آرمن ساروخانیان | فدراسیون سرانجام کلیشه را شکست

24 ساعت پس از اینکه حضور پرسپولیس در بازار نقل و انتقالات ممنوع شد، دیروز خبر رسید که 11 باشگاه به‌خاطر تجمیع بدهی‌های قبلی حق هرگونه فعالیت ورزشی و اداری را ندارند. احکام جدید فدراسیون سختگیرانه و رادیکال است، ولی مگر برای خروج فوتبال از این دایره بسته، چاره دیگری هم وجود دارد؟ سال‌هاست که تیم‌ها بدهی بالا می‌آورند، بدون اینکه به فکر پرداخت آن باشند. این رسم نگران‌کننده‌ در پایان لیگ چهاردهم هم دیده شد و تیم‌ها قبل از تسویه قرارداد بازیکنان قبلی، سراغ بازیکنان جدید رفتند.
سال‌هاست که بازیکنان و مربیان طلبکار، بابت این بی‌تفاوتی به فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ اعتراض دارند. انتقاد به‌حق آنها تبعیضی است که میان بازیکنان خارجی و داخلی وجود دارد. اگر خارجی‌ها با اعتراض به فیفا می‌توانند هرچند کمی دیر ولی بدون دردسر به پول‌شان برسند، بازیکنان ایرانی از ترس عواقب اعتراض یا شکایت، چاره‌ای جز انتظار ندارند.
این بار اما فدراسیون کلیشه‌ها را شکست و تصمیم گرفت عدالت را به مصلحت مقدم بداند. شاید گروهی معتقد باشند که بازیکنان شایسته این قراردادهای چند صدمیلیونی نیستند، ولی الزام به پرداخت بدهی‌ها، باشگاه‌ها را مجبور خواهد کرد که پیش از عقد قرارداد بیشتر تامل کنند و وعده واهی ندهند. تسویه مالی با بازیکنان می‌تواند حاشیه‌های لیگ را هم کمتر کند و کیفیت بازی‌ها را بالاتر ببرد. بخش زیادی از دغدغه بازیکنان در طول فصل دریافت رقم قراردادشان است، بدون اینکه بتوانند روی تمرینات و بازی‌ها تمرکز کنند.
متوقف کردن فعالیت 11 تیم از 16 تیم لیگ برتر، معنایی جز به تعویق افتادن شروع مسابقات ندارد و باید دید که فدراسیون برای این تصمیم چقدر حاضر است هزینه بدهد. البته مصاحبه‌های روز گذشته مسوولان فدراسیون نشان می‌داد که آنها با توجه به تقویم تیم ملی و امید، به‌هیچ وجه علاقه‌ای به تاخیر در شروع مسابقات لیگ برتر ندارند. حتی پیشنهادی مطرح شده تا باشگاه‌های بدهکار 30 درصد از این بدهی را پرداخت کنند و موعدی برای پرداخت بقیه این بدهی تعیین شود که باشگاه‌ها در صورت تخطی از آن با کسر امتیاز مواجه خواهند شد.
این راه حل میانه، می‌تواند بازیکنان و مربیان را به حق‌شان برساند و از طرفی تقویم لیگ‌برتر را مختل نمی‌کند. کسر امتیاز راه حلی است که در قانون برای باشگاه‌های بدهکار در نظر گرفته شده و اهرم فشاری است که می‌تواند آنها را به مسیر درست برگرداند. فدراسیون در گذشته هم بارها برای باشگاه‌های بدهکار ضرب الاجل‌هایی تعیین کرده، ولی معمولا ترجیح داده از موضعش عقب بنشیند اما این بار نگرانی اصلی بابت بدهی‌های باشگاه‌ها به مربیان و بازیکنان خارجی است که هیچ راه فراری ندارد و در صورتی که احکام فیفا صادر شود، کلیت لیگ‌برتر ممکن است به خطر بیفتد.
این تصمیم می‌تواند ترفندی هم باشد برای تحت فشار قرار دادن تلویزیون که ظاهرا نسبت به حل موضوع حق پخش بی‌تفاوت است و امیدوار است با گذشت زمان موضوع حل شود. وقتی باشگاه‌ها برای پرداخت بدهی‌ها تحت فشار باشند، بحث حق پخش تلویزیونی قطعا دوباره مطرح می‌شود.
فدراسیون فوتبال اگر پای حرفش بایستد، می‌تواند بی‌توجهی‌های قبلی در این موضوع را جبران کند. تردیدی نیست که شفافیت مالی لیگ‌برتر را جذابتر خواهد کرد. وقتی بازیکنان مجبور نباشند به‌جای صحبت درباره فوتبال، از حساب‌ خالی باشگاه و چک‌هایی که در جیب‌شان خاک می‌خورد، بگویند.