Top Ten | ده مربی برتر که دوران بازیکنی افتضاحی داشتند

10. لوئیس فان خال

آخرین تجربه ی لوئیس فان خال در عرصه ی مربی گری باشگاه منچستر یونایتد بود. پیش از آن، وی دو بار هدایت تیم ملی هلند را به عهده داشت و سکان هدایت باشگاه های بارسلونا و آژاکس را عهده دار بود. فان خال یک نابغه ی تاکتیکی در دهه ی 90 بود، اما دوران بازیکنی ضعیفی داشت. او فوتبال خود را در آژاکس شروع کرد اما هیچ گاه برای این تیم به میدان نرفت و عمده ی دوران فعالیت حرفه ای خود را در تیم های سطح پایین تر هلند و بلژیک گذراند. حتا در آن باشگاه ها نیز فان خال نتوانست کسی را تحت تأثیر خود قرار دهد.

9. رافائل بنیتز

این مرد اسپانیایی هم اکنون یک دوران فعالیت مربی گری باوقاری دارد. او هدایت باشگاه هایی در اسپانیا، انگلستان و ایتالیا را به عهده داشت و با تمام موفقیت ها، آخرین تجربه ی او چندان موفقیت آمیز نبود. اما بنیتز می تواند ادعا کند که به عنوان یک مربی اروپایی به هر چه می خواسته دست یافته. بنتیز محصول آکادمی جوانان رئال مادرید بود اما هیچگاه به قدری خوب نبود که بتواند به تیم اصلی فراخوانده شود. او برای باشگاه های پاریا و لینارس ایفای نقش کرد تا آن که یک مصدومیت بد به دوران فوتبالی او در سن 26 سالگی خاتمه داد.

8. آرسن ونگر

این مرد فرانسوی را به عنوان یکی از بزرگترین مربیان دوران مدرن فوتبال آرسنال می شناسند. با این حال، وقتی در دهه ی 1990 به خدمت آرسنال درآمد، هیچ کس اطمینان نداشت که وی می تواند جهتی تازه به تاریخ باشگاه آرسنال ببخشد. به علاوه، این واقعیت که او دوران بازیکنی به شدت ضعیفی داشت به معنای آن بود که با موجی از واکنش های منفی در رسانه های انگلیسی مواجه شود. ونگر یک تاکتیک دان بالفطره است اما خودش نه سرعت، نه قدرت و نه توانایی تبدیل شدن به یک بازیکن خوب را داشت. او پس از بازی کردن برای تیم های آماتوری در فرانسه و چند سال حضور در لیگ 1 فرانسه، سرانجام به قصد مربی گری، فوتبال خود را کنار گذاشت.

7. خوانده راموس

این مربی اسپانیایی شکست ها و موفقیت های زیادی در عرصه مربی گری داشته اما دوران مربی گری او اصلاً با دوران بازیکنی او قابل مقایسه نیست. او که هدایت باشگاه هایی مانند تاتنهام، سه ویا و رئال مادرید را به عهده داشت، اکنون می تواند خیالش راحت باشد که دوران بازیکنی بد او موجب نشد وی به یک مربی بد تبدیل شود. راموس فوتبال خود را در باشگاه الچه شروع کرد اما به قدری بد بود که هرگز به تیم اصلی باشگاه راه نیافت. او در ادامه برای باشگاه هایی مانند لینارس، الدسنه و سپس برای باشگاه های لیگ سه ای اسپانیا ایفای نقش کرد.

6. اسون گوران اریسکن

این مرد سوئدی یکی از ثروتمندترین ها در دنیای فوتبال است، و در دوران مربی گری خود هدایت تیم ملی انگلستان را به عهده داشت. اریکسن مردی بود که نسل طلایی فوتبال انگلستان را هدایت می کرد اما مانند خیلی های دیگر نتوانست موجب درخشش بین المللی انگلستان شود. با این حال، اریسکن هرگز نمی تواند از حضور در عرصه ی مربی گری پشیمان باشد و این را زمانی می شود فهمید که با دوران بازیکنی او مقایسه اش کنیم که در لیگ دست دوم سوئد ایفای نقش می کرد. او که بازیکن افتضاحی بود سرانجام در سن 27 سالگی در اثر مصدومیت، فوتبال خود را کنار گذاشت.

5. گای روکس

گای روکس، که او را یکی از بزرگترین مربیان لیگ 1 فرانسه می دانند، در فوتبال این کشور بسیار مرد محترمی است. با این حال او هیچ گاه یک فوتبالیست بزرگ نبود و پس از آن که در سن 23 سالگی تسلیم این واقعی شد، به کار مربی گری پرداخت. مهارت های او در باشگاه قدیمی خود یعنی اوکسر به کمال رسید و توانست آن ها را به لیگ 1 و سرانجام به قهرمانی برساند. می توان گفت روکس جوان در سن 23 سالگی تصمیم بسیار درستی گرفت.

4. خوزه مورینیو

خوزه مورینیو، یکی از بزرگترین مربیان عصر مدرن فوتبال، تا کنون به عنوان مربی صاحب 17 عنوان قهرمانی شده و هفتمین مربی پرافتخار دنیای فوتبال به شمار می آید. وی در سن 52 سالگی، دارای ید طولایی در فوتبال است. با این حال، دوران بازیکنی مورینیو هرگز به گرد پای دوران مربی گری او نمی رسد. این مرد پرتغالی همیشه در تیررس استعدادیاب ها بود اما هرگز به قدری خوب بازی نمی کرد که از باشگاه ریو آوه به یک باشگاه حرفه ای راه یابد. او خیلی راحت فوتبال را کنار گذاشت و رفت به دنبال مجوز مربی گری، در کنار افرادی چون بابی رابسون و فان خال ایستاد، تا آن که به مورینیوی امروزی تبدیل شد.

3. لوئیس فلیپه اسکولاری

لوئیس فلیپه اسکولاری را به همراه 20 جامی که در دست دارد، از جمله قهرمانی تیم ملی برزیل در جام جهانی، می توان یک مربی بزرگ دانست. او را در فوتبال برزیل پاچوبی می دانستند که در وصف فعالیت حرفه ای افتضاح او در دوران بازیکنی اش بود. او در لیگ دست سومی برزیل بازی می کرد. اما ضعف او به عنوان یک بازیکن به معنای ناتوانی او در عرصه ی مربی گری نبود. اسکولاری در حال حاضر هدایت باشگاه چینی گوانگژو را به عهده دارد.

2. هلنیو هررا

یکی از بزرگترین مربیان تاریخ، هلنیو هررا، الگوی مربیانی چون خوزه مورینیو است. این مرد آرژانتینی یکی از پیشگامان تفکر تاکتیکی در دنیای مربی گری بود. او در دوران مربی گری خود دو بار جام اروپا را به دست آورد و به تالار افتخارات فوتبال ایتالیا نیز راه یافت. این مربی بین المللی اما فوتبال خود را پیش از جنگ جهانی دوم در فرانسه آغاز کرد و با پایان جنگ کمتر توانست اثری از خود در میادین بر جای بگذارد. پس از آن که فهمید بازیکنی انتخاب درستی نبوده، راه مربی گری را پیش گرفت.

1. آریگو ساکی

مربی اسطوره ای باشگاه میلان زمانی گفت: "هرگز قبول نداشتم که برای تبدیل شدن به یک سوارکار حرفه ای باید اول یک اسب بوده باشید."

در واقع ساکی هرگز یک بازیکن بزرگ نبود. او فوتبال خود را در یک باشگاه غیرمطرح در ایتالیا شروع کرد اما با پیش نرفتن کار، سرانجام به فروشندگی کفش روی آورد. با این حال، وقتی هدایت تیم پارما را به عهده گرفت همه چیز تغییر کرد. میلان پس از تاریخ سازی ساکی وی را به خدمت گرفت. او در اولین فصل خود توانست این تیم را به قهرمان سری آ تبدیل کند که اولین قهرمانی آنها پس از 9 سال به شمار می آمد. او همچنین به قهرمانی های پیاپی در جام های اروپایی در سال های 1989 و 1990 دست یافت. 

منبع: footballstopten.com