آیا ورزش در سال ۹۵ همچنان الهام‌بخش خواهد بود؟

رسول مجیدی - متافوتبال: چهره «ورزش» در جهان هیچوقت به اندازه سالی که گذشت خدشه‌دار نشده بود؛ جمع زیادی از مقامات فیفا به دلیل حضور در فساد گسترده دستگیر شدند، روسای فدراسیون دوومیدانی جهانی با هماتایان روسی‌شان دست به یکی کرده بودند و موضوع دوپینگ دوومیدانی کاران روسیه را لاپوشانی می‌کردند. ماریا شاراپووا، ستاره بی‌چون و چرای تنیس همین چند روز پیش اعلام کرد که موضوع دوپنیگش صحت داشته. پیش‌تر روزنامه های انگلیسی خبر از تبانی گسترده در بازی‌های مهم تنیس داده بودند. موضوع تبانی البته تنها به ورزش تنیس ختم نمی‌شد و بسیاری از رشته‌ها با آن دست به گریبان بودند. حالا ظاهرا «تقلب» بخشی از ورزش شده است. بدتر از همه این‌ها اما حملات تروریستی داعش به پاریس بود. هدف اصلی این حملات منفجر کردن ورزشگاه استاد دوفرانس بود و تروریست‌ها قصد داشتند عملیاتی مشابه را در دیگر ورزشگاه‌های جهان هم به اجرا دربیاورند. همه این‌ها یک مساله را بیشتر از گذشته برای ما روشن می‌کند؛ شهرت ورزش  خدشه دار شده است. با این همه آیا این پایان راه ورزش قهرمانی‌ست؟ حداقل من که اینطور فکر نمی‌کنم. ابعاد اجتماعی ورزش هنوز سرجای‌شان هستند. مثلا در همین ماجرای حمله داعش به پاریس، در کنار همه آن تصاویر خشونت‌بار،‌ تصاویر روشنی هم وجود دارد. از جمله بازی تیم‌های فرانسه و انگلیس در ومبلی که درست چند روز بعد از حادثه انجام شد. جایی که انگلیسی‌های شهره به نژادپرستی به پرچم‌های فرانسه به ورزشگاه آمدند و سرود ملی این کشور را با هم خواندند. قدرت اجتماعی ورزش در همه کشورها هنوز جریان‌ساز است. در ایران ما موضوع ممنوع الخروجی کاپیتان تیم ملی فوتسال به دلیل اجازه ندادن شوهرش، بحث‌هایی را در مطبوعات پیش کشید که تا قبل از آن تابو بود. او سرانجام با اجازه دادستانی برای بازی‌های بعدی تیم ملی فوتسال عازم گواتمالا شد و همه این ها حاکی از تاثیرات گسترده ورزش است. همه ما می‌دانیم شادی‌های حاصل شده از پیروزی‌های تیم ملی را با هیچ پولی نمی‌توان بازتولید کرد. این شادی‌ها فقط با قهرمانی‌های دوباره قابلیت تکرار را دارند. اما کارکرد ورزش همچنان گسترده‌تر از اینهاست. آمار نشان داده که اعتیاد به ورزش در زمره بهترین اعتیادها قرار دارد! بدن فرد را سالم نگه می‌دارد و فکر او را از انحراف نجات می‌دهد. حتی تماشای ورزش هم کارکردهای مثبتی دارد و البته هنوز بهترین راه مبارزه با چاقی همین ورزش است. ورزش هنوز تنهایی جایی است که قوانین برای همه به صورت یکسان اجرا می‌شود. سیاه و سفید، پولدار و بی‌پول، متدین و لیبرال، روحانی و مکلا همه و همه تحت یک قانون به انجام ورزش می‌پردازند و همین این مقوله را از سایر مقولات جدا می‌کند. البته که در این دنیای حریص و طماع، علف‌های هرز زیادی وجود دارند. علف‌هایی که چهره ورزش را خدشه‌دار کرده‌اند و یا از محبوبیت آن سواستفاده می‌کنند اما آغاز سال جدید و خواندن «حول حالنا» بر سر سفر هفت‌سین، می‌تواند ما را به این نکته امیدوار کند که ورزش قهرمانی در سال ۱۳۹۵ روزهای روشن‌تر و البته شفاف‌تری را انتظار می‌کشد.