نوید صراف | راموس به هر قیمتی باید بماند!

ایکر مقدس در حالی در کنفراس خبری حاضر شد که هیچ کسی در کنارش حضور نداشت. چند وقت پیش شاهد خداحافظی ژاوی از بارسلونا بودیم. ژاوی در کنفرانس مطبوعاتی‌اش، مدیر باشگاه را در یک سو و اینیستا را نیز در سوی دیگرش می‌دید. در مقابل ژاوی و در ردیف اول هم‌تیمی‌های او و جمعی از کادر فنی و مدیریتی باشگاه حضور داشتند. اما کاسیاس بدون حضور هم‌تیمی‌هایش و بدون حضور فلورنتینو پرز مقابل رسانه‌ها قرار گرفت. در واقع سَنت ایکر بسیار غریبانه و تنها رفت! همانطور که در سال‌ها و به ویژه ماه‌های اخیر در میدان مسابقه نیز کاملاً تنها بود. هرچند پس از این کنفرانس، فشار و انتقاد شدید هواداران باعث شد پرز یک مراسم خداحافظی دیگر را ترتیب دهد. این فرصتی بود برای ایکر که در مقابل تقریباً 2000 هواداران رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو یعنی ورزشگاهی که او 25 سال پیش در آن پای گذاشت، بیاستد و برایش دست تکان دهد و از آنها خداحافظی کند.

شاید شکوه این مراسم لحظه‌ی گرفتن عکس یادگاری ایکر با افتخاراتش بود. افتخاراتی که بی‌سابقه است. 5 جام قهرمانی لالیگا، 4 سوپر کاپ اسپانیا، 3 کاپ اروپا، 2 جام پادشاهی (کوپا دل‌ری)، دو یوفا کاپ، سه کاپ لیگ قهرمانان اروپا، یک جام قهرمانی باشگاه‌های جهان و البته جام جهانی، 19 جام کسب شده توسط ایکر مقدس در 17 سال و 725 بازی‌اش در ترکیب قوهای سپید اسپانیا بود.

خروج کاسیاس از رئال تنها انتقال یک بازیکن نبود. در واقع لاس‌پلانکاس یک اسطوره، یک روح جنگنده، یک نماد، یک کاپیتان و یک لیدر و رهبر تمام معنا را از دست داد.

با رفتن ایکر حال سرخیو راموس کاپیتان اول تیم است. بازیکنی که تا چند وقت پیش شایعاتی مبنی بر پیوستنش به منچستر یونایتد به گوش می‌رسید که این روزها این اخبار کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر شده است.

اما بیایید برای چند دقیقه تصور کنیم راموس نیز از کهکشانی‌ها جدا شود. آنگاه بازوبند کاپیتانی به چه کسی می‌رسد؟ چه کسی پس از ایکر و سرخیو می‌تواند وظیفه‌ی خطیر کاپیتانی را بر عهده بگیرد؟

کاپیتان‌های رئال تا به امروز از دو ویژیگی برخوردار بودند: اراده‌ای راسخ، ملیت اسپانیایی. مونولو سانچیس، فرناندو هیرو، رائول، ایکر کاسیاس و سرخیو راموس همه این دو ویژگی را داشتند اما حال در صورت جدایی راموس اولین گزینه برای بستن بازوبند کاپیتانی، مارسلو برزیلیست! بازیکنی که با وجود قابلیت‌های بالا در میدان، هیچگاه از پس رهبری تیم مخصوصاً در شرایط بحرانی بر نخواهد آمد.

با نگاهی بازتر اگر به کادر فعلی رئال بنگریم، پنج بازیکن جز کاندیدا‌های بستن بازوبند کاپیتانی پر افتخارترین تیم اروپا هستند: سرخیو راموس، مارسلو، په‌په، رونالدو و لوکا مودریچ. راموس سرنوشتش در رئال همچنان مشخص نیست و به هر حال همچنان احتمال جدایی وی وجود دارد. په‌په تنها 12 ماه تا پایان قراردادش باقی مانده و به نظر نمی‌رسد این قرارداد دیگر تمدید شود، مارسلو و مودریچ نیز قابلیت رهبری تیم تحت هر شرایطی را ندارند و نمی‌توانند در مواقع بحرانی تیم را رو به جلو هدایت کنند. همانطور که شما هم متوجه شدید، رئال در زمینه‌ی بازیکن با تجربه که بتواند مسئولیت کاپیتانی تیم را بر عهده بگیرد دچار کمبود است. اما چرا چنین اتفاقی افتاده است ؟

جواب این سوال در خط مشی نقل‌وانتقالاتی دو سال اخیر فلورنتینو پرز نهفته است و آن چیزی نیست جز سیاست جذب بازیکن جوان.

در تابستان 2013، قوهای سپید اسپانیا با گرت بیل، آسیر ایارامندی، ایسکو، دنی کارواخال و کاسمیرو قرارداد امضا کرد و این در حالی بود که آلوارو موراتا، خسه، ناچو و دنیس چریشف را از تیم پایه‌اش به تیم اصلی منتقل کرد. تابستان گذشته نیز تونی کروس، کیلور ناواس و خامس رودریگز به جمع کهکشانی‌ها پیوستند. در سال جاری میلادی نیز مارتین اودِگارد، لوکاس سیلوا، دنیلو، مارکو آسنسیو و لوکاس وازکوئز را به خدمت گرفت. از 18 بازیکن فوق، 17 تن بیست‌وپنج و یا زیر بیست‌وپنج سال سن دارند و حتی دو بازیکن نیز جزو نوجوانان محسوب می‌شوند. در واقع تنها کیلور ناواس در زمان عقد قرارداد با رئال بیشتر از 24 سال سن داشت.

االبته این سیاست بسیار آینده‌نگارانه و صحیح است. چرا که این بازیکنان با هم بزرگ خواهند شد و بی شک در آینده بیشتر و بیشتر به فهم مشترک و هماهنگی دست خواهند یافت. در واقع ترکیب کنونی در حالی که از المان‌های انگیزه، قدرت، جنگندگی، دوندگی و انرژیِ بالا برخوردار است اما فاقد تجربه است. با خروج دی‌ماریا، اوزیل، آلونسو، خدیرا، هیگواین، آلبیون و کایخون، این تیم بازیکنان با تجربه‌ی زیادی را از دست داده است. این بازیکنان با تجربه هستند که به خوبی تیم را در شرایط بحرانی ریکاوری می‌کنند، الگوی بازیکنان جوان می‌شوند، در تمرین و در زمان مسابقه شور و هیجان کاذب تیم را کنترل می‌کنند و در مقابل رسانه‌ها به خوبی اوضاع را پیش می‌برند.

اما شرایط در بارسا متفاوت است. آبی‌واناری‌ها تابستان گذشته با کلودیو براوو، جرمی متیو، توماس ورمالن، لوئیز سوارز، ایوان راکیتیچ و مارک-آندره تراِشتگن قرارداد امضا کردند. بازیکنانی که در زمان عقد قرارداد به ترتیب 31، 30، 28، 27، 26 و 22 سال سن داشتند. چند روز پیش نیز کاتالان‌ها، آردا تورانِ 28 ساله را به ترکیبشان اضافه کردند. به این ترتیب تجربه‌ی تیمی بارسا به مراتب بیشتر از رئال مادرید است.

برای نشان دادن اهمیت این موضوع به یک مثال دیگر رجوع می‌کنیم. شواین اشتایگر در روزهای گذشته با رقم 14.4 میلیون پوند راهی اولدترافورد شد. از سوی دیگر رقیب هم شهری شیاطین سرخ یعنی من‌سیتی بابت به خدمت گرفتن رحیم استرلینگ 49 میلیون پوند را به لیورپول تقدیم کرد. در این امر که خرید استرلینگ یک سرمایه‌گذاری مفید است شکی وجود ندارد و شاید این بازیکن در ترکیب آبی‌های منچستر به ستاره‌ای بزرگ تبدیل شود اما آنچه فان‌خال در من‌یونایتد به دنبال آن بود، سپردن میانه‌ی میدان به یک هافبک مقتدر و توانمند و با تجربه بود که شواین اشتایکر از تمامی این خصیصه‌ها برخوردار بود و در این فصل به مارشالِ منچستر یونایتدی‌ها در کمربند میانی زمین تبدیل خواهد شد و همین امر مطمئناً نقطه‌ی قوت تیم تحت هدایت فان‌خال خواهد بود.

هارمونی و ایجاد تعادل امری بسیار حیاتی در فوتبال روز دنیاست. هرچند تا پایان مدت نقل‌وانتقالات هنوز فرصت باقیست اما به نظر نمی‌رسد بازیکنی با سن بالاتر از 25 توسط پرز جذب شود و همین امر اهمیت حفظ راموس را دوچندان می‌کند. به عبارت ساده‌تر، آقای رئیس باید به هر قیمتی که شده سرخیو را به ماندن راضی کند تا تعادل تجربه در تیمش حفظ شود و شاگردان بنیتز بتوانند ناکامی فصل گذشته را جبران کنند.