Top Ten | ده بازیکن لیگ برتر که بیش از حد مورد توجه قرار گرفتند

10. جک رادول (ساندرلند)

جوان ترین بازیکن فوتبال انگلستان در لیگ برتر از این قاعده مستثنا نبود: بازیکنی که در باشگاه اولیه ی خود به خوبی درخشید و توانست در لیگ برتر صاحب نام شود. سپس تیمی بزرگ مانند من یونایتد یا آرسنال با دست چک های خود از راه رسیدند. باشگاه اولی پول کلانی به جیب زد اما سرانجام بازیکن مورد نظر نتوانست در باشگاه جدید که هر یک از بازیکنانش ستاره هستند عمکلرد درخشانی از خود نشان دهد و دست آخر هم به باشگاهی کوچک فروخته شد. سرنوشت جک رادول دقیقاً همین بود. شاید شروعی بزرگ داشت، اما هرگز نتوانست مسیر پیشرفت را ادامه دهد.

9. داوید لوئیس (چلسی)

داوید لوئیس به عنوان مدافعی به درد نخور راهی پاری سن ژرمن شد. او که دائم پست خود را ترک می کرد و به مهاجمان می پیوست نمی توانست وظایف خود را در تیم به درستی انجام دهد. اما بازیکنی که راهی پی.اس.جی شد و بار دیگر به چلسی برگشت همان داوید لوئیس نبود. لوئیسی که به پاریس رفته بود بازیکن بهتری بود! حتا نمی دانیم چرا باید فکر خرید این بازیکن به ذهن کسی خطور کند. اما چلسی رقمی کلان خرج خرید او کرد.

8. ممفیس دیپای (منچستر یونایتد)

این بازیکن نه می تواند دریبل بزند نه می تواند گلی به ثمر برساند. ممفیس دیپای در این فصل در فرمی بسیار ضعیف قرار داشت و به نوعی بیش از حد خود مورد توجه قرار گرفت، فقط به این خاطر که این بازیکن 23 ساله "کوهی از استعداد است" و "برای منچستر یونایتد بازی می کند". اگر از من بپرسید، قیمت راشفورد و مارتیال را صد برابر او تعیین می کنم. ممفیس دیپای که هیچ بویی از فوتبال نبرده حتا شایسته ی حضور در لیگ برتر هم نیست. منچستر یونایتد هم مثل همیشه حسرت پولی را می خورد که خرج او کرد.

7. تئو ولکات (آرسنال)

دیگر بازیکن انگلیسی این فهرست، تئو ولکات است و شاید بیش از هر بازیکن دیگری در آرسنال مورد توجه قرار گرفت. او به طور حتم بازیکن خوبی است اما مردم اغلب با گفتن این که او یکی از بهترین وینگر های جهان است، کار را از حد می گذرانند. این توهین مستقیم به بازیکنانی مانند رویس یا محرز است. نظر به این که تئو واقعاً بازیکنی سرعتی است و گلزنی هم می داند، به طور حتم بزرگترین بازیکن در پست خود نیست.

6. مروان فلاینی (منچستر یونایتد)

بگذارید یک چیز را روشن کنیم، فلاینی دیگر همان بازیکنی نیست که در اورتون بازی می کرد. او دیگر در کارهای هوایی هم خوب عمل نمی کند و ده برابر ضعیف تر از دوران گذشته ی خود در اورتون شده است. فلاینی از نظر فیزیکی بازیکنی قدرتی است که می تواند یک تنه از پس چند نفر که محاصره اش کرده اند برآید. اما اگر مدت زمان زیادی را در محوطه ی جریمه ی حریف پا به توپ باشد هیچ کاری که نمی کند هیچ، به عکس، بازیکنان خودی را بیشتر گیج می کند. تنها دلیلی که یونایتدی ها او را نمی فروشند این است که قیمت مناسبی دریافت نمی کنند.

5. فرانسیس کوکلین (آرسنال)

اگر پیروزی 2-1 آرسنال برابر وستهام در دسامبر 2016 نبود، دوران حضور کوکلین در آرسنال همان موقع ها به اتمام می رسید. این بازیکن نه می تواند موقعیت گل ایجاد کند نه تا به حال گلی زده، و در این فصل هم بیش از 17 بار به عنوان بازیکن ثابت وارد میدان شده! این یعنی 1100 دقیقه فوتبال برای کوکلین هیچ نتیجه ای به همراه نداشته. با این حال فقط به خاطر این که او نشانه هایی از نبوغ تاکتیکی را در آغاز دوران فعالیت خود بروز داده، مردم خیال می کنند واقعاً بازیکن خوبی است.

4. لوک شاو (منچستر یونایتد)

دیگر بازیکنی که از سوی شیاطین سرخ خریداری شد لوک شاو بود. این روزها شاو ثابت می کند که یونایتدی ها فریب یک به اصطلاح ستاره را خوردند و پول خود را دور ریختند. شاو عمده فصل را به دلیل مصدومیت از میادین دور بود و فقط معدود لحظه هایی توانست از نظر تاکتیکی مؤثر واقع شود. البته می توان او را دفاع چپ خوبی دانست، اما لایتون بینس را به او ترجیح دهیم؟ هرگز! با تمام این حرف ها، اگر شاو راهنمایی و تمرینات خوبی دریافت کند بار دیگر می تواند موقعیت از دست رفته خویش را پیدا کند.

3. جک ویلشر (بورنموث)

این بازیکن عمده ی فصل را به دلیل مصدومیت نیمکت نشین بود و با این حال مردم هنوز او را یکی از بهترین هافبک های انگلستان می دانند. مردم اغلب فراموش می کنند که یک بخش مهم از فوتبالیست بودن حفظ آمادگی جسمانی است، درست همان کاری که ویلشر بلد نیست. مطمئناً یک هافبک دفاعی بودن خطرهای خودش را هم دارد، اما واقعاً هافبک بزرگی نیست! در بهترین حالت یک هافبک متوسط است. بازیکنانی مانند آرون رمزی شایسته ی اعتبار بیشتری هستند، اما چون ویلشر انگلیسی است، طبیعتاً بیشتر هم اعتبار دریافت می کند.

2. رحیم استرلینگ (من سیتی)

رحیم استرلینگ یکی دیگر از آن بازیکنان انگلیسی است که به مراتب بیش از آن چه در چنته دارد مورد ستایش قرار گرفته. من که همیشه ادن آزار را به او ترجیح می دهم. بازیکنان انگلیسی در لیگ برتر شاید بیشتر از هر بازیکن دیگری در جهان مورد توجه قرار گرفته اند. شاید از نظر فردی بازیکنان بسیار خوبی باشند، به طور حتم ترکیب تیمی آن ها چنگی به دل نمی زند، درست همان طور که عملکردهای تیم ملی انگلستان در سطح بین المللی چیز جالبی از آب درنمی آید. استرلینگ بازیکن بااستعدادی است و در آینده شاید به وینگری بزرگ تبدیل شود، به طور حتم در حال حاضر یکی از بهترین های لیگ برتر نیست.

1. جیمی واردی (لستر سیتی)

جیمی واردی زمانی که لستر به قهرمانی در لیگ برتر رسید در کانون توجه قرار گرفت. قهرمانی لستر واقعاً هم باورنکردنی بود. با این حال، گفتن این که واردی یکی از بهترین مهاجمان انگلستان است، کمی مبالغه به نظر می آید. ریشه ی آن هم در این است که تیمی که کسی هیچ جوره فکرش را نمی کرد، زد و قهرمان شد. واردی مهاجم خوبی است اما به دلیل قهرمانی تیمش بیش از حد مورد توجه قرار گرفت. به هر حال راه درازی برای آموختن دارد و هنوز آینده ی بزرگی پیش روی اوست. گذشته از این ها، واردی در این فصل به هیچ عنوان روی فرم نبود.

منبع: footballstopten.com