Stefan Bienkowski | دورتموند می‌تواند بایرن را در رقابت برای قهرمانی به چالش بکشد؟

اگرچه بروسیا دورتموند در دیدار روز یکشنبه مقابل بایر لورکوزن کار چندان سختی انجام نداد و بر این تیم سختکوش با نتیجه‌ی 3-0 به راحتی غلبه کرد، اما گفتگوهای اصلی بعد از این بازی به سرعت به سمت تیم دیگر قدرتمند بوندسلیگا رفت: بایرن مونیخ، و اینکه آیا تیم توماس توخل می‌تواند رقیب قهرمانان فعلی آلمان باشد یا خیر.

زنبورها ممکن است که در فصل گذشته تصادفاً به جایگاه هفتم رسیده باشد اما بعد از چند ماه و پنجره‌ی نقل‌و‌انتقالات موفقیت آمیز تابستان، سرمربی جدید تیم قدیمی یورگن کلوب را دوباره تبدیل به یکی از تیم‌های چشم‌گیر آلمان کرد. اما آیا بایرن مونیخ باید از اینکه دورتموند مدعی عنوان قهرمانی است احساس خطر کند؟

اولین چیزی که باید در نظر گرفته شود این است که تیم توخل با هر آزمونی که با آن مواجه شدند به خوبی کنار آمده و به راحتی بر هریک از آنها غلبه کردند.

قرار بود که بروسیا مونشن‌گلادباخ در بازی آغازین فصل کولاک به پا کند اما دورتموند ایده‌های دیگری داشت و توانست با نتیجه‌ی 4-0 پیروز میدان شود. به طور مشابه، لورکوزن در روز یکشنبه با نقشه‌ی از پیش تعیین شده می‌خواست سیاه و زرد پوشان را به شدت مغلوب کند اما خودش مغلوب فوتبال تهاجمی توخل شد.

یک شبه عزمی پولادین در تیم دورتموند بوجود آمد. هیچ بازیکن جدیدی نیامد که چیزی را تغییر دهد، تیم همان تیم است با همان بازیکنان، آنها تنها در حال حاضر مربی دارند که می‌داند چگونه بهترین کارایی و توانایی را از بازیکنان بیرون بکشد.

پیر-امریک اوبامیانگ تا اینجای فصل در 11 بازی در تمامی رقابت‌های برای دورتموند توانسته 10 گل به ثمر برساند، اما هواداران بیشتر تحت تاثیر شیوه‌ای هستند که او برای تغییرات این چنینی در جهت پیشرفت بازی‌اش در پیش گرفت.

این ملی‌پوش گابنی همیشه به خوبی تور دروازه را نشانه می‌گرفت اما اکنون او بیشتر با دیگران مرتبط است و توپ را برای هم‌تیمی‌هایش هم نگاه می‌دارد. این مهاجم در مقابل چشمان ما از بازیکنی تک‌کاره تبدیل به یک فوروارد کامل شد که ارزش بودن در نقش شروع کننده برای این تیم مدعی قهرمانی را دارد.

به طور مشابه، طرفداران دورتموند از اینکه توخل در بازی مقابل لورکوزن حتی یک بار هم برای به میدان آوردن مارکو رویس که هنوز به آمادگی کافی نرسیده وسوسه نشد احساس امنیت بیشتری می‌کنند.

بر خلاف فصل گذشته که این ملی‌پوش آلمانی بارها و بارها با وجود مصدومیت مجبور به بازی می‌شد تا دورتموند را نجات دهد، ما اکنون تیمی را مشاهده می‌کنیم که حتی بدون وجود بازیکن ستاره‌اش قادر است در بالاترین سطح بازی کند.

چنین امری به واسطه‌ی هافبکی که تحت نظارت توخل به طور کامل متعالی شد میسر شده است. جزئی تفاوتی جزئی شگرف در قالب معرفی جولیان ویگل از مونیخ 1860 بوجود آورد، با این حال تفاوت واقعی از طریق ایلکای گوندوغان، هنریک مخیتاریان و شینجی کاگاوا رخ داده است.

به نظر میرسد که گوندوغان سبک‌تر، سریع‌تر و بسیار آماده‌تر است برای بازی در وسط زمین، در حالی که از مخیتاریان و همینطور کاگاوا همچون گذشته انتظار می‌رود که کمی در کناره‌ها بازی کنند.

هافبک دورتموند در هر موقعیتی مملو از گل و پاس گل است و چنین تغییری به دلیل به‌دست گرفتن سکان تیم توسط مربی جدید است.

با این حال، تا زمانی که دورتموند با بایرن در آلیانتس‌آرنا در ماه آینده روبرو نشود مطمئن نیست که آیا می‌تواند این تیم را به چالش بکشد یا خیر. اما در حال حاضر، ظواهر امر نشان می‌دهند که تیم جدید توخل آمده که بماند و به خوبی برای به چالش کشیدن قهرمانان فعلی آلمان برای جام نقره‌ای این فصل آماده است.

مترجم: نسیم فرزین

منبع: bleacherreport