جام بیست‌و‌یکم | تحلیل و بررسی بازی برزیل-بلژیک

بازی در ورزشگاه کازان به قضاوت آقای میلوراد مازیچ برگزار شد. بعد از حذف آلمان و آرژانتین، برزیل هم در این ورزشگاه با جام وداع کرد تا ورزشگاه کازان به گورستان بزرگان جام جهانی تبدیل شود. بلژیک بازی را با سیستم 3-3-4 شروع کرد؛ دی‌بروین در نقش نه کاذب به کار گرفته شده بود و لوکاکو در راست و ادن هازارد در سمت چپ خط حمله بازی می‌کردند. تصمیمی که باعث شد بلژیک به خوبی از ضد حملات استفاده کند. اما در سویی دیگر برزیل با همان ترکیب همیشگی خود به میدان آمده بود. تنها تفاوت، حضور فرناندینیو به جای کاسمیرو مصدوم بود. تفاوتی که خیلی زود به چشم آمد و فرناندینیو یکی از بچگانه‌ترین گل به خودی‌های جام را به ثمر رساند؛ آن‌هم درست چهار دقیقه بعد از اینکه توپ تیاگو سیلوا با بد‌شانسی به تیرک خورد. کرنر دی‌بروین که از روی سر کمپانی گذشته بود با برخورد به شانه فرناندینیو وارد دروازه آلیسون شد. نکته جالب این بود که فرناندینیو و گابریل خسوس هر دو باهم برای دفع توپ به هوا پریدند و درحالی که هیچ مزاحمتی از سوی بازیکنان بلژیک آنها را تهدید نمی‌کرد، اما موفق به دور کردن توپ نشدند. گل اول بلژیک که در دقیقه دوازده به ثمر رسید باعث شد تا یکی از زیباترین بازی‌های این جام را در ادامه شاهد باشیم. برزیلی‌ها سعی می‌کردند تا از دو طریق به دروازه بلژیکی‌ها نزدیک شوند: 1- نفوذ از طریق کناره‌ها به ویژه به وسیله مارسلو 2- شوت‌های از راه دور. اما هر بار مدافعان بلژیک به خوبی در برابر حملات ایستادگی می‌کردند. اگر هم توپی از دفاع رد می‌شد کورتوا، که شب عالی را سپری کرد مانع از ورود توپ به دروازه می‌شد. از آن‌طرف هم بلژیکی‌ها در ضد حملات نیش‌دار ظاهر می‌شدند. ضد‌حملاتی که یا با توپ‌گیری‌های لوکاکو در میانه میدان آغاز می‌شد، یا با فرار‌ها و پاس‌های رو به جلو دی‌بروین و یا با دریبل‌های هازارد در سمت چپ. هازاردی که در این بازی ده بار اقدام به دریبل‌زنی کرد و هر ده بار موفق بود. به قول فردوسی پور"از خیلی از برزیلی‌ها برزیلی‌تر بازی کرد." در دقیقه 30 بازی لوکاکو توپ دفع شده توسط بازیکنان بلژیک را در وسط زمین گرفت، و با استفاده از قدرت بدنی و تکنیک خود توپ را از نیمه‌های زمین خودی تا نزدیکی‌های محوطه جریمه برزیلی‌ها جلو برد؛ آنجا توپ را به دی‌بروین سپرد و او هم با یک ضربه دقیق توپ را در کنج دروازه آلیسون قرار داد. آلیسون که در این جام فقط یک گل خورده بود در این بازی تا دقیقه سی، دو گل دریافت کرد. در ادامه برزیل برای جبران گل خورده موقعیت‌هایی را ایجاد کرد. شوت فیلیپه کوتینیو در دقیقه سی و شش جدی ترین آنها بود که به زیبایی توسط کورتوا مهار شد. در دقیقه چهل و چهار نیمار در محوطه جریمه سرنگون شد اما آقای مازیچ اعتقادی به پنالتی نداشت. سرانجام نیمه اول با همان نتیجه دو صفر به پایان رسید. 

تیته نیمه دوم را با یک تغییر آغاز کرد. او فیرمینیو را به جای ویلیان وارد زمین کرد و سیستم تیم خود را به 2-4-4 تغییر داد. در آن‌سو اما بلژیک با همان ترکیب اولیه وارد زمین شد. در اوایل نیمه اول نیمار باز هم در محوطه جریمه به زمین خورد اما داور نه اعتقادی به پنالتی داشت و نه اعتقادی به var. دقیقه پنجاه و پنج گابریل ژسوس توپ را به زیبایی از بین پاهای فرتونگن عبور داد، اما با تکل کمپانی به زمین افتاد. دیگر تمام برزیلی‌ها اعتقاد داشتند که داور صرب این بار نقطه پنالتی را نشان می‌دهد اما مازیچ ثابت کرد هنوز هم مانند چهار سال قبل برای پنالتی گرفتن سخت‌گیر است. در ادامه تیته داگلاس کاستا را به‌ جای ژسوس روانه بازی کرد، تا با استفاده از تکنیک خود بتواند دفاع بلژیک را آزار دهد. اما کورتوا شوت این بازیکن را هم در دقیقه شصت و یک مهار کرد. سرانجام در دقیقه هفتاد و پنج قفل دروازه کورتوا شکست. رناتو آگوستو که به جای پائولینیو وارد زمین شده بود با یک ضربه سر توپ را وارد دروازه بلژیکی‌ها کرد. پاس زیبای کوتینیو بین دو مدافع بلژیک و جاگیری مناسب رناتو برزیلی‌ها را به ماندن در این جام امیدوار کرد. در ادامه برزیلی‌ها فشار زیادی را روی بلژیکی‌های خسته وارد کردند. اما بی‌دقتی فیرمینیو، بدشانسی آگوستو و درخشش کورتوا مانع از مساوی شدن بازی شد. واکنش کورتوا مقابل ضربه نیمار در دقیقه 91 قطعا از کاندیداهای واکنش برتر در این جام خواهد بود. تیته قبل از بازی گفته بود:

ترکیب تیم چندان مهم نیست. این نگرش و رویکرد تیم است که برنده را مشخص می‌کند.

حرف او درست بود. بلژیک توانست با اجرای آنچه که در آن تبحر دارد یعنی دفاع و ضد‌حمله‌های سریع، برزیل، یکی از مدعیان جام را حذف کند و بعد از سی و دو سال دوباره به نیمه‌نهایی برسد.

نویسنده: امیرمحمد نوغانی

*تیم نویسندگان متافوتبال*