تولد روز | کلینزی 51 ساله شد

یورگن کلینزمن در 30 جولای 1964 در گوپینگن آلمان واقع در جنوب ایالت «بادن- ورتمبرگ» متولد شد. شهری که تمام خاطرات بچگی او مربوط به آنجاست. یورگن مانند خیلی از کودکان آن زمان آلمان، با فوتبال در کوچه و خیابان آشنا شد و به طور دقیق 8 ساله بود که برای تیم محله‌شان فوتبال بازی می‌کرد. جالب اینکه او روزها درس می‌خواند و بعد از مدرسه راهی یک نانوایی می‌شد تا در آنجا روش پختِ نان را فراگیرد. ولی اشتیاق به فوتبال و البته تشویق‌های والدین‌اش باعث شد که او هرگز از ورزش محبوب‌اش جدا نشود.

روزی دو ساعت تمرین آن هم در سخت‌ترین شرایط به تدریج از او یک پدیده می‌ساخت. پدیده‌ای که بعدها به یکی از جاودانه‌ترین ستارگان فوتبال آلمان و جهان بدل شد.

یورگن تا 17 سالگی همچنان به صورت آماتور فعالیت‌اش را در فوتبال ادامه داد. زمانی که 17 ساله بود به تیم «اشتوتگارت کیکرز» در لیگ دسته دوم آلمان ملحق شد. در ابتدای کارش از سوی مربی تیم در همه‌ی پست‌ها به جز دروازه‌بانی به بازی گرفته شد. یورگن در 61 بازی با پیراهن اشتوتگارت کیکرز موفق شد 22 بار گلزنی کند تا همین عامل موجب باز شدن راهی به سوی ترقی برای او شود.

سال 1984 کلینزمن با عقد قراردادی راهی تیم بزرگ اشتوتگارت شد و تا سال 1989 در آن تیم بازی کرد. هافبک سابق کیکرز، به خاطر گلزنی‌های فراوانش مربی اشتوتگارت را مجاب کرد تا از او در خط حمله استفاده کند. نبوغ ذاتی او در گلزنی کم‌کم درهای تیم ملی فوتبال آلمان را برای او گشود و کلینزمن در المپیک 1988 اولین تجربه‌های ملی‌اش را با کسب مدال برنز آن مسابقات به دست آورد. البته قبل از آن نیز وی در مسابقات یورو 88 که در آلمان برگزار شد نیز شرکت داشت.

پس از درخشش در المپیک، سران اینترمیلان دست به خرید ستارگان آلمانی فوتبال زدند تا از همشهری خود عقب نمانند. آنها کلینزمن، ماتئوس و برمه را به عنوان شاه‌مهره در اختیار گرفتند و موفق شدند که در سال 89 فاتح اسکودتو گردند.

یک سال بعد، جام جهانی 1990 در سرزمین چکمه برگزار شد و این ژرمن‌ها بودند که توانستند بر قله‌ی جهان بایستند. خود کلینزمن بعدها آن واقعه را بهترین خاطره‌ی دوران ورزشی‌اش خواند.

گویا موفقیت‌های او قرار نبود پایان یابد؛ زیرا بعد از جام جهانی، وی و تیم اینتر فاتح جام یوفا شدند و این اولین افتخار بزرگ باشگاهی او به شمار می‌رفت. 95 بازی و 34 گل آمار نسبتاً خوبی برای او بود. اما یک نکته را در مورد او نباید از ذهنمان دور کنیم و آن اینکه در همان سال‌ها که کلینزمن در اوج شهرت قرار داشت و طرفدارانش در سراسر گیتی، پوسترهایش را به اتاق خواب خود می‌چسباندند، کلینزمن از کارهای خداپسندانه و انسان‌دوستانه دست برنمی‌داشت. نمونه‌ی شاخص آن همین که به مردم زلزله‌زده رودبار تسلیت گفت و حتی حاضر شد در یک بازی خیریه به نفع آسیب‌دیدگان زلزله شرکت نماید.

کلینزمن بعد از اینتر راهی تیم موناکو شد و در آن تیم بود که دست به اقدامی مهم زد. اقدامی که بعداً موجب آشتی ساکسون‌ها با ژرمن‌ها شد.

کلینزمن در سال 1994 راهی جزیره‌ی مه‌آلود و پایتخت همیشه بارانی شد تا برای سفیدپوشان تاتنهام بازی کند. انگلیسی‌ها که بر سر بسیای از مسائل همیشه با آلمان‌ها نزاع داشته و دارند! با انواع و اقسام توهین‌ها پذیرای این تازه وارد به کشورشان بودند. یکی از ورزشی‌نویس‌های روزنامه‌ی «گاردین» عنوان مقاله جنجالی‌اش را چنین تیتر زد: «چرا ما از کلینزمن متنفریم!»

اما کلینزمن همیشه با خوش‌رویی و رفتار موقر و با گلزنی‌هایش پاسخ ساکسون‌ها را می‌داد تا اینکه آخر فصل به عنوان مرد سال فوتبال لیگ جزیره انتخاب شد. همان روزنامه‌نگار روزنامه‌ی گاردین اینبار در مدح او نوشت: «چرا ما عاشق کلینزمن هستیم!»

حتی تدی شرینگام، کلینزمن را به عنوان الگوی ورزشی خود خواند اما این پایان قصه‌ی کامیابی‌های کلینزی نبود. وی وقتی که اعلام کرد قصد ترک لندن و بازگشت به وطن را دارد، با خیل عظیم هوادارانش مواجه شد که از او می‌خواستند تا در لندن بماند اما کلینزمن با احترام به همه آنها راهی باواریا شد تا بار دیگر شاگردی قیصر فوتبال را بکند.

سال 1996 سالی پربار برای کلینزمن بود. تیم بایرن مونیخ با بهره جستن از مهاجمی مثل او در کنار پاپن فرانسوی، هم فاتح بوندسلیگا شد و هم قهرمان جام یوفا. کلینزمن در آن سال 15 بار برای بایرن در اروپا گل زد تا رکوردی جاودانه را از خود به یادگار بگذارد. رکوردی که هنوز شکسته نشده است. در همان سال تیم ملی آلمان موفق شد برای سومین بار فاتح جام ملت‌های اروپا شود تا کاپیتان کلینزمن جام خوش نقش اروپا را از دستان ملکه‌ی پیر انگلیس دریافت کند.

وی پس از آن راهی ایتالیا شد و سال‌های پایانی بازی‌اش را در ایتالیا گذراند. هر چند که تاریخ دقیق خداحافظی او سال 1998 بود.

کلینزمن در مجموع بازی‌های باشگاهی موفق شد 227 گل را در 506 بازی به ثمر برساند و در رده‌ی ملی نیز در 108 بازی، 47 گل برای تیم کشورش به ثمر رساند.

دوران مربیگری او را نیز حتماً به خاطر دارید که چگونه تیم پیر و فرتوت آلمان را بار دیگر راهی قله افتخار کرد و با کسب مقام سومی برای کشورش از تیم ملی کناره‌گیری کرد. او همیشه به عنوان یک چهره‌ی محبوب در جهان فوتبال شناخته می‌شود.

وی از سال 2011 تاکنون، سرمربیگری تیم ملی فوتبال آمریکا را بر عهده دارد. وی هم اکنون به همراه همسر و دو فرزندش، در سواحل کالیفرنیا زندگی می‌کند.

این همه زندگی ورزشی کلینزمن طی سالیانی که از عمرش می‌گذرد بود و کلینزمن هرگز مادیات را فدای خوی انسانی نکرد و با کمک به مردم فقیر و آسیب‌دیده در نقاط مختلف جهان، نام خود را به عنوان فردی خیر بر سر زبان‌ها انداخته است.