Nick Callow| پنج نکته ای که از جام آسیایی آموختیم

ونگر برای فصل بعد در وضعیتی بهتر قرار دارد

آرسن ونگر در این هفته بسیار خوشحال و راحت به نظر می رسید. اسپانسرهای تیم یک جت خصوصی که شبیه به یک هتل پرنده بود برای توپچی ها گرفتند تا بازیکنان آرسنال بدون هیچ ناراحتی و در کمال آرامش راهی سفر شوند. بهترین هتلی را که می شد در شهر رزرو کرد، هتلی که محل اقامت رئیس جمهورها و شاهزاده هاست، برای آرسنالی ها رزرو شد: هتل شانگری-لا در سنگاپور. بازیکنان شیفته ی استخر آن شده بودند و ونگر هم بهترین امکانات تمرینی را در اختیار داشت.

مهمترین نقل و انتقالات ونگر پیش از این سفر صورت گرفته بودند. پیتر چک را از حالا به بعد باید در دروازه ی توپچی ها مشاهده کرد، و سایر ستاره ها هم بدون هیچ مصدومیتی در اختیار تیم قرار داشتند.

ونگر شاید از موفقیت خود در فصل آتی مطمئن نباشد، اما این روزها به وضوح در موقعیتی بهتر نسبت به همتایان خود قرار دارد به ویژه این که منابع مالی لازم برای احداث یک ورزشگاه جدید نیز فراهم شده است. او دیگر لازم نیست ستاره های تیمش را بفروشد. حالا با خیال راحت نفس می کشد و در انتظار روزهای باثباتی است که در پیش دارد.

آرسنال نیاز ندارد به اندازه رقبایش خرج کند

در حالی که چلسی، من سیتی، من یونایتد و لیورپول ولخرجی های بزرگی را در این بازار تابستانی تجربه کردند، ونگر نیازی نداشت چندان به ذخایر مالی خود رجوع کند. خرید پیتر چک فقط 10 میلیون پوند برایش آب خورد، و با توجه به این که هنوز نیاز به تقویت هافبک های دفاعی خود دارد، در خط حمله از هیچ ضعفی احساس نمی کند – البته اگر تمام بازیکنانش بدون مصدومیت باقی بمانند. مصدومیت یکی از بلایای ونگر در سالهای اخیر بود و حالا به قدر کافی ستاره دارد تا با چنین معضلی مواجه نشود، بازیکنانی مانند تئو والکات، دنی ولبک، چمبرلین، سانتی کازورلا، الکسیس سانچز و حتا چوبا آکپوم جوان.

به غیر از سانچز که بازی اول فصل جدید را به دلیل مسائل متعاقب کوپا آمه ریکا از دست خواهد داد، باقی آن ها به نظر برای یک شروع تازه از آمادگی فوق العاده ای برخوردارند. 

احتمال دارد ونگر همچنان کریم بنزما را زیر نظر بگیرد و شاید یک شب به سبک خودش اعلام کند او را خریداری کرده است، اما اگر هم نتواند هیچ بازیکن دیگری به جمع تیمش اضافه کند، شب ها بی خوابی نخواهد گرفت. کابوس های شبانه فقط در یک صورت به سراغ او می آیند و آن هم در صورتی که منچستر سیتی بی مقدمه پیشنهاد یک قرارداد 50 میلیون پوندی برای خرید جک ویلشر یا والکات تقدیم آرسنال کند.

اورتون در مواجه با یک فصل امتحانی دیگر

همچنان که روبرتو مارتینز درباره ی ثبات و ایجاد یک مبنای محکم برای چالشی دیگر در راه رسیدن به لیگ قهرمانان اروپا دم می زد، چلسی با پیشنهادی برای جذب جان استونز از راه رسید و همه ی خواب و خیال ها را نقش بر آب کرد. اگر چلسی بتواند استونز را در ازای 40 میلیون پوند تصاحب کند، آخرین بقایای تلاش های مربی اورتون در این تابستان هم بر باد می رود.

با این حال مارتینز مربی بزرگی است و هنوز فرصت دارد به پیش بینی های پیش از فصل رنگ و بوی دیگر دهد. او به یک مرد بزرگ دیگر در خط دفاعی خود نیاز دارد تا مکمل استونز باشد و باری از دوش دیستین و آلکاراز بردارد. ماندن استونز در اورتون مایه ی شگفتی خواهد بود و اهداف مارتینز از جمله جانی اوانز از من یونایتد، بن گیبسون از میدلزبورو و احتمالاً نمانیا ویدیچ اکنون در تیم های ملی خود به سر می برند. مارتینز یا باید به اهداف خود در بازار دست یابد، یا آن که به بازیکنان جوان اما به شدت آینده دار خود دل خوش کند.

کروچ و استوک سیتی خودنمایی می کنند

مارک هیوز از شنیدن صحبت های یک گزارشگر سنگاپوری دال بر این که بازیکنان استوک هنوز یک مشت بچه هستند، به خشم آمد. حتا ونگر هم تأیید کرده که هیوز این روزها دارای یک عده بازیکن جذاب و موفق در دنیای فوتبال است. اما بازیکنی که سنگاپوری ها بیش از همه خواهان تماشایش بودند، پیتر کروچ بود. این مهاجم انگلیسی شناخته شده ترین بازیکن استوک بود، و این فقط به این خاطر نبود که زمانی در لیورپول بازی می کرد یعنی پرهوادار ترین باشگاه انگلیسی در آسیا. زمانی که استوک در مجامع عمومی یا در تمرینات ظاهر می شد، عمده ی تشویق ها و شور و هیجانات به سبب حضور مهاجم شش فوت و هفت اینچی آن بود.

درست است که او دیگر از هیاهوها به دور مانده، اما هنوز هم هوادار کم ندارد زیرا سنگاپوری ها می دانند وی زمانی در این کشور زندگی می کرد.

کروچ خودش به خاطر می آورد که:

"مدت ها پیش در این کشور بودم. فکر می کنم سه سالم بود و چیزهای زیادی یادم نیست. پدرم خیلی کریکت بازی می کرد. یک زمین بازی خیلی کوچک در نزدیکی ما بود. پدر و مادرم همیشه حرف های زیادی درباره این کشور و خانه مان برای گفتن دارند. مایه لذت و شادی است که همراه با استوک به این نقطه از جهان آمدم. من زمانی برای انگلستان بازی می کردم... خیلی راحت من را می شناسند... بگذریم."

استوک فصل قبل توانست به استانداردهای زیادی دست یابد و باز هم تلاش خود را خواهد کرد در رتبه نهم یا رتبه ی بهتری به کار خود در فصل بعد خاتمه دهد، اما از یاد نبرید که آن ها – دستکم کروچی- شوق مردم سنگاپور را پشت خود دارند.

سنگاپور عاشق لیگ برتر است

فوتبال دوستان سنگاپوری کمی دم دمی مزاج هستند، زیرا فقط از برندگان حمایت می کنند. مثلاً در سال های اخیر تیم مورد علاقه شان از لیورپول به چلسی تغییر کرده است. اما یک چیز که میان همه ی آن ها مشترک است، عشق به لیگ برتر است. در این کشور هیچ لیگی بیشتر از لیگ برتر مخاطب ندارد، و فقط مسابقات فرمول 1 است که می تواند با آن رقابت کند. به این ترتیب، یک درصد جمعیت این کشور یعنی پنجاه هزار نفر شاهد دیدار اخیر آرسنال برابر اورتون در فینال جام آسیایی بودند.

قیمت بهترین صندلی ها که شامل بازی رتبه بندی میان استوک و منتخب سنگاپور می شد، 30 پوند برای کودکان و 100 پوند برای بزرگسالان بود. با هر گلی که به ثمر می رسید ورزشگاه از جای کنده می شد. یک سوی ورزشگاه هوای آزاد رد و بدل می شد و به رغم آن که سیستم های تهویه هوا تعبیه شده بودند، دمای ورزشگاه به 30 درجه می رسید. جام آسیایی هر دو سال یک بار از سال 2003 برگزار می شود و تنها رقابت مرتبط با لیگ برتر است که خارج از انگلستان روی می دهد.

محبوبیت این جام دائماً رو به افزایش است و هر بار برگزاری آن، ما را به روزی که  بازی های رقابتی "داخلی" لیگ برتر در خارج از انگلستان انجام شوند نزدیک تر می کند.

مترجم: آرش گنجی

منبع: theguardian.com