جام بیست‌و‌یکم | تحلیل و بررسی بازی برزیل-سوییس

. بعد از شکست آلمان به تماشای بازی برزیل و سوئیس نشستم. نیمه اول که به پایان رسید احساس می‌کردم که برزیل لباس قرمز به تن کرده و سوئیس زرد پوشیده‌است. نیمه دوم که تمام شد نتیجه باورنکردنی بود. تساوی مدعی اول قهرمانی با یکی از شگفت‌انگیزترین تیم‌های اروپا. سوئیس با تنها یک باخت به جام روسیه رسیده‌بود و برزیل بعد از حضور تیته رنگ باخت را ندیده بود. اما بازی از آنچه می‌اندیشیدیم شگفت‌انگیزتر پیش رفت و به پایان رسید. ترکیب برزیل و سوئیس قابل حدس بود. بعد از اعلام نام بازیکنان و نحوه چینش آن‌ها در زمین، نکته پنهان‌شده‌ای نبود که در ذهن مفسران و طرفداران نقش بسته باشد. بعد از چند دقیقه ابتدایی و به دلیل فشار نام برزیل بر حریف، ورق برگشت. سوئیس سوار بر بازی بود و یکه‌تازانه می‌تاخت. می‌تاخت و خون به دل هواداران برزیل می‌انداخت. هوادارانی که هنوز فاجعه 2014 را در دل داشتند، به آن فکر می‌کنند و شب‌ها کابوسش را می‌بینند. برزیل با تمام موجودیت خود به روسیه آمده و نمی‌خواهد این فرصت را از دست بدهد. این فرصت که شاید دیگر به دست نیاید. سوئیس نیز سرشار از آمال و آرزوست. مردان سرزمین ساعت می‌دانند که شاید این نسل فوتبالی آن‌ها آخرین فرصت را برای افتخارآفرینی پیش رو دارند. برزیل با ترکیب 3-3-4 شناور وارد میدان شده بود و سوئیس را با ترکیب 1-3-2-4 در برابر خود می‌دید. برزیل هجوم می‌آورد و سوئیس میدان را خالی نمی‌کرد. چشم‌ها به ساق نیمار بسته‌شده‌بود اما این کوتینیو بود که با شلیک برق‌آسای خود برزیل را پیش انداخت. حرکت از سمت چپ زمین، ضربه موزی شکل، بوسه توپ به تیرک راست و لرزش تور. همه منتظر یک بازی پر گل از جانب برزیل بودند اما زهی خیال باطل. سوئیس بعد از گل نبض بازی را گرفت. چند موقعیت خوب و در نهایت نیمه اول با همان تک‌گل به پایان رسید. نیمه دوم زود از راه رسید و گل تساوی زودتر ازآنچه فکر کنیم به ثمر رسید. ضربه کرنر از سمت راست دروازه برزیل، ارسال توپ روی دروازه، شرایط مشکوک به خطا و ضربه سر استیون زوبر و آب سردی که بر پیکره برزیل ریخت. بازی با فشار برزیل در دقایق پایانی همراه شد و درخشش سومر در دقایق پایانی مانع از رقم خوردن نتیجه دیگری جز تساوی شد.

روش بازی دو تیم یکی از نقاط ضعف و قوت بازی بود. برزیل با روش پایه 3-3-4 وارد بازی شد، در زمان حمله پائولینیو و کوتینیو به خط حمله اضافه می‌شدند و کاسمیرو تنها هافبک دفاعی تیم در زمین خودی باقی می‌ماند؛ در زمان دفاع نیز با عقب آمدن ویلیان روش بازی به 2-4-4 خطی تغییر می‌کرد تا برزیل با تعداد نفرات کم‌تری دفاع کند و همین عامل باعث ضربه‌های جبران‌ناپذیری به دفاع برزیل می‌شد که با بی‌دقتی هافبک‌های سوئیسی از دست می‌رفت. برزیل در زمان دفاع تنها 6 بازیکن مدافع داشت و کسی از کوتینیو و ویلیان انتظار دفاع پرفشار و منطقی را نداشت، البته که باید اذعان داشت خود برزیلی‌ها نیز انتظار این فشار را نداشتند. اما سوئیس با چینش 1-3-2-4 وارد بازی شد. دفاع منطقه‌ای و یارگیری تن‌به‌تن با نیمار اوج هنر سوئیسی‌ها بود. بازی بدون نقص والون بهرامی که یار مستقیم نیمار بود، که تا زمان خروج او از زمین این بازیکن را از جریان بازی خارج کرده‌بود. لیشتشتاینر نیز در دفاع راست عالی بود و به غیر از همان ضربه مهارنشدنی، اجازه نفوذ به کوتینیو، نیمار و مارسلو را نداد تا یکی از بازیکنان خوب سوئیس لقب بگیرد. سوئیسی‌ها در زمان حمله به روش 1-4-1-4 تغییر سیستم می‌دادند تا با نفرات بیشتری به خط هافبک خلاق برزیل فشار بیاورند و البته از بازی‌سازی آن‌ها بعد از لو رفتن احتمالی توپ جلوگیری کنند. تیته مربی برزیل در بازی شب گذشته چند اشتباه فاحش داشت، که تا به دیشب از او ندیده بودیم. تعویض پائولینیو با رناتو آگوستوی نا آماده که در لیگ چین نیز درخشش چندانی نداشت اولین اشتباه او بود. نگه‌داشتن کوتینیو که در نیمه دوم از جریان بازی خارج‌شده‌بود و یا به زمین نیامدن داگلاس کاستا که می‌توانست با حرکات انفجاری خود گره‌گشای برزیل باشد، از تیته یک مرعوب تمام‌عیار ساخته‌بود. بهترین بازیکن زمین را نیز باید از تیم سوئیس انتخاب کرد. والون بهرامی، لیشتشتاینر و البته فابین شار بهترین بازیکنان سوئیس بودند و کوتینیو و البته نیمار بعد از تعویض والون بهرامی بهترین بازیکنان برزیل. بدترین بازیکنان دو تیم نیز نام‌بردنی‌اند. شکیری از سوئیس به‌هیچ‌وجه آماده نبود و می‌توان به جرأت گفت که بی‌مسئولیت بازی می‌کرد و برزیل نیز بازیکن بد کم نداشت که شاید نام گابریل ژسوس پررنگ‌تر از بقیه باشد.

هرچه که باشد زرد پوشان آمریکای جنوبی، خوب نبودند و در قد و قواره یک قهرمان ظاهر نشدند. آن‌ها برای رسیدن به مراحل بالاتر و شاید قهرمانی به آمادگی بیشتری نیاز دارند و باید بیشتر از اینکه به فکر مدل موی خود و خرافات مربوط به آن باشند، به فکر بازی‌های جذاب‌تر، روش‌های متنوع‌تر و البته همکاری‌های بیشتری در زمین‌بازی با یکدیگر باشند. درنهایت برزیل در اولین بازی به زمین سفت‌وسخت مردان سوئیس رسید و با تساوی جام را آغاز کرد. حال آن‌ها چشم به بازی سخت با صربستان و شاید بازی آسان‌تر با کاستاریکایی دوخته‌اند که با جام قبلی بسیار فاصله دارد و از آمادگی به دور است. در این گروه صربستان با 3 امتیاز صدرنشین شده و برزیل و سوئیس با تک امتیاز بازی شب گذشته به دنبال صعود ازین گروه هستند.

نویسنده: وحید کوثری

*تیم نویسندگان متافوتبال*