رونالدو در تورین؛ این‌بار عشق و بانوی پیر...

رونالدو در تورین؛ لحظه ای خاص در حال ثبت در تاریخ...

هزاران نفر بعد از گل فوق‌العاده او به بوفون، ایستاده تشویقش کردند و بسیاری میخکوب شده‌بودند. بی حرکت و بهت زده...
در تورین جایی از دل جماعت حیرت زده دود سیگار بالا می‌رفت، بیشتر و بیشتر و این بار پسر پرتغالی در معبدگاه خودشان آن‌ها را قربانی کرد، شکست داد و آن شب چیزی جز ستایش او نداشتند؛ همان ستایشی که روزگاری در سال 2008 الکس عاشق توسط طرفداران مادریدی ایستاده تشویق شد و با افسونگری او کلی حیرت زده شده بودند.

"El sueño del niño"
به اسپانیایی می شود رویای یک پسر بچه؛ کسی که همیشه به بالاترین ها فکر می‌کند، سن برایش یک عدد است و خود را چنان نشان داده که مانند یک جوان جان می‌کَند تا توپ را روانه دروازه‌ها کند، یکی پس از دیگری رکورد ها زیر پاهایش خُرد می شوند. رونالدو در آن ویدئو که بعد از بازی منتشر شد گفت:

تشویق شدن از سوی هواداران یوونتوس شیرین ترین لحظه‌ای بود که در این دیدار تجربه کردم!

گفته است که از کودکی یوونتوس را دوست داشته، اما از داستان زندگی‌اشمی‌توان تا حدودی حدس زد، چه چیزی علاقه او را به بانوی پیر جلب کرده است. کتاب زندگی‌نامه‌اش را با قلم شیوای خود چنین نوشته:

پدرم مثل اولین وکیل من بود. یادم است که با او از باز‌‌ی‌ها به خانه بر می‌گشتم و با خوشحالی می گفت:"کریستیانو امروز گل زده‌است."
بقیه اعضای خانواده می گفتند:"اوه، عالی است."
اما راستش را بخواهید زیاد هیجان زده نمی‌شدند. دفعه بعدی پدرم وارد خانه می‌شد و می‌گفت:"کریس امروز دو گل زده است!"
یاز هم کسی هیجان زده نمی‌شد. فقط می‌گفتند:"اوه، واقعا خوب است کریس."
اما من چه کار می‌توانستم بکنم؟ فقط به گلزنی ادامه می‌دادم. یک شب پدرم به خانه آمد و گفت:"کریستیانو سه گل زد! باور نکردنی بود. باید بیایید و بازی او را ببینید."
اما همچنان قبل از بازی‌‌ها به کنار زمین نگاه می‌کردم و می‌دیدم پدرم تنها آن جا ایستاده است.

سال ها را سپری کرده؛ دقایق و ثانیه ها را به اتمام رسانده، اما همه چیز برخلاف تماشای بازی های کودکانه او رخ داده، از برنابئو تا نیوکمپ از آلیانز آرنا تا اولدترافورد، از کاردیف و حالا تورین، از تک تک رسانه‌ها، از تلویزیون داخل هرخانه این هفت میلیارد انسان؛ همه و همه با دیدن بازی‌های او کِیف می‌کنند؛ برایش دست می‌زنند، منتظر هستند تا ببینند چه دقیقه‌ای را برای گلزنی انتخاب می‌کند، به تیم مورد علاقه‌شان گل می زند اما ته‌دلشان او را بهترین صدا می‌کنند، دیگر پدرش او را تنها نمی‌بیند، دیگر ناراحت نیست، مانند دوران کودکی دوستان کمی ندارد، بلکه همه عاشق او هستند بلکه همه و همه آرزویشان رونالدو بودن است!

نویسنده: ابولفضل کریم‌آبادی(صدر)

*تیم نویسندگان متافوتبال*