نسیم فرزین | اشنایدرلین بیشتر از شواینی به درد من‌یونایتد می‌خورد

نسیم فرزین / تحریریه متافوتبال | با وجود امثال آنخل دی‌ماریا و رادامال فالکائو که تابستان گذشته به اولدترافورد آمدند، قرارداد باستین شواین‌اشتایگر که از بایرن مونیخ راهی منچستر یونایتد شد رنگ و بوی دیگری دارد. جدا از بحث ساده‌ی پول، آمدن بازیکنی که برای 17 سال پسر و رئیس مونیخی‌ها خوانده می‌شد به‌قدری مساله‌ی بزرگی است که خیلی‌ها شک دارند منچستریونایتد بتواند آن را کنترل کند.

آنقدر که مساله‌ی ترک نسبتاً دیرهنگام شواین اشتایگر از بایرن مونیخ باعث شگفتی است، مقصد رفتنش آن‌چنان مهم نیست. در این میان، شانس دوباره بازی کردن تحت مربیگری لوئی فان‌خال نقش اساسی در این تصمیم دارد. این مربی هلندی بود که به باستین آزادی عمل داد و او را از هافبکی ایستا تبدیل به یک هافبک فعال و انرژیک کرد. این یکی از مهم‌ترین کارهای او در راه کسب عنوان قهرمانی بوندسلیگا 10-2009 بود.

با این حال، علیرغم عشق و علاقه‌ای فراوانی که شواینی به بایرن داشت او منچستری شد، اما می‌توان اعتراف کرد که بستن قرارداد با مورگان اشنایدرلین هافبک ساوتهمپتون بسیار مهم‌تر است و تأثیرگذاری این بازیکن فرانسوی در اولدترافورد بسیار بیشتر از شواین‌اشتایگر خواهد بود.

از زمان جدایی روی کین در سال 2005 پست هافبک دفاعی برای یونایتد مشکل‌ساز بوده است. مایکل کریک در نقش بازی‌ساز بازیکن بهتری بوده است تا هافبک دفاعی و در نهایت شیاطین‌سرخ جای هافبک ایرلندی و قدیمی‌شان را به‌خوبی نتوانستند پر کنند. حتی کریک که برای همین منظور راهی من‌یونایتد شده بود هم به‌زودی 34 ساله خواهد شد و دیگر بازیکن ثابتی در ترکیب آن‌ها نخواهد بود.

از نظر سبک بازی، شواین‌اشتایگر چیزی بین کریک و کین است. او با قدرت پاس فوق‌العاده قادر به شروع حملات هماهنگ و عالی است، درست همانند کریک و همچنین همانند کین قادر به زدن تکل‌های قدرتمند و مطمئن است، البته با قدرت نفوذ کمتر نسبت به کاپیتان سابق یونایتد که باعث میشد رقیب ترسناکی باشد.

لیست افتخارات بلندبالای شواینی، که شامل لیگ قهرمانان و جام‌جهانی می‌شود، نشان می‌دهد که او نباید مشکلی با شرایط جدید و فشار منچستریونایتدی شدن داشته باشد.

اگرچه اشنایدرلین با ویژگی‌هایی که دارد برای گرفتن نقش مخرب کین مناسب‌تر است. با اینکه هواداران منچستر پنج افتخاری که بعد از رفتن کین کسب کردند را به‌خاطر خواهند داشت ولی این منطقه از تیم کماکان ضعیف مانده است. کافی‌ست به ترتیب نگاهی به تاثیری که نمانیا ماتیچ و فرانسیس کوکلین روی عملکرد تیمی چلسی و آرسنال در فصل گذشته داشتند بیاندازیم تا متوجه شویم این جایگاه چقدر اهمیت دارد.

در حالی که که تفاوت‌هایی بین نقش‌های بازی‌ساز در پست دفاعی و بازی‌ساز تهاجمی وجود دارد، به‌نظر می‌رسد اولی برای یونایتد مهم‌تر است. من‌یونایتد در فصل قبل در ایجاد موقعیت بسیار عالی بود، در حالی که دفاع بی‌صلابت‌شان اغلب آن‌ها را دچار مشکل می‌کرد. فان‌خال مدت زیادی‌ست که به سیستم 1-4-1-4 علاقه نشان می‌دهد و گزینه‌ی هافبک مخرب بین دفاع و هافبک بسیار حیاتی است، حتی مهم‌تر است از داشتن یک هافبک خلاق دیگر وقتی که آنخل دی‌ماریا، خوان ماتا و ممفیس دپای تازه‌وارد برای بازی در نقش‌های هافبک تهاجمی وجود دارند.

در مورد توانایی‌های فردی، مورگان اشنایدرلین 25 ساله هم می‌تواند در ترکیب من‌یونایتد درخشش بیشتری از شواین اشتایگر که چند روز دیگر 31 ساله می‌شود، داشته باشد. این نکته را هم نباید فراموش کنیم که شواینی از مصدومیت‌های متعدد طی دو فصل اخیر رنج برده و شاید بازگشت به روزهای اوج برایش کمی دشوار باشد.

در مقابل، اشنایدرلین یکی از بهترین‌های لیگ برتر در سه فصل اخیر بوده است و به انتخاب WhoScored هم یکی از ده بازیکن برتر فصل گذشته لیگ جزیره بوده است. با 25 سال سن به‌طور قابل توجهی برای یونایتد در طولانی‌مدت کارآمد خواهد بود.

اگر فان‌خال از هر دو بازیکن همزمان استفاده کند شاید پشت سه هافبک تهاجمی، دپای، ماتا و دی‌ماریا حضور پیدا کنند که یکی در کارهای دفاعی تبحر بیشتری دارد و دیگری در بازی‌سازی و رو به جلو بازی کردن.

اما به یاد داشته باشید آن بازیکنی که قرار است در آینده بیشتر از او بشنویم اشنایدرلین خواهد بود نه شواین‌اشتایگر، چون که پیش از این از هافبک آلمانی بسیار شنیده‌ایم و دیده‌ایم و آینده از آن هافبک با استعداد فرانسوی خواهد بود.