهرمانی جام جهانی مانشافت و صعود فوتبال آلمان، پپ گواردیولا هموطنان خود را در این تیم جمع کرده است.

دیگر غیر آلمانی‌ها مانند دیوید آلابا، مهدی بن‌عطیه و روبرت لواندوفسکی تبدیل به بازیکنان کلیدی شدند و همه‌ی آن‌ها می‌توانند هسته‌ی تیم در سال‌های پیش رو باشند. اگرچه در پست هافبک میانی آلمانی‌ها بازیکنان شایسته‌ای دارند اما در بین بازیکنان جوان بایرن پیر هویبیرگ دانمارکی نفر اول این خط است.

بایرن در حال حاضر در حال تغییر از یک تیم آلمانی به تیمی بین‌المللی است که در آن شهروندی واقعاً مهم نیست. به نظر می‌رسد که بایرن به سمت مسیر عملگرایانه‌تر پیش می‌رود بدون وابستگی به مونیخ و باواریا. مربی آنها اسپانیایی است، سبک فوتبالشان دیگر مانند سبک آلمانی که به جوانانشان تعلیم می‌دادند نیست و و تیم تا حد زیادی خارجی شده است.

با فروش شواین‌اشتایگر، بایرن وارد بخش جدیدی از تاریخش شده است. فروش کاپیتان آلمانی تنها از طریق منفعت‌های مالی و پیشرفت تیم معنی پیدا می‌کند، اما باید دید که بازیکنان و هواداران چطور واکنشی نشان خواهند داد. درست یا غلط، بسیاری از هواداران فروش شواینی را محکوم کرده و ادعا میکنند که اگر اولی هوینس هنوز هم مدیر باشگاه بود چنین اتفاقی هرگز نمیافتاد. و بسیاری از مردم دیگر دلشان نمی‌خواهد شعار معروف بایرنی "Mia San Mia" به معنی "ما همانی که هستیم، هستیم" از این به بعد به تیمی که حتی یکی باواریایی اصیل در ترکیب نداشته باشد گفته شود.

فیلیپ لام که از جوانی با شواین‌اشتایگر بازی می‌کرده گفت: "ما دلتنگش خواهیم شد." مانوئل نویر بازی بدون شواین اشتایگر را "غیر معمول" دانست و جروم بواتنگ گفت: "همه‌ی ما ناراحت هستیم."

چنین عکس‌العمل‌هایی با توجه به عظمت فروش شواین‌اشتایگر قابل فهم است. اگر بایرن فصل 16-2015 را بد آغاز کند آن زمان فروش شواین‌اشتایگر به شدت مسئله‌ساز خواهد شد.

هفته‌های پیش رو برای هواداران بحرانی است و همینطور تیم باید با هویت جدیدش کنار بیاید. بر روی کاغذ، نبود شواین‌اشتایگر از نظر عدم حضور در ترکیب اولیه و جایگزین‌ها برای بایرن خوب است. و برنامه‌ی جدیدشان در مورد عدم نیاز به هویت آلمانی و باواریایی ساختمان تیمشان را محدود نمی‌کند. اما به طور همزمان، ارزش تیم و هویت و شخصیت اصلیش بسیار مهم است و می‌تواند مشکل‌ساز شود.

زمان نشان خواهد داد که آیا فروش شواین‌اشتایگر به نفع تیم بود یا به ضررش، اما یک چیز مسلم است: با جدایی‌اش، بایرن کاملاً از یک باشگاه تمام عیار باواریایی به باشگاهی بدون ریشه و اصل و نسب در تاریخ و فاقد فرهنگ بومی تبدیل شده است. به عبارتی بهتر، روزهای بایرن مونیخی سپری شدند و فاز بین‌المللی مونیخ آغاز شده است.