Top Ten | یازده بازیکن برتر تاریخ در هر پست

11. دروازه بان - لو یاشین

او هنوز تنها دروازه بانی است که توانسته پس از یک دوره فعالیت حرفه ای فوق العاده توپ طلای سال را از آن خود کند. لو یاشین دروازه بان تیم ملی اتحاد شوروی بود که از سوی خیلی ها بهترین دروازه بان تاریخ دانسته می شود. لقب لو یاشین "عنکبوت سیاه" بود و این لقب را به دلیل واکنش های عجیبش دریافت کرد، مهارت های او در مهار توپ حرف نداشت و وقتی در دروازه قرار داشت حاکم محوطه ی جریمه بود. او بود که در پست دروازه بانی انقلابی به پا کرد و از آن زمان به بعد سرمشق تمام دروازه بان ها شد. گفته می شود یاشین در 812 حضور حرفه ای خود در میادین بیش از 150 پنالتی را مهار کرد و 270 بار دروازه خود را بسته نگاه داشت. یاشین 88 بار پیراهن تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی را به تن کرد و در سال 1966 تیم ملی کشور خود را به رتبه ی چهارم رساند و در سال 1960 قهرمان جام ملت های اروپا شد.

10. دفاع راست – کافو

کافو با اختلاف زیاد از سایرین بیشترین حضور در مسابقات تیم ملی برزیل را به نام خود ثبت کرده استو توانست یک دوره فعالیت حرفه ای درخشان را در عرصه ی ملی و باشگاهی از سر بگذراند. این دفاع راست یکی از بهترین گزینه های پست خود بود اما مهارت او در دوران دراز فعالیت او افت نکرد. کافو 142 بار برای برزیل به میدان رفت و تنها بازیکنی استکه سه بار پیاپی در فینال جام جهانی حضور یافت. وی دو بار از آن سه بار را به قهرمانی رسید و دو بار هم در جام ملت های آمریکا موفق به دریافت جام شد. کافو در سطح باشگاهی هم افتخارات زیادی را به نام خود ثبت کرد و پیش از انتقال به اروپا چندین بار با سائو پائولو قهرمان لیگ برزیل شد. بهترین موفقیت های باشگاهی خود را در م وقتی که توانست به یک قهرمانی در سری آ و یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال 2007 دست یابد.

9. دفاع وسط – فرانتس بکن بائر

قیصر فوتبال آلمان نیز بهترین گزینه ی پست خود در تاریخ فوتبال بود. بر حسب کارهایی که او در پست خود انجام داد، هیچ کس تا کنون به گرد پایش هم نرسیده. بکن بائر در پست خود انقلاب کرد و یکی از بزرگترین فوتبالیست های جهان به حساب می آید. او یک مدافع جلوزن بود و می توانست توپ را از دفاع به خط میانه برساند. مهارت های بکن بائر در کارهای دفاعی فوق العاده بود در مالکیت توپ نیز حرف اول را می زد، یعنی سرمشق فوتبالیست های مدرن در پست خود به حساب می آمد. وی چهار بار موفق به فتح بوندسلیگا و سه جام اروپایی همراه با بایرن مونیخ شد و یکی از دو نفری است که هم به عنوان مربی و هم به عنوان بازیکن موفق به قهرمانی در جام جهانی شده است.

8. دفاع وسط – فرانکو بارسی

فرانکو بارسی یکی از معدود بازیکنان تک باشگاهی است که به اوج رسیدند. این مدافع ایتالیایی یک غول واقعی در میادین بود و از بسیاری جهات ادامه دهنده ی راه بکن بائر به حساب می آمد. شباهت های او به قیصر آلمان کم نبود و از هر جهت نمونه ی کامل به حساب می آمد: حفظ توپ، توپ رسانی به هافبک ها و بازی سازی برای تیم خود. وقتی که در اوج بود بازی هایش دیدن داشت. بارسی تمام دوران فعالیت حرفه ای خود را در میلان سپری کرد و در سال 1999 بهترین بازیکن قرن باشگاه نام گرفت. بارسی روی هم رفته شش بار قهرمان سری آ و سه بار قهرمان اروپا و یک بار هم در سال 1982 همراه با تیم ملی قهرمان جام جهانی شد.

7. دفاع چپ – روبرتو کارلوس

روبرتو کارلوس بازیکنی است که عنوان هجومی ترین مدافع جهان را به حق به خود اختصاص داده. او یکی از تهاجمی ترین مدافعین چپ در سراسر تاریخ فوتبال است و بازیکنی است که توانست قابلیت های دفاعی پولادین را با مهارت های تهاجمی مثال زدنی توأم با میزان بازدهی خستگی ناپذیر ترکیب کند. این مرد برزیلی عمده ی دوران فعالیت حرفه ای خود را در رئال گذراند اما در برزیل، ترکیه، ایتالیا، روسیه و هند هم حضور درخشانی داشت. روبرتو کارلوس سه بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و در اسپانیا و برزیل هم به قهرمانی در لیگ دست یافت اما شاید او را بیش از همه با پیراهن تیم ملی برزیل به یاد آورند. کارلوس 125 بار در تیم ملی حضور یافت، 11 گل به ثمر رساند و نقش بزرگی در قهرمانی کشورش در جام جهانی 2002 و کوپای 1997 و 1999 ایفا کرد.

6. هافبک وسط – ژاوی هرناندز

ژاوی هرناندز بی تردید یکی از بزرگ ترین فوتبالیست های دنیاست و شاید مدتی زمان ببرد تا بفهمیم این اسپانیایی کوچک وقتی در اوج بود چه کارها که نمی کرد. او همراه با بارسلونا به تمام افتخارات ممکن دست یافت. ژاوی یک ترکیب فوق العاده را در کنار اینیستا و سرخیو بوسکتس تشکیل داده و یک تیم تهاجمی متمایز را پیرامون خود رقم می زد. او هم می توانست مرد تک باشگاهی این فهرست باشد اما در سال 2015 تصمیم گرفت راهی قطر شود و چیزی که مسلم است این که او را برای همیشه با بارسلونا می شناسند. ژاوی همراه با این تیم چهار بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا و هشت بار قهرمان لالیگا شد. وی همچنین عضوی از آن تیم ملی اسپانیا بود که در سال های 2008 و 2012 به قهرمانی در جام ملت های اروپا و در سال 2010 به قهرمانی در جام جهانی دست یافت.

5. هافبک وسط – فرانک ریکارد

اگر ژاوی و یکی از مربیان سابقش در بارسلونا، یعنی فرانک ریکارد، در کنار هم در میدان بازی می کردند چه غوغایی به پا می کردند. این مرد هلندی در کار با توپ نظیر نداشت، اما صاحب قابلیت های دفاعی بسیار خوبی بود که ژاوی نداشت. ریکارد یک هافبک دفاعی فوق العاده بود که می توانست خود را صاحب توپ کند و درادامه آن را به مهاجمام برساند. او یکی از سه بازیکن هلندی – در کنار مارکو فان باستن و رود گولیت – بود که در سال های 1987 و 1988 آژاکس را به مقصد میلان  ترک کردند. آن ها در آن باشگاه موفق شدند به چند قهرمانی متوالی در لیگ قهرمانان دست یابند و دو بار قهرمان سری آ شوند.

4. هافبک راست تهاجمی – لیونل مسی

این مرد آرژانتینی یکی از دو بازیکن حاضر در این فهرست است که هنوز هم بازی می کند. لیونل مسی بی تردید یکی از بهترین بازیکنان تمام دوران است و به طور حتم مستحق جایگاهی در این فهرست نیز می باشد. او در تمام دوران فعالیت حرفه ایش در اروپا فقط برای بارسلونا بازی کرد و یکی از موفق ترین فوتبالیست های تمام تاریخ است. مسی تقریبا همیشه فوتبال بی عیب و نقصی را از خود به جا گذاشته  ضمن آن که یک پاسور فوق العاده است. مسی یک پدیده جهانی به شمار می رود و از حیث افتخارات شخصی هیچ کس به او نمی رسد. او پنج بار توپ طلا را صاحب شده و سه بار هم کفش طلای اروپا را به دست آورده. مسی مهم ترین بازیکن باشگاه بارسلونا بوده به طوری که توانسته چهار قهرمانی در لیگ قهرمانان و هشت قهرمانی در لالیگا به این باشگاه هدیه کند.

3. هافبک وسط تهاجمی – دیگو مارادونا

پیش از لیونل مسی، دیگو مارادونا بود، یک مهاجم آرژانتینی کوچک دیگر که شماره ی 10 پشت پیراهنش حک شده بود و می توانست یک تیم را به پیروزی برساند. شاید بزرگ ترین تفاوت میان این دو فقط دورانی بود که در آن بازی می کردند. مسی مطمئناً دوران فعالیت بهتری نسبت به مارادونا داشت اما ال دیگو هم در سطح ملی درخشش بیشتری داشت. یکی از مجادله های اصلی در بحث در این باره که کدام یک بازیکن برتر بودند این واقعیت است که مسی هرگز با تیم ملی آرژانتین به موفقیت نرسیده در حالی که مارادونا یکه و تنها تیم ملی کشور خود را در سال 1986 قهرمان جام جهانی کرد. مارادونا خالق برخی از برترین لحظه های تاریخ فوتبال جهان است و بیش از هر کس دیگری در خاطره ها مانده.

2. هافبک چپ تهاجمی – یوهان کرایف

یوهان کرایف شاید بهترین بازیکن تمام تاریخ نبود اما بازیکنی به شدت تأثیرگذار به شمار می رود. توانایی های او و سبک و فلسفه فوتبالی اش چه به عنوان بازیکن و چه به عنوان مربی، هنوز هم بر فوتبال امروز اثر می گذارد. او را بهتر از هر چیز دیگر به خاطر حضورش در آژاکس و شوقش به انجام توتال فوتبال با هم تیمی هایش می شناسند. آژاکس برای چندین سال آقای فوتبال اروپا بود و در دهه ی 1970 به سه جام اروپایی پیاپی دست یافت. کرایف نیز سه بار در چهار سال در همان دوره به توپ طلای سال رسید و به تیم ملی هلند کمک کرد به فینال جام جهانی 1974 برسد.

1. مهاجم – پله

او یکی از شناخته شده ترین شخصیت های تاریخ دنیای فوتبال و در عین حال یکی از بهترین هاست. پله یک فوق ستاره ی مادرزاد بود و دنیا وقتی متوجه او شد که در تیم ملی برزیل در جام جهانی 1958 با زدن شش گل توانست کشور خود را برای اولین بار قهرمان جهان کند. او برای بار دوم و سوم هم در جام جهانی سالهای 1962 و 1970 برزیل را به مقام قهرمانی رساند و جایگاه خود را در تاریخ مستحکم کرد. پله در دوران فعالیت حرفه ای خود بیش از هزار گل به ثمر رساند، و در 702 بازی خود در سطح باشگاهی 656 گل به نام خود ثبت کرد. او یکی از بهترین هایی است که جهان فوتبال به خود دیده و یک الگوی کامل برای نسل های بعد به شمار می رود .

منبع: footballstopten.com