رئال مادرید - یوونتوس؛ بازخوانی فینال آمستردام

کمتر کسی تصور می‌کرد که رئالِ یوپ هاینکس، به فینال راه پیدا کند چون در طول فصل بسیار پر نوسان ظاهر شده بودند؛ گاهی بسیار قوی و گاهی بسیار ضعیف. اما همگان به این واقعیت ایمان داشتند، که آن‌ها رئال مادرید هستند؛ خیلی بزرگ و ترسناک. بهترین گلزن تیم، فرناندو مورینتس با تنها 12 گل در لیگ و 4 گل در اروپا بود اما رئال با تمام فراز و نشیب‌هایش، خود را به فینال رسانده بود. یوونتوس؛ شاهد بهترین و درخشان‌ترین نسل از بازیکنان خود بود، باشگاهی قدرتمند و پرستاره اما بسیار بدشانس!
زمانی که تورینی‌ها در فصل قبل برخلاف مسیر موج‌ها، فینال لیگ اروپا را به دورتموند واگذار کردند، دهان‌ها از تعجب وا مانده بود. اما این بار آمده بودند تا پیروز شوند. آنها که در ایتالیا آقایی می‌کردند و دو فصل پیاپی اسکودتو را تصاحب کردند، حالا هم بالاتر از اینتر، رم و حتی میلان پر آوازه دهه 90 قرار داشتند و با خیال آسوده و پر قدرت قدم به آمستردام گذاشته‌بودند. ترکیب یووه بی نقص به نظر می‌رسید؛  پروتزی درون دروازه قرار داشت. چیرو فراررا، مورنو تورریچلی در دفاع، کاپیتان آنتونیو کونته، ادگارد داویدس اعجوبه هلندی که از میلان آمده بود، دیدیه دشان فرانسوی که رویایی فتح جام جهانی 98 فرانسه را در سر داشت، زیدان جادوگر دنیای فوتبال،  الکس دل پیروی افسانه‌ای و پیپو اینزاگی دوست داشتنی، همه و همه بودند تا حتی بدشانسی هم نتواند مانع از قهرمانی آنان شود. 

آمستردام؛ فینالی تلخ و شیرین! 

بازی آغاز شده بود، ورزشگاه مملو از تماشگر آمستردام،  ستارگان دنیای فوتبال را در خود جای داده بود. بازیکنانی که برای رسیدن به پیروزی و افتخار آفرینی برای تیم خود، جان خود را فدا می‌کردند. بازیکنان با حرکات نمایشی خود باعث شور و شعف تماشاگران می‌شدند. روبرتو کارلوس که در این بازی خبری از آن شوت‌های سهمگین‌اش نبود، توپ را به سمت دروازه پروتزی شلیک کرد اما خیلی بد، ولی در کمال ناباوری با اشتباه پروتزی، توپ به صورت غیر منتظره‌ای از دستان او جدا شد و دراختیار میاتوویچ قرار می‌گیرد، او نیز دروازه تورینی‌ها را باز کرد تا رئالی‌ها را یک بر صفر پیش اندازد. یوونتوس؛ سراسر حمله شده بود. اما زیدان، داویدس و دل پیرو هر چه زدند به در بسته خوردند. عکس العمل‌های فوق‌العاده ایگنر، دروازبان رئالی‌ها، حسرت گل زدن را بر دل مردان لیپی گذاشت. تا آقای هلموت کروگر داور دیدار به نشانه اتمام بازی و شکست تیم مردان کوه آلپ در  سوت خود بدمد. و بانوی پیر با نسل طلایی خود، دومین فینال پیاپی را از دست بدهد. 

برای مطالعه دیگر یادداشت‌های ستون‌‌نویسندگان اینجا کلیک کنید.

نویسنده: ابولفضل کریم‌‌آبادی(صدر)

بازنگری و اصلاح: محمد خندان‌دزفولی