Top Ten | ده ورزشکار برتر که از فرش به عرش رسیدند

10. بن والاس: بسکتبال

تصورش سخت است که چرا استعدادیاب ها در ابتدا به بن والاس نمره ی بالایی ندادند. به رغم برخورداری از جثه ی بسیار بزرگ، برای اشغال پست مرکز زمین بسیار کوچک در نظر گرفته شد. با این حال، پس از آن که در سال 1996 به عنوان بازیکن آزاد خریداری شد، ارزش های خود را در ان.بی.ای نشان داد و توانست چهار بار مدافع برتر سال شود و چهار بار هم در تیم تمام ستارگان حاضر شود. در عین حال وی کمک کرد دیترویت نیز قهرمان ان.بی.ای شود. بن والاس به درستی ارزش های خود را به منتقدان اثبات کرد.

9. کوین میلر: بیسبال

این کرده های کویل میلر در زمین بیسبال نبود که از او یک قهرمان ساخت، بلکه این خدمات او بود که اهمیت او را برای تیم اثبات کرد. با این حال، نباید از این واقعیت چشم پوشید که او یک بازیکن حرفه ای بیسبال بود. او در بهترین حالت خود بهترین بود و در بدترین حالت کمی بی انسجام بازی می کرد. با این وجود، این مرد نقشی کلیدی در راه اندازی جنبش "کابوی آپ" در سال 2003 ایفا کرد که در نهایت به بهترین انگیزه برای هم تیمی هایش برای بازگشت به دوران افتخار انجامید.

8. تیمی اسمیت: فوتبال آمریکایی

تیمی اسمیت را برای همیشه به خاطر عملکرد درخشانش برای باشگاه رداسکینز در سوپر باول می شناسند. با این حال عملکرد همیشگی او در فصول مختلف هر چیزی بود به غیر از درخشان. این مرد در بهترین حالت خود بیشتر از 150 یارد را نمی توانست بزند و حتا نمی توانست توپ را به آن سوی خط دروازه ی حریف برساند. به این ترتیب هیچ کس انتظار نداشت وی در سوپرباول در خدمت رداسکینز چنان حیرت انگیز بازی کند. تیمی با زدن 204 یارد و دو گل و کمک به تیمش در قهرمانی 42-10 یک شبه از فرش به عرش رسید. متأسفانه این تنها باری بود که وی در فوتبال آمریکایی درخشید. تیمی خیلی زود در سن 26 سالگی کفش های خود را آویخت.

7. باستر داگلاس: بوکس

باستر داگلاس فقط در یک شب توانست چشم ها را به خود خیره کند و آن زمانی بود که مایک تایسون شکست ناپذیر را در فوریه ی 1990 در هم کوبید. وقتی وارد رینگ می شد همه می گفتند 42-1 شکست می خورد. به این ترتیب زمانی که او مایک تایسون را در دهمین راند شکست داد میلیون ها نفر دچار بهت شدند. ضربه های او خیلی راحت با آرواره ی تایسون برخورد می کرد و مشت های تایسون هم به جایی نمی رسید. این مسابقه هنوز هم یکی از به یادماندنی ترین های تاریخ بوکس است. باستر از بازیکنی ناشناس تبدیل به بازیکن محبوب همه شد.

6. مایکل فلپس: شنا

مایکل فلپس وقتی شایعه ی مصرف مواد مخدر در سال 2008 جدی شد خود را در آبی جوشان دید. یک سال بعد در سال 2009 بار دیگر تصویر وی به دلیل مصرف حشیش خدشه دار شد. این شناگر حرفه ای به مصرف حشیش اعتراف کرد و با خشم عموم مواجه شد. او همچنین حمایت شرکت کلاگ را از دست داد. وی پس از بارها رسوایی در سال 2012 از دنیای شنا خداحافظی کرد و این جمله را گفت "کارم تمام است، تمام شد، بازنشست شدم". با این حال، این بازنشستگی فقط دو سال دوام آورد و مایکل فلپس در سال 2014 به دنیای شنا وارد شد. در مسابقات المپیک 2016 توانست پنج مدال طلا و یک مدال نقره جارو کند تا با 23 مدال طلای المپیک این بار دیگر برای همیشه از دنیای ورزش کناره بگیرد.

5. دیوید تایری: فوتبال آمریکایی

اگر عملکرد درخشان دیوید تایری در وقت های تلف شده در سوپرباول برابر پاتریوتس نبود، نیویورک جاینتس نمی توانست به قهرمانی دست یابد. اگر دریافت های هوایی او نبود، پاتریوتس فصل را 19-0 تمام می کرد و خود را به عنوان بزرگترین تیم تاریخ ان.اف.ال به ثبت می رسانید. اما دیوید تایری، در دریافت هایی که به ظاهر غیرممکن می رسید، توانست تمام توجه ها را به خود که بازیکنی ناشناس بود جلب کند. با این کار، وی به قهرمان محبوب هواداران نیویورک جاینتس تبدیل شد. وقتی از دیوید تایری حرف می زنیم یاد آن بخش از شعر امینم می افتیم که می گفت: "فقط یک ضربه داری، از دستش نده، این فرصت در تمام عمرت یک بار پیش می آد."

4. دیو رابرتس: بیسبال

دیو رابرتس توانست به دلیل تلاش قهرمانانه اش برای تیم رد راکس در برابر یانکیز در بازی چهارم ای.ال.سی.اس به این فهرست راه یابد. تیم رد راکس اگر به دلیل عملکرد درخشان دیو رابرتس نبود هرگز نمی توانست فرصت قهرمانی در ای.ال.سی.اس را داشته باشد. رابرتس، که به سختی در ترکیب اصلی قرار گرفته بود، توپ را برای کوین میلار ارسال کرد و کوین میلار توانست با گام های سریع خود ماریانو ریورا را پشت سر بگذارد. رابرتس در دومین صحنه توانست توپ را بقاپد و... باقی، همان طور که گفت شد، تاریخ سازی بود.

3. استفن دونالد: راگبی

پیش از جام جهانی مسابقات راگبی آی.آر.بی در سال 2011، استفن دونالد را به خاطر عملکرد های ضعیفش همیشه مورد انتقاد قرار می دادند. با این حال، این بازیکن راگبی اهل نیوزلند زمانی که در جام جهانی سال 2011 پنالتی خود را به گل تبدیل کرد توانست پاسخ محکمی به منتقدانش بدهد. او ابتدا به عنوان یک یار تعویضی برای آرون کرودن مصدوم در نیمه ی اول وارد زمین شد. عملکرد درخشان استفن او را یک شبه به یک قهرمان تبدیل کرد. عملکرد قهرمانانه ی او به طور گسترده ای در سرتاسر جهان پخش شد و حتا سفر او به فینال جام جهانی نیز از سوی شبکه ی Kick برای تماشا مخابره شد.

2. دیوید بکهام: فوتبال

دیوید بکهام وقتی آن خطای احمقانه را روی دیگو سیمئونه انجام داد و با اخراج از بازی در نیمه نهایی جام جهانی 1998 برابر آرژانتین موجب حذف تیمش از جام شد، مورد نفرت هرکسی در انگلستان قرار گرفت. بکهام بلافاصله بعد از آن خطا با کارت قرمز داور مواجه شد و انگلستان هرگز خطای او را نبخشید. با این حال، این فوتبالیست صاحب سبک توانست در سال 2001 رفتار خود را جبران کند. در آن سال انگلستان در خطر عدم راهیابی به جام جهانی 2002 قرار داشت. آن ها 2-1 بازی را به یونان باخته بودند. انگلیسی ها فقط به یک تساوی نیاز داشتند تا راهی جام جهانی شوند. دیوید بکهام از راه رسید و روی یکی ضربه ی آزاد تماشایی کار را در وقت های اضافه به تساوی کشاند و انگلستان را به جام جهانی رساند. این یک لحظه ی فوق العاده معنادار در زندگی حرفه ای بکهام به حساب می آمد.

1. ماریو گوتزه: فوتبال

ماریو گوتزه در فینال جام جهانی 2014 در تیم آلمان برابر آرژانتین به میدان آمد. او در یک هشتم نهایی برابر الجزایر 45 دقیقه و 7 دقیقه یک چهارم نهایی به میدان آمد و در نیمه نهایی در پیروزی 7-1 برابر برزیل نیز هیچ نقشی نداشت. حتا در دیدار برابر آرژانتین هم بازیکن ثابت نبود. گوتزه در دقیقه ی 88 به عنوان یار ذخیره به جای کلوزه وارد زمین شد. پیش از آن که راهی میدان شود، یوآخیم لوو مربی او در گوش او گفت "به دنیا نشان بده که بهتر از مسی هستی و کار جام جهانی را یکسره کن". گوتزه هم با زدن تنها گل آن دیدار در دقیقه ی 113 به قهرمان آلمانی ها تبدیل شد و چهارمین قهرمانی آلمانی ها در جام جهانی را به ارمغان آورد.

منبع: footballstopten.com