محمد قراگزلو |‌ آستانه تحمل مديران پرسپوليس كجاست؟

از فردا موعد تازه‌ای از بازی‌های فشرده و متوالی لیگ برتر برای پرسپولیس آغاز خواهد شد اما با وجود شکست فولاد در اهواز و بیرون آمدن نسبی از بحران شروع فصل نسبت به آینده پرسپولیس و اینکه در مسابقات آینده موفق باشد و به امتیازهای لازم دست یابد، تردیدهای بسیاری وجود دارد.

از 5 بازی دوم چند امتیاز می‌گیرند؟
پرسپولیس با قرعه دشواری در شروع لیگ مواجه شد و با اینکه به موقع شروع کرده، به اردوی خارجی رفته و بیشتر بازیکنانش را زود جذب کرده بود، شروعی مفتضحانه در لیگ برتر داشت. آنها از بازی اول در خانه فقط یک امتیاز گرفتند و در سه بازی بعدی سه شکست متوالی متحمل شدند که همراه با دریافت گل‌های زیاد بود. برد مقابل فولاد هر چند در شرایط سختی به دست آمد اما در نهایت باعث شد تیم برانکو بعد از 5 بازی 4 امتیازی شود و در رده چهاردهم جدول قرار بگیرد. نکته اینجاست که تنها برد پرسپولیس مقابل تیمی رقم خورد که شرایط فوق‌العاده بدی را پشت سر می‌گذاشت و از چهار بازی قبل از رویارویی با پرسپولیس سه تساوی سخت گرفته بود.
با این حال بعد از گذران آن مقطع دشوار 5 هفته‌ای و تعطیلات 3 هفته‌ای لیگ که برای مدتی طولانی 7 بازیکن سرخ‌ها را از تمرینات جدا کرد، سوال اینجاست که پرسپولیس از 5 بازی بعدی چند امتیاز خواهد گرفت و آیا قادر است در 5 هفته دوم لیگ خودش را به نیمه بالای جدول و حتی جمع مدعیان برگرداند یا خیر؟ پرسپولیس در این 5 مسابقه به ترتیب مقابل سایپا، تراکتورسازی، صبای قم، سیاه‌جامگان و ملوان قرار خواهد گرفت که شاید در نگاه اول ساده‌تر از برنامه 5 هفته ابتدایی باشد اما دشواری‌های خاص خودش را خواهد داشت. سرخ‌ها فردا در حالی مقابل سایپا قرار می‌گیرند که تیم جلالی امسال باتجربه شده و در نتیجه‌گیری هم بد کار نکرده است. حداقل اینکه آنها همین حالا 3 امتیاز بیشتر از تیم برانکو جمع کرده‌اند و می‌توانند سرخ‌ها را در شروع مقطع دوم فصل با چالش مواجه کنند. 4 روز بعد از بازی سایپا، پرسپولیس باید در جام حذفی مقابل ملوان بازی کند و روز سوم مهر ماه در تبریز به مصاف تراکتورسازی خواهند رفت. قطعا مصاف با تیم پرستاره تونی اولیویرا در تبریز می‌تواند دشوارترین بازی دو مقطع ابتدای فصل بعد از دیدار با سپاهان یا هم ردیف با این بازی باشد چرا که بعد از بازگشت تراکتورسازی به لیگ برتر این تیم در تبریز مقابل سرخ‌های تهرانی شکست نخورده و در بیشتر بازی‌ها برنده بوده است. یادمان نرود فصل قبل درست در همین مقطع فصل (هفته هفتم) علی دایی بعد از شکست به تراکتورسازی، از کار برکنار شد و اگر میزان صبر و حوصله مدیران فعلی پرسپولیس به اندازه مدیران فصل قبل باشد، بعد از بازی با تراکتورسازی می‌توان در خصوص نتایج برانکو بحث کرد و در خصوص آینده او تصمیم گرفت. علی دایی فصل قبل در 7 هفته ابتدایی 8 امتیاز با پرسپولیس گرفت و 13 امتیاز از دست داد اما نتایجش آنقدر بد بود که وقتی برکنار شد به غیر از هواداران افراطی و سینه‌چاکش، قاطبه هواداران پرسپولیس از کنار گذاشتن او (کاری به شکل کنار گذاشتنش نداریم) ناراحت نشدند و برای آنها این برکناری با توجه به نتایج دایی طبیعی بود. حالا برانکو از پنج بازی ابتدای فصل فقط 4 امتیاز گرفته و اگر قرار باشد مثل دایی امتیاز بگیرد باید از دو بازی آینده مقابل سایپا و تراکتورسازی 4 امتیاز بگیرد. مثلا سایپا را در تهران شکست داده و از تراکتورسازی در تبریز یک امتیاز بگیرد. شاید اگر همین حالا به هر هوادار پرسپولیس یا حتی برخی مدیران این باشگاه بگویند شما بازی با سایپا را می‌برید و مقابل تراکتورسازی مساوی خواهید کرد بیش از 90 درصد راضی باشند اما واقعیت و آمار نشان از ناکامی برانکو خواهد داشت.
در این صورت برانکو هم مثل دایی از 7 بازی 8 امتیاز به دست خواهد آورد و مطابق با آنچه پیش‌تر گفته شد دست مدیران باشگاه برای کنار گذاشتن او باز خواهد بود و طبیعی است که با این نتایج دنبال آلترناتیو بروند اما آیا این اتفاق خواهد افتاد یا خون رنگین‌تر مربی خارجی نسبت به مربی ایرانی خیلی راحت برانکو و همکاران کرواتش را در پرسپولیس حفظ خواهد کرد؟ شکی نیست جوی که در حال حاضر نسبت به برانکو و تیمش وجود دارد، جو مثبتی است. بسیاری از پیشکسوتان از ترس متهم شدن به خارجی‌ستیزی یا انتقاد نمی‌کنند یا از برانکو و تیمش به شکلی نسبتا اغراق‌آمیز تعریف می‌کنند. برخی رسانه‌ها و هواداران هم با اشاره به فکت‌های نه‌چندان فنی مدام از زیبا بازی کردن پرسپولیس و نمایش‌های امیدوارکننده این تیم حرف می‌زنند تا در نهایت اتمسفر پیرامون برانکو کاملا مثبت باشد.
در این شرایط وقتی شایعه پیشنهاد سرمربیگری تیم ملی کرواسی به برانکو مطرح می‌شود، پیله محافظی که رسانه‌ها و هواداران دور پروفسور تنیده‌اند ضخیم‌تر و نفوذناپذیرتر می‌شود. با این حال سوال بزرگ اینجاست که چرا اگر برانکو از 7 بازی 8 امتیاز بگیرد باید از او تعریف و تمجید کرد و به او و تیمش نگاه امیدوارانه‌ای داشت اما علی دایی را به مسلخ برد و اخراجش کرد؟ آیا خون برانکو از علی دایی و دیگر مربیان ایرانی رنگین‌تر است یا شرایط باعث شده نگاه امیدوارانه‌ای نسبت به ویچ‌ها و موفقیت‌شان در پرسپولیس شکل بگیرد؟
بسیاری از هواداران که به خاطر ترس از جایگزینی گزینه‌های امتحان پس داده به جای برانکو می‌ترسند و اصلا دوست ندارند بحث برکناری پروفسور را پیش بکشند از فوتبال زیبای پرسپولیس این فصل یاد می‌کنند؛ فوتبالی که در حمله زیبا و در دفاع فوق‌العاده زشت است اما برای این عده کثیر دلنشین و خوشایند به نظر می‌رسد. این عده از هواداران افراطی و دوستداران برانکو با گفتن اینکه «پرسپولیس در چند سال اخیر اینطوری بازی نکرده» سعی در امیدوار کردن بقیه هواداران پرسپولیس دارند اما اگر 7 بازی تنها با 8 امتیاز گذشت و پرسپولیس فاصله‌ای نجومی با صدر جدول پیدا کرد دیگر از بازی زیبا حرف زدن چه فایده‌ای دارد؟ تصور کنید پرسپولیس این روند پرنوسان در نتیجه‌گیری‌اش را ادامه دهد و مثل 5 هفته ابتدایی امتیازات زیادی از دست بدهد، در این شرایط واقعا زیبا بازی کردن چقدر می‌تواند دل‌خوش‌کنک باشد و باعث امیدوار ماندن دوستداران این تیم شود؟
آیا تداوم ارائه نمایش‌های زیبا و امتیاز از دست دادن‌های متعدد می‌تواند تضمینی برای حفظ یک مربی که نه، تعریف و تمجید از او باشد؟

هفته دهم موعد تصمیم گیری باشگاه
بعد از بازی با تراکتورسازی، لیگ برتر دوباره به خاطر بازی‌های ملی 20 روز تعطیل خواهد شد و بعد از این تعطیلی دوباره، پرسپولیس باید سه دیدار مقابل صبای قم، سیاه‌جامگان و ملوان برگزار کند که به غیر از دیدار با تیم مشهدی، دو دیدار دیگر در تهران برگزار خواهد شد. در ظاهر ماجرا این سه بازی برای سرخ‌ها می‌تواند یک موعد ویژه برای تنفس باشد و برانکو بیشترین امتیازها را در همین سه بازی جمع کند اما رویارویی با دایی و تیم باانگیزه‌اش، مصاف با سیاه‌جامگان در خانه حریف و ملوان استیلی (که شرایط بازی می‌تواند ناشی از اتفاقات بازی حذفی دستخوش تغییر شود) هم دشواری‌های خاص خود را خواهد داشت. چندی پیش یکی از مدیران باشگاه پرسپولیس اعلام کرده بود نتایج برانکو هر 5 هفته، 5 هفته بررسی خواهد شد و با توجه به این بازه‌های زمانی درباره او تصمیم‌گیری خواهد شد. با این حساب اگر موعد هفته هفتم مثل فصل قبل زمان مناسبی برای تغییرات نباشد بعد از پایان هفته دهم می‌توان درباره برانکو و آینده‌اش تصمیم گرفت.
شکی نیست که برانکو از آزمون 5 هفته‌ای ابتدایی ناکام بیرون آمده و اگر بحث نمایش‌های امیدوارکننده و بازی تهاجمی را کنار بگذاریم، در بحث نتیجه‌گیری عملکرد برانکو ضعیف بوده است. برانکو از 5 بازی ابتدایی فقط 4 امتیاز گرفته اما طبیعی است که مدیران باشگاه از او انتظار داشته باشند با توجه به شرایط بهتر 5 هفته دوم، او و تیمش حداقل 10 تا 12 امتیاز از این 5 بازی بگیرند و عقب‌افتادگی ابتدایی را جبران کنند اما با توجه به نقص‌های فنی پرسپولیس آیا این مساله امکانپذیر است؟
البته یادمان نرود از همان هفته‌های گذشته برخی بازی سرنوشت‌ساز دربی و نتیجه‌اش در هفته دوازدهم فصل را موعد ویژه‌ای برای تصمیم‌گیری در خصوص آینده برانکو می‌دانند اما هفته دهم فعلا تنها زمانی است که با توجه به صحبت‌های مطرح شده از سوی مدیران باشگاه طی هفته‌های گذشته می‌توان به آن استناد کرد.

پرسپولیس چقدر بهتر می‌شود؟
قرار است پرسپولیس در 5 هفته پیش رو همانطور زیبا بازی کند، کمتر اشتباه کند و بیشتر امتیاز بگیرد. برای رسیدن به این اهداف بزرگ، برانکو قصد دارد با ثبات در ترکیب تیم برنده دو مسابقه اخیر و کار بیشتر روی نقاط ضعف تیم چه در فاز دفاع و چه در موقعیت‌سوزی‌های خط حمله شرایط تیمش را بهتر کند اما سوال اینجاست که بر اساس داشته‌های پرسپولیس و توانایی‌های فنی بازیکنان این تیم و دانش برانکو، این تیم چقدر پیشرفت خواهد کرد و چقدر بهتر نتیجه می‌گیرد؟ پرسپولیس با وجود تعریف و تمجیدهای مداوم برانکو و دستیارانش از سوشا مکانی، هنوز درون دروازه ثبات ندارد و نگاه هراسناک به واکنش‌های سوشا نشان می‌دهد خیال هواداران از او راحت نیست. در قلب دفاع، برانکو 4 مدافع دارد که از 6 حالت ممکن 5 حالت کنار هم قرار دادن آنها را تجربه کرده و سرانجام مقابل فولاد و پیکان گل نخورده است. در دفاع کناری، رضاییان در فاز دفاع چندان متمرکز نیست و با تاکید بسیار بر خالی ماندن فضای پشتش نفوذهای متوالی و حضور موثر در حمله را هم فراموش کرده تا از خودش فاصله بگیرد. در خط میانی احمدزاده به خاطر پست متفاوت بازی‌اش افت کرده و در مرکز زمین نه ثبات وجود دارد نه بازی درخشانی از سوی هافبک‌های تیم دیده شده است. در خط حمله هم با وجود خوش‌نقشی‌های گاه و بیگاه عالیشاه و تداوم گلزنی طارمی، این تیم همچنان با مشکل گلزنی روبه‌رو است و موقعیت‌سوزی‌ها شرایط را برای برانکو دشوار کرده است. با در نظر گرفتن تمام این شرایط و اینکه سرخ‌ها دفاع چپ تخصصی و مطمئن ندارند، در خط حمله ذخیره‌ای به نام بنگستون هنوز در تیم جا نیفتاده، سوشا رقیب مستحکمی ندارد، مدافعان میانی همه در یک سطح فنی قرار دارند، سیستم بازی تیم با کیفیت نفرات همخوانی ندارد و جوانی و بی‌تجربگی بر نتایج پرسپولیس اثر سوء گذاشته. چقدر می‌توان به آینده پرسپولیس حداقل در همین 5 هفته ابتدایی خوشبین بود؟