طنز روز | شیر سماور! (قسمت اول)

پس از بازی جنجال برانگیز رئال-یووه، این‌گونه دریافتیم که در بعضی شرایط لاجرم باید داور را فحش داد! حتی اگر به‌نفعت سوت زده باشد! به‌طوری که حتی جان لوئیجی بوفون که از دوست‌داشتنی های این عرصه به‌شمار می‌رود، نتوانست جلوی داور، خودش را نگه دارد و از سطل آشغال مایه گذاشت، ولی با توجه به سطح نظافت در اروپا، احتمالا منظورش از سطل آشغال، سطل آشغال‌های تهران بوده است! بگذریم. حالا هم که سال حمایت از کالای ایرانی است چند تن از داوران کشورمان را معرفی می‌کنیم تا در ناسزا هم از تولید ملی حمایت شود:

محسن قهرمانی: 
این داور مشهدی الاصل در سال ۷۹ شروع به‌قضاوت کرد. در بازی پرسپولیس سپاهان به واژه "غش" در فوتبال معنا بخشید. من به‌شخصه اگر جای او بودم نام یکی از فرزندانم را "نایب" می‌گذاشتم! با فامیلی‌اش هم جور است!

اشکان خورشیدی: 
این داور مازَنی، فوق دیپلم ریاضی کاربردی را دارد، ولی تا بدین جای کار بجز محاسبه وقت اضافه، ریاضیات کاربرد خاصی در شغل او نداشته است! در ضمن هیچ نسبتی هم با "پنل خورشیدی" ندارد!

رضا سخندان:
این کمک داور نسبتا قد بلند، مشهدی است. البته چیز عجیبی نیست. مشهد شهر بزرگی‌است که علاوه بر خربزه، داور هم صادر می‌کند! گفته می‌شود که با محسن ترکی شروع به‌داوری کرده‌است و به نسبت فامیلی‌اش می‌داند که هر سخن جایی و هر نقطه مکانی دارد. مخصوصا نقطه پنالتی!

موعود بنیادی فر:
داور نسبتا جوان و آینده دار بختیاری، بیشتر علاقه‌مند به کباب محل زندگی‌اش است ولی جوجه هم می‌خورد. شغل شریف وی دبیری ورزش است ولی کار و فناوری هم درس می‌دهد!

این داستان ادامه دارد...