یونایتد - مورینیو / پایان تلخ یا تلخی بی پایان؟

شب گذشته در ورزشگاه آنفیلد اتفاق غیرمنتظره ای رخ نداد ، تیم ژوزه مورینیو مطابق انتظارها و بنا بر عادت سه سال اخیر خود برای نباختن و با رویکردی محافظه کارانه پای به یکی از حساس‌ترین و مهم‌ترین مسابقات فصل خود گذاشت.
نبرد دیشب آینه تمام نمای منچستریونایتد تحت هدایت ژوزه مورینیو در فصل جاری بود ، تیمی خالی از شور ، اشتیاق و خلاقیت لازم برای بردن یک جدال بزرگ پای به میدان مسابقه گذاشته و با بکارگیری بازیکنانی با رویکرد دفاعی هر چه بیش‌تر ، صرفاً به دنبال کنترل بازی بود. اما بازهم همچون اکثر مواقع فصل جاری ، مقاومت شیاطین سرخ زودتر از حد انتظار در هم شکست و در ادامه هم یک بازگشت سریع و برحسب اتفاق دیگر رقم خورد. دقیقاً مشابه همان چیزی که دو هفته قبل برابر آرسنال و در ورزشگاه اولدترافورد رخ داده بود. ولی این بار دقایق زیادی تا پایان مسابقه باقی مانده و تیم آقای خاص بازهم به عادت همیشگی خود یعنی بازی کردن برای نباختن برگشت و این‌قدر دفاع کرد تا در نهایت حملات پرشمار و کشنده صدرنشینان جدید لیگ جزیره جواب داد و مقاومت تیم ترسوی میدان درهم شکست تا طرفداران داغدیده منچستریونایتد بار دیگر شاهد ناکامی تیمشان به همراه یک نمایش ملال‌آور دیگر باشند.

اما به راستی تا کی و چه زمانی باید این دوره زمانی تلخ و بی حاصل را تحمل کرد؟ حقیقتا چرا طرفداران یونایتد که سالها تحت هدایت سرالکس فرگوسن تیم خود را تیمی آکنده و مالامال از جاه‌طلبی و تهاجم‌های پرشمار برای بردن مسابقات و عنوان‌های بزرگ و دشوار دیده اند ، اکنون باید شاهد نمایش‌های ناامید کننده مردان ژوزه مورینیو باشند؟ چرا و چگونه بازیکنان تهاجمی ، زهردار و خلاقی مثل سانچز ، پوگبا و ماتا به نیمکت پیچ و مهره شده و کیلومترها از استانداردهای فنی خود فاصله گرفته اند؟
به نظر جواب ساده می‌آید ، حقیقتا از روز اول هم ژوزه مورینیو گزینه ایده‌آلی برای باشگاهی با فلسفه و رویکرد تهاجمی و جذابی همچون منچستریونایتد به شمار نمی‌رفت ، اما شاید مدیران باشگاه حتی به قیمت از دست دادن موقت فلسفه و رویکرد قدیمی تیم ، در ابتدا به دنبال بهبود برند ویران شده منچستریونایتد در دوران پسافرگوسن بوده اند که الحق و الانصاف هم با نتایج نسبتا درخشان تیم تحت هدایت ژوزه مورینیو در سال اول که شامل کسب سه جام و البته بازگرداندن باشگاه به رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا و ادامه دادن آن با نایب قهرمانی لیگ و جام حذفی در سال دوم می‌شد ، به هدف خود رسیده اند. اما در حال حاضر واقعاً به نظر می‌رسد که ادامه حضور ژوزه مورینیو بر روی نیمکت داغ اولدترافورد ، دستاورد بیش‌تری جز ناراحتی و دلزده شدن هر چه بیش‌تر هواداران پرشمار تیم و لطمه خوردن برند نسبتاً احیا شده باشگاه ندارد.