Top Ten | ده عادت عجیب و غریب بازیکنان برتر پیش از شروع مسابقه

10. تشریفات تمام نشدنی بکهام

دیوید بکهام از اختلال وسواسی اجباری رنج می برد، که اگرچه مانند سرطان یا ایدز خطرناک نیست، اما به شدت موجب رنجش فرد می شود. برای دیوید بکهام، قبل از مسابقه باید مراسمی خاص و به نحوی خاص برگزار شود تا این بازیکن آماده ی حضور در میدان باشد. گاهی وی طراحی داخلی اتاق هتل خود را به کلی تغییر می دهد تا در آن به طور کامل احساس آسایش کند. و گاهی حتا بطری های نوشیدنی موجود در یخچال را فقط به این خاطر که ابعادی یکسان ندارند، بیرون می ریزد! وی در رتبه ی دهم فهرست ما قرار می گیرد.

9. باری فرای و عادت ادرار پیش از مسابقه

ادرار پیش از مسابقه در وهله ی اول به نظر شما یک عمل احتیاطی می آید، مگر نه؟ اما این جا نشان می دهیم که حتی افراد در بالاترین جایگاه های قدرت؛ نیز می توانند یکی از خرافاتی ترین ها باشند. اگر این طور نبود، پس چرا باری فرای، مربی سابق بیرمنگام سیتی، پیش از هر مسابقه روی چهار نقطه ی کرنر زمین ادرار می کرد؟ وقتی این سوآل از او پرسیده شد، خودش تأیید کرد که برای دفع بلای هر "نفرینی" است که هواداران ممکن است نثارش کنند. وقتی که رسانه ها از این مسئله بو بردند، فقط مدتی زمان برد تا دست اش رو شود، اما همین که رو شد، فوراً استعفای خودش را تسلیم کرد!

8. لس مایلز دوست دارد علف بخورد

کمی خرافاتی بودن برای مربیان طبیعی است زیرا در پایان روز مسابقه آن ها مسئول هر چیزی هستند که در چهار دیواری ورزشگاه روی داده. اگر تیمشان عملکرد خوبی نداشته باشد، حسابی زیر فشار قرار می گیرند. لس مایلز، از هر مسئله ای که پیش از هر دیداری شکل می گرفت دچار اضطراب می شد و به کل از هم می پاشید. به همین خاطر قبل از شروع هر دیدار، یک مشت علف به دهانش فرو می کرد و می جوید و قورت می داد. ظاهراً طعم علفی که می خورد به او می فهماند که تیمش بازنده است یا پیروز! حالا اگر ادرار کردن توی زمین کمی به عمل حیوانات شباهت داشت، این یکی به طور حتم خود خودش است.

7. سرجیو گوی گوچه آ در حین مسابقه ادرار می کرد

این یکی واقعاً وسط بازی، نه پیش و پس از آن، اتفاق می افتاد. زمانی که سرجیو برای مهار پنالتی درون دروازه می ایستاد، باید خودش را از تمام اضطراب ها رها می کرد و ادرار کردن به نظر طبیعی ترین راهی بود که به فکرش خطور می کرد (هیچ معلوم هست فوتبالیست ها چه مرگشان شده!). باری، وقتی خودش را رها می کرد، به واقع می توانست پنالتی ها را مهار کند، یعنی از ده باری که در این موقعیت قرار گرفت، هفت بار موفق بود! تعجب می کنیم چرا داوران اجازه این کار را می دهند؟ خب، درباره اش فکر کنید، دروازه بان و سایر بازیکنان حاضر در زمین اجازه ندارند زمین را ترک کنند، مگر طی بازی تعویض شده باشند.

6. کریستیانو رونالدو از خودش در آینه تجلیل می کند

همان طور که هم تیمی سابق او در منچستر یونایتد، یعنی وین رونی و هم تیمی های امروزی او تأیید کرده اند، رونالدو پیش از هر مسابقه خیلی ساده جلوی آینه می ایستد و شروع می کند به تحسین کردن خودش (خدا می داند پیش خودش چه فکر می کند!). و همه چیز باید سر جای خودش باشد – اول پیراهنش، بعد ساق بندش، بعد جورابش و در نهایت هم کفش های نایکش – همین که خودش را ورانداز می کند آدرنالین کافی برای انجام یک مسابقه ی بزرگ در بدن او ترشح می شود. این عادت از روزهای حضور در لیسبون از سرش نیافتاده.

5. طالع بینی ریموند دومنک

ریموند دومنک مربی فرانسه بود – و شاید خرافاتی ترین مردی بود که تا کنون هدایت تیم ملی فرانسه را به عهده داشته. او یازده نفر اصلی تیمش را بر اساس طالع آن ها و نه سطح آمادگی آن ها انتخاب می کرد. این به معنای آن بود که یک استعداد جهانی مانند روبرتو پیرس به دلیل طالعی که آقای ریموند بد مشاهده فرموده بود، همیشه روی نیمکت می نشست! اگر او اهمیت بیشتری به تاکتیک های تیمی و ترکیب بازیکنان بر اساس مهارتهایشان می داد، فرانسه ی آن زمان می توانست به یکی از قدرتمندترین تیم های ملی جهان تبدیل شود. دومنک در رتبه ی پنجم ما جای می گیرد.

4. دیوید جیمز و ریلکسیشن در ادرارگاه

دیوید جیمز یکی از بهترین دروازه بان های دوران خود بود. با این حال در یک مصاحبه تأیید کرد که قبل از هر مسابقه باید یک آیین عجیب و غریب اجرا کند: پیش از شروع مسابقه، باید مدت زمانی تنها باشد، به توالت برود و صبر کند تا آخرین نفر هم آن جا را ترک کند (در این مدت هم با احدی حرف نمی زند!). بعد از چند لحظه که با خودش تنها بود، به دیوار ادرارگاه قضای حاجت می کند و معتقد است اگر این خرافه به درستی انجام شود، اعتماد به نفس بی نظیری به او دست می دهد و می تواند از دروازه به خوبی دفاع کند.

3. با مشت بکوب توی شکمش، کرایف!

آیین عجیب و غریب یوهان کرایف، اسطوره ی فوتبال هلند، پیش از هر مسابقه کمی خشن بود – او باید با مشت خود به شکم یکی از هم تیمی هایش می کوبید و آن بنده ی خدا همیشه گرت بالس بود و نه هیچ کس دیگر.... آیین دیگر کرایف تف کردن آدامسش به زمین تیم حریف پیش از سوت آغاز بازی بود. گفته می شود در فینال جام اروپای 1969 برابر میلان، کرایف یادش می رود آدامسش را به زمین حریف تف کند همین می شود که تیمش 4-0 می بازد. بی چاره کرایف، عذاب وجدان این خرافه احتمالاً حسابی اذیتش کرده!

2. جان هندرسون باید سیلی بخورد!!!

آدم هایی مثل کرایف و هندرسون می توانند بهترین رفقا برای هم باشند – در حالی که اولی علاقه داشت بزند، دومی علاقه دارد بخورد! هندرسون قبل از هر مسابقه باید سیلی بخورد. با این حال، بین همه ی این خرافات، این یکی مردانه تر است، و شاید جدای از تمام تصورات خرافی، مشاهده ی ورزشکارانی که به رسمی ورزشکارانه سیلی می خورند، چندان تعجب آور نباشد. اما خب – اگر کمی محکمتر بهش سیلی بزنید، او هم سر شما داد می کشد – پس بهتر است مطمئن شوید وقتی که بهش سیلی می زنید سرش داد نکشید.

1. بیا کله ی بارتز را ببوسیم، لوران

این خرافه دیگر واقعاً ثابت شد که به درستی عمل می کند، آن هم در جام جهانی 1998. لوران بلان همیشه کله ی کچل فابیان بارتز را قبل از مسابقه می بوسید – فقط محض خوش شانسی طی مسابقه. و با بوسه زدن بر کله ی کچل بارتز، فرانسوی ها توانستند در فینال جام جهانی برزیل را شکست دهند. گذشته از این، بازیکنان فرانسه قبل از هر بار ورود به زمین، آهنگ "I will Survive" اثر گلوریا گاینور را در کوریدور ورزشگاه گوش می دادند. حالا معلوم می شود که فرانسوی ها از جمله ی خرافاتی ترین فوتبالیست های دنیا هستند. شاید بارتز و بلان باید دستیاران ریموند دومنک در تیم ملی می شدند!

منبع: footballstopten.com