استقلال‌تهران؛ نیمه‌های پر و خالی

سه هفته، یک برد، یک مساوی، یک گل زده. این تمام عملکردی است که بازیکنان استقلال در بیش از 270 دقیقه، از خود به جای گذاشته‌اند. در آخرین مسابقه هفته سوم لیگ‌برتر، استقلال بعد از 4 سال موفق به شکست دادن تراکتور شد تا با کسب اولین پیروزی خود به کورس قهرمانی بازگردد و فاصله را با رقبا کمتر کند.

استقلال در اکثر مسابقات، بازی را هجومی آغاز می‌کند، در بازی گذشته هم در نیمه اول(علی الخصوص 30 دقیقه اول) آبی پوشان موقعیت های فراوانی داشتند که از هیچ کدام نتوانستند استفاده ای ببرند و در نهایت در دقایق پایانی نیمه اول با شوت از راه دور جباروف توانستند به اولین گل فصل خود برسند. ضعف خط حمله یکی از اصلی‌ترین مشکلات آبی پوشان است به طوری‌که در پایان هفته سوم، استقلال عنوان ضعیف ترین خط حمله لیگ را یدک می‌کشد، این در حالی است که خط آتش این تیم مملوء از بازیکن‌های چندمیلیاردی است و تنها برای قسمت تهاجمی(ترکیب اصلی)این تیم(جباروف-شهباززاده-بیت‌سعید-شجاعیان) نزدیک به 5 میلیاردشده‌است ولی عملکرد آنان بعد از 3 هفته چیزی شبیه به یک فاجعه بوده است و حتی تیم تازه لیگ برتری شدهِ سپیدرود، که تاکنون موفق به کسب هیچ گونه امتیازی نشده‌است و در قعر جدول قرار دارد، گل های بیشتری نسبت به استقلال به ثمر رسانده‌است.

از مشکلات خط حمله که بگذریم، به یکی از بنیادی ترین ایرادات استقلال در 2 فصل اخیر برمی‌خوریم. مشکلی که هنوز هم به قوت خود باقی مانده‌است و علی منصوریان بعد از دو فصل هنوز هم نتوانسته راه حلی مناسبی برای آن پیدا کند و آن ایراد چیزی نیست جز؛ مدیریت بازی بعد از زدن گل برتری به حریف. همه تیم‌ها بعد از جلو افتادن به نحوی در تلاش برای حفظ برتری خود هستند. اما این مسئله با عقب کشیدن و دفاع بی هدف تفاوت اساسی دارد. در فوتبال روز جهان مشاهده می‌کنیم که رئال‌مادرید در فینال چمپیونزلیگ، در همان حال که از حریف جلو می‌افتد و در صدد حفظ نتیجه است، با مدیریت مناسب، 2 گل دیگر را وارد دروازه قوی ترین خط دفاع جهان سال 2016 می‌کندف یا در همین مسابقات داخلی، پرسپولیس بعد از جلوافتادن از نفت در عین اینکه مسابقه را مدیریت می‌کند و گلی دریافت نمی کند 2 گل دیگر نیز به ثمر می‌رساند. اما استقلال در طول فصول اخیر تا زمانی که مسابقه مساوی پیش می‌رود، خیلی مطلوب و روان بازی می‌کند، اما هنگامی که به گل می‌رسد، به طور محسوسی عقب می‌کشد و نه تنها تمامی هواداران خود را تا پایان مسابقه عذاب می‌دهد، بلکه باعث افت محسوس کیفیت بازی می‌شود و در موارد متعددی نتیجه را با مساوی و حتی شکست عوض کرده است؛ باخت 6-1 به العین(بازی رفت را 1- 0 برده‌بود)، تساوی 2-2 با گسترش(در حالی که گسترش 10 نفره بود)، باخت2-1 به تراکتورسازی در تهران و... همه از جمله مثال‌هایی هستند که آبی پوشان در آن‌ها گل اول را به ثمررسانده بودند. در بازی دیشب نیز، بعد از یک نیمه بازی روان و تمام هجومی از استقال در نیمه دوم شاهد یک بازی تعلیقی و تماما دفاعی از آنان بودیم. استقلال دیشب خوش شانس بود که تراکتور در بدترین وضع چندسال اخیر خود قرار دارد و به دلیل محرومیت از نقل و انتقالات با مشکل کمبود بازیکن مواجه‌است، شاید اگر اخباری درون دروازه بود و به جای فاخر تهامی 19 ساله، ادینهو در خط حمله بازی می‌کرد، آبی پوشان یک شکست سنگین دیگر را در آزادی تجربه می‌کردند.

در پایان هفته سوم، استقلال با 4 امتیاز در جایگاه نهم قرار دارد و با بدست آوردن چند پیروزی دیگر می‌تواند خود را وارد جمع مدعیان قهرمانی کند، باید دید تفکرات علی منصوریان چه نتیجه‌ای رای استقلال خواهد داشت و در نهایت چه زمانی آن استقلال دوس داشتنی، که همه هوادران منتظرش هستند، روانه میدان می‌شود...