حمیدرضا عرب | نداری پرسپولیس، دستمایه شهرت هدایتی

فقر مالی مدیران باشگاه پرسپولیس در نقل و انتقالات پیش‌فصل دستمایه‌ای شده برای حسین هدایتی تا اندک زمانی پس از رد صلاحیتش برای تملک این باشگاه دوباره وارد گود شود و خود را به‌عنوان ناجی سرخ‌ها معرفی کند. ژست تکراری حسین هدایتی در این اثنا که سرخ‌ها با مصائب مالی دست و پنجه نرم می‌کنند می‌تواند او را دوباره در نگاه عوام به‌عنوان عاملی در راستای رهایی این باشگاه از مشکلات مالی معرفی سازد و ایضا او را در تیتر یک رسانه‌ها قرار دهد. واقعیت اما با آنچه همواره هدایتی در همه این سال‌ها وعده داده فاصله‌ای دارد از زمین تا ثریا. حسین هدایتی در تمام ادواری که خود را به‌عنوان مدعی اول پرسپولیس معرفی کرده است چنان نبوده که در مصاحبه‌ها و اظهاراتش بیان کرده است. او مدام وعده می‌دهد و بی‌هزینه از برند باشگاه پرسپولیس برای خود شهرت و محبوبیت می‌خرد بی‌آنکه اساسا در جایگاه تصمیم‌گیری برای این باشگاه باشد یا در عمل کاری برای این باشگاه انجام داده باشد. رفتارهای حسین هدایتی در این بازه که سرخ‌ها با مشکلات مالی دست به گریبان هستند جز ایجاد تنش و حاشیه برای این باشگاه محصول دیگری ندارد. برآیند اظهارات او درباره ضرغام اسماعیل آنقدر به مذاق مسوولان این باشگاه خوش نیامد که فی‌الفور نیز علیه‌اش بیانیه صادر شد که کاری جز این هم انتظار نمی‌رفت. حسین هدایتی با کدام حکم سازمانی و مدیریتی اینچنین در مقام تصمیم‌گیرنده یا حتی ناجی برای پرسپولیس قد علم می‌کند؟ آیا رفتار او عینا دخالت در امور این باشگاه نیست؟ حسین هدایتی را به یاد روزگاری می‌اندازیم که در قامت مالک باشگاه استیل‌آذین در فوتبال ایران عرض اندام می‌کرد. آنچه او در آن روزگار رقم زد چه بود؟ آیا استیل‌آذین به جایگاه رفیعی در فوتبال ایران رسید که حسین هدایتی همچنان خود را مرد رویاهای پرسپولیس می‌داند و حاضر نیست به‌رغم وعده‌ای که پس از رد صلاحیتش داده شد، کنار بکشد؟ باشگاه پرسپولیس مدتی است در راستای ترمیم نقاط ضعف خود وارد عرصه نقل و انتقالات شده اما به جهت همین مشکلات مالی هنوز نتوانسته خریدهای شاخصی داشته باشد و جذب بازیکنی همچون ضرغام اسماعیل که از کیفیت مطلوبی هم برخوردار است به بن‌بست خورده است. ریشه این مشکلات در بخش اقتصادی باشگاه است. آنجا که باید پیش از شروع دوران حساس و سرنوشت‌ساز نقل و انتقالات بودجه کافی تهیه و در اختیار یارگیران این باشگاه قرار می‌گرفت اما به سبب اشکالات اساسی در زیرساخت‌های اقتصادی این باشگاه هنوز بودجه مناسب در اختیار نیست تا در راستای جذب بازیکنان مورد نظر اقدام شود. وضعیت موجود حسین هدایتی‌ها را به مردانی مورد وثوق میان افکار عمومی بدل می‌سازد و باشگاه‌ها را که از سوی دولت حمایت می‌شود در موضع ضعف قرار می‌دهد. به راستی چرا باشگاه پرسپولیس باید چنان درگیر ضعف‌های اقتصادی شود که افرادی همچون هدایتی به ناجیان همیشگی این باشگاه‌ها بدل شوند؟ درهای پرسپولیس آنقدر باز شده که این افراد به خود اجازه می‌دهند هر از گاهی با وعده‌های توخالی و حاشیه‌ساز نظیر آنچه دیروز به ضرغام اسماعیل داده شد باشگاه را در موضع تهی‌دستی و ضعف میان مردم قرار دهند و برای خود شناسنامه مدیریت ورزشی بسازند در حالی که حقیقت چیز دیگری است.