Top Ten | ده فاتح برتر جام جهانی که بیش از همه از یاد رفته اند

10. کلبرسن

کلبرسن در گذشته بازیکنی بود که سرمربی تیم ملی برزیل یعنی لوئیس فلیپه اسکولاری نمی توانست از او چشم بپوشد و حالا جزء از یاد رفته ترین قهرمانان تیم ملی این کشور است. تا یک چهارم نهایی جام جهانی 2002 کمتر شاهد عملکرد درخشانی از این بازیکن بودیم تا آن که در آن یک چهارم نهایی نوبت به دیدار برابر انگلستان رسید. وی در بازی های بعدی برابر آلمان و ترکیه نیز از ابتدا در ترکیب قرار گرفت و نقشی مهم در پیروزی های کشورش ایفا کرد. با توجه به عملکردی که از خود نشان داد بلافاصله بعد از سوی الکس فرگوسن جذب شد اما نتوانست استعدادهای خود را در انگلستان نشان دهد.

9. رائول آلبیول

اگر رائول آلبیول این مقاله را زمانی مطالعه کند، حتماً از دست ما دلگیر می شود! او بیش از 50 بار کشور خود را نمایندگی کرد و برای باشگاه هایی مانند رئال مادرید و والنسیا به میدان رفت و صاحب افتخاراتی شد که بازیکنانی مانند مسی و کریس رونالدو به آن دست یافتند. و با این حال، این مدافع اسپانیایی را کمتر به خاطر می آورند زیرا در قهرمانی کشورش در جام جهانی 2010 حتا یک دقیقه هم وارد میدان نشد! اما از این حرف ها که بگذریم، آلبیول دست آخر می تواند ادعا کند که من هم فاتح جام جهانی شده ام!

8. آلن بوگوسیان

تق تق!

کیه؟

آلن بوگوسیان

آلن بوگ- چی چی؟

آلن بوگوسیان که قهرمان جهان شد اما فراموشم کردی!

بله، این داستان بازیکنی است به نام بوگوسیان که در کنار ستاره هایی مانند ورون، کاناوارو، تورام و بوفون در پارما بازی می کرد اما نتوانست به شهرت جهانی دست یابد. او عضوی از تیمی بود که توانست قهرمان جام جهانی 1998 فرانسه شود، اما هرگز عضوی مهم نبود. او فقط در یک دیدار در آن جام از ابتدا در ترکیب تیم قرار گرفت و آن هم دیدار برابر عربستان بود. وی همچنین به قهرمانی در جام اروپا نیز دست یافت. اما مانند خیلی های دیگر مصدومیت ها مانع از پیشرفت او شد به طوری که در سن 32 سالگی کفش های خود را آویخت.

7. برنارد دیومد

کمترین چیزی که می توان درباره ی برنارد گفت خونسردی اوست. او هم دارای سرعت و هم دارای قدرت بود و اولین بازی خود را در سال 1998 برابر اسپانیا که دیداری دوستانه بود با پیروزی به سر برد. با این حال، این بازیکن به رغم شروع بسیار خوبش، در جام جهانی فقط سه بار کشور خود را نمایندگی کرد. او همچنین زمانی در لیورپول بازی می کرد. برنارد در مجموع هشت بار پیراهن تیم ملی فرانسه را به تن کرد و هرگز هم نتوانست گل بزند. آخرین حضور او در تیم ملی به دیدار کشورش برابر پاراگوئه در یک هشتم نهایی جام جهانی 1998 بازمی گردد.

6. جولیانو بلتی

جولیانو بلتی فعالیت حرفه ای خود را در پست هافبک وسط شروع کرد اما به تدریج به دفاع راست انتقال یافت. حدس بزنید دفاع راست اسطوره ای برزیل در اوایل سده ی جدید چه کسی بود؟ بله، کافو! و به همین خاطر بلتی همیشه نیمکت نشین بود و یار ذخیره ی کافو. اما او در ادامه با زدن تک گل قهرمانی بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2006 توانست به چهره ای محبوب نزد هواداران این باشگاه تبدیل شود. تنها شانس درخشش او در پیراهن تیم ملی برزیل حضور او در دیدار برابر ترکیه در نیمه نهایی جام جهانی بود که به عنوان یار ذخیره وارد زمین می شد. اگرچه او بازیکنی خوب برای چلسی و بارسلونا به حساب می آمد، اما نامش به واسطه ی قهرمانی تیمش در جام جهانی 2002 مطرح نشد.

5. وینچنزو یاکویینتا

یاکویینتا در فصل 2005 و 2006 عمکلرد درخشانی همراه با باشگاه اودینزه داشت و در عین حال کمک کرد تیم ملی کشورش به جام جهانی 2006 راه یابد. او پس از گلزنی در دیدار مرحله گروهی برابر غنا به عنوان یک تعویض طلایی صاحب نام شد. با این حال، کل درخشش او همین بود! وینچنزو یک تعویض مؤثر بود اما کل خدمت او به ایتالیا در آن جام به همین خلاصه می شد. همیشه این سوآل برای هواداران ایتالیایی باقی می ماند که عمر درخشش او تا این حد کوتاه بود؟ و به این ترتیب یاکویینتا همیشه جزء قهرمان های فراموش شده ی ایتالیا است.

4. آنجلو پروتزی

خیلی ها شاید حتا او را به یاد هم نیاورند و این باعث تأسف است. آنجلو پروتزی که یکی از بهترین دروازه بان های ایتالیا بود هرگز گزینه اول دروازه بانی کشور خود به شمار نمی آمد فقط به این خاطر که یک دروازه بان بهتر به نام بوفون در دروازه قرار داشت. در سال 1998 به دلیل مصدومیت نتوانست ایتالیا را در جام جهانی همراهی کند و در سال 2006 نیز به عنوان دروازه بان سوم پس از بوفون و تولدو روی نیمکت می نشست. با توجه به آمار، عملکرد او خیره کننده بود اما مردم بیشتر به نام ها اهمیت می دهند تا اعداد.

3. لوسیو

لوسیو که بیش از صد بار تیم ملی کشور خود را نمایندگی کرد بازیکنی مهم برای برزیلی ها به حساب می آمد و توانست در جام جهانی 2002 به قهرمانی دست یابد. او یکی از آن معدود بازیکنانی بود که تمام 630 دقیقه ی جام جهانی آن سال را بازی کرد و با این حال کمتر کسی او را به خاطر می آورد. این دفاع وسط بلندقد برای باشگاه هایی مانند اینتر، یوونتوس، بایرن مونیخ و سائوپائولو نیز بازی می کرد. او در یارگیری و بازی های هوایی عملکردی غالب داشت و به همین خاطر یکی از بهترین های نسل خود بود.

2. روکه جونیور

روکه جونیور یکی از بازیکنانی بود که عموماً به عنوان یک مدافع خشن شناخته می شد. او همیشه دوست داشت وقتی تیمش صاحب توپ می شود خود را به خط حمله برساند و اساساً بیشتر بازیکنی تهاجمی بود تا تدافعی. با این حال این عادت او ثابت شد که یک مزیت برای برزیلی هاست زیرا وی در مدت حضور خود در تیم ملی برزیل به عنوان یک مدافع 18 گل به ثمر رساند. اما او هم مانند بقیه نامش در قهرمانی تیم ملی برزیل کمتر به خاطر سپرده شده. روکه جونیور 48 بار پیراهن طلایی برزیل را به تن کرد اما به دلیل مصدومیت نتوانست در فهرست 23 نفره ی تیم عازم جام جهانی 2006 شود.

1. کارلوس مارچنا

کارلوس مارچنا شاید یکی از بهترین مدافعان اسپانیا در مسابقات یورو 2008 بود. با این حال اگر یک مدافع وسط باشید و کمی پایتان بلغزد، آن گاه حضور در ترکیب اصلی را از دست می دهید. به این ترتیب در جام جهانی 2010 و یورو 2012 مارچنا عموماً نیمکت نشین بود. او فقط یک دقیقه برابر پرتغال و شش دقیقه برابر پاراگوئه به میدان رفت. در حالی که از آن نسل بازیکنانی مانند پویول و پیکه برای همیشه در یادها خواهند ماند، مارچنا به دست فراموشی سپرده شد. 

منبع: footballstopten.com