حمیدرضا عرب | صداقت کاری منصوریان، بی‌خیالی مدیران نفت

آن بخش از بیانیه علی منصور که آشکارا اعلام کرده به دلیل خودداری از انعقاد قرارداد مالی آرمشش را از دست داده دقیقا به همین نقطه اشاره می‌کند که او از تعدد مسوولیت‌ها در باشگاه نفت خسته شده است. منصوریان ماه‌ها است با این وضعیت دست و پنجه نرم می‌کند و حتی گفته می‌شود در برخی سفرهایی که نفت در آسیا داشت، او بسیاری از کارهای مربوط به خروج تیم را انجام داد و حتی وقتی گاهی کار گیر می‌کرد از طرقی وارد عمل می‌شد تا بازیکنان و همراهان با مشکل مواجه نشوند.
این اقدام‌ها در حالی انجام می‌شود که اساسا به منصوریان ارتباطی ندارد که وارد جزییات شده و کارهای ستادی باشگاه را انجام دهد. این قبیل کارها را باید باشگاه با استفاده از نیروهای پشتیبانی خود انجام دهد تا بخش فنی بتواند به راحتی در راستای انتخاب بازیکنان و اجرای تاکتیک اقدام کند. وقتی سرمربی مدام وقتش صرف دیگر مسائل باشگاه است آنگاه دیگر برایش وقتی باقی نمی‌ماند که با تمرکز کافی به امور فنی بپردازد. در تایید برخی اشکال‌های تدارکاتی در باشگاه نفت می‌توان به اتفاقاتی اشاره داشت که پیش از پایان فصل چهاردهم و در جریان سفر این تیم به عربستان رخ داد.  در حالی که همواره باشگاه‌ها برای سفر به عربستان بخصوص شهر ریاض از پرواز چارتر استفاده می‌کنند این باشگاه با وجود حساسیتی که در تقابل با نماینده عربستان داشت با چهار پرواز سفر را به انجام رساند که بسیار غیراصولی و غیرحرفه‌ای بود.
نتیجه این سفر باخت‌هایی بود که نفت تهران مقابل فولاد و ذوب‌آهن متحمل شد در حالی که اگر تدارک مطلوب‌تری برای سفرهای آسیایی نفت انجام می‌شد این تیم به فولاد و ذوب‌آهن نمی‌باخت و به سادگی قهرمانی را از کف نمی‌داد. آن باخت‌ها کار نفت تهران را به روز پایانی کشاند، آن بازی کذایی با تراکتورسازی و وقایع فراموش‌ناشدنی‌اش. شاید اگر مدیریت باشگاه نفت دورنگری داشت و تعامل بهتری با کادر فنی برقرار می‌کرد نفتی‌ها آن دو بازی را هم می‌بردند و در نهایت قهرمان لیگ می‌شدند. عنوانی که برای مجموعه شرکت نفت بخصوص وزیر نفت اهمیت والایی داشت و می‌توانست به نوعی تمام هزینه‌هایی که در سال‌های متمادی برای تیم‌هایی با نام نفت در سراسر ایران شده است، توجیه کند. نفت در حالی که از آن روزها گذشته به نقطه‌ای رسیده که ظاهرا مشکلات بنیادی‌تری را پیش روی خود می‌بیند.
 علی منصور که می‌کوشید با سیاست سکوت و خویشتنداری و مدارا پیش برود و دم نزند حال به نقطه‌ای رسیده که با صدور بیانیه‌ای، از وضعیت قرارداد مالی خود با باشگاه گله می‌کند. نفت در آستانه بازی هفته دوم قرار دارد و شگفت‌انگیز است که مدیریت باشگاه نفت هرگز در تلاش نیست که قرارداد مالی فی‌مابین خود و منصوریان را منعقد کند.  شاید مدیران باشگاه نفت تهران توقع دارند که منصوریان به همان رویه گذشته خود ادامه دهد و بی‌آنکه انتظار چشمداشتی داشته باشد، نه تنها درنفت به مربیگری ادامه دهد بلکه برخی امورات را که اساسا هیچ ارتباطی با حوزه کاری‌اش ندارد نیز انجام دهد. مسوولان باشگاه نفت اگر به یاد داشته باشند که علی منصور در چه شرایطی حاضر به تداوم همکاری با نفت شد شاید از اینگونه رفتارهای خود دست بکشند. منصوریان می‌توانست با دریافت رقم ویژه‌تری روی نیمکت تراکتورسازی بنشیند یا به استقلال برود و حتی سکان هدایت سپاهان را در دست بگیرد. منصوریان را هر سه تیم می‌خواستند و برایش تدارک وسیعی دیده بودند. مدیران نفت آیا به همین زودی فراموش کرده‌اند چه گوهری را در دست دارند؟