جام بیست‌و‌یکم | تحلیل و بررسی بازی بلژِیک-تونس

بلژیک که به اعتقاد بسیاری بهترین بازیکنان تاریخ این کشور را در اختیار دارد و تیمی پرستاره را تشکیل داده‌است، بسیار قدرتمندانه در مسابقات ظاهر شده و از شانس‌های کسب عنوان قهرمانی نام برده می‌شود، می‌توان خاویر مارتینز را به دلیل آزادی عمل در استفاده از بازیکنان سرشناس و آماده در تمامی خطوط، خوشبخت‌ترین مربی جام لقب داد.

بلژیک؛سیتم‌های متغیر با بازیکنان فوق‌العاده 

خاویر مارتینز معمولا با سیستم 3-3-4 تیمش را راهی میدان می‌کند که گاهاً به 1-3-2-4 تغییر می‌یابد و در هنگامی که توپ در اختیار تیم حریف است و در دفاع به سر می‌برند به 1-5-4 مبدل می‌شود. مارتینز علاقه شدیدی دارد، بازیکنان در جای خود به صورت منظم انجام وظیفه کنند. کوین دی بروینه وظیفه توپ گیری از دفاع و انتفال بازی از دفاع به حمله را دارد، او توپ را از مدافعان گرفته و در زمانی که تیم تحت پرس شدید است صبر می‌کند تا بازیکنان به سمت او بیایند و با باز شدن فضاهای لازم با پاس‌های در عمق یا بلند، بازیکنان را صاحب توپ کند. پاس‌های تودر یا عمقی، یک‌ودوهای  لوکاکو و مرتنز یا هازارد و استفاده از توپ‌های اول برای بازیکنان کناری توسط مهاجم نوک، از راه‌های رسیدن به گل در این تیم است. مرور گل‌های این دیدار به خوبی شیوه‌های رسیدن به گل توسط بلژیک را نشان می‌دهد. 

تونس؛قربانی اروپایی‌ها

تونس نیز در این بازی با سیستم 1-3-2-4 تدافعی، با تجمع در خط هافبک و کم کردن فاصله بین خطوط دفاعی و مرکزی خود قصد پوشش فضاهای خالی برای جلوگیری از خلاقیت و توان فوق‌العاده هافبک‌های شیاطین سرخ را داشتند، همچنین  با یارگیری نفر به نفر ادن هازارد و مرتنز و ممانعت از انجام حرکات انفرادی و تکنیکی آنان می‌خواستند، از توان هجومی خط حمله زهردار بلژیک بکاهند که در این راه ناموفق بودند و لوکاکو بارها با نفوذ به عمق دفاع تونس، کیفیت بالا و مهارنشدن‌ بودن خود را نشان داد، البته رسیدن به گل توسط تونسی‌ها در برابر تیم قدرتمند بلژیک نیز می‌تواند برای آنان موفقیتی حساب آید و نقاط ضعف خط دفاع بلژیکی‌ها را در اوج قدرت خط هافبک و حمله آنان برای سایر حریفان نمایان کند. 

نویسنده: محمد خندان‌دزفولی

*تیم نویسندگان متافوتبال*