بوفون؛ پاریس شهر زیبای امروز و فردای من!

چهل ساله است، میخیاییل ایلزاروف بزرگ نوشته است:

رفتم بیرون سیگاری بکشم هفده سال طول کشید، در فیلم فوق العاده بنجامین باتن به کارگردانی دیوید فینچر شاهد انسانی بودیم که ابتدا پیر به دنیا آمده و سال به سال جوان تر می‌شود. آرزو می‌کردیم بوفون از الان به بعد بنجامین باتن فوتبال باشد، روز به روز جوان تر تا بتوانیم چهره و قد ۶ فوت ۳ اینچ را در قفس توری شاهد باشیم. بوفون هر سال جوان تر نشان داده و حال به تیمی پیوسته که می‌تواند اثبات کند که او هم چنان در اوج است و می‌توانیم باری دیگر او را در بالاترین سطح شاهد باشیم.

گفته بودند خورشید در تورین آمده، نور ماه همه جا را پوشانده و آن نور طلایی آسمان پاریس را روشن و روشن تر کرده، در تورین نورش بی رمق شده و در پاریس شهر رویایی تر شده، آخرین باری که نامش در نقل و انتقالات پیچیده بود، ما را به هجده سال قبل پَرت می‌کند. آن زمانی که در پارما بود، همان روزی که نگاه او به طرفداران پارما ترکیب تلخی گرفت. پیراهنی پوشید که رویش یکی از شعارهای نئوفاشیست‌ها را نوشته بودند؛ Boia chi molla، مرگ بر خائن ها!
یوونتوس در سال 2001 برایش پنجاه و یک میلیون یورو به پارما پرداخت. او راهی تورین شد و جای ادوین فن درسار را گرفت. حال او آزادانه رفته به جایی دیگر، آن هم به باشگاهی که همانند او آرزوی قهرمانی در اروپا در سر دارد، با ستارگانی فراوان، تیمی ثروتمند و پادشاه لیگ فرانسه؛ تیمی که از راه و رسم کهکشانی‌بودن، خرج کردن را به خوبی آموخته! 

دینوزوف و بوفون

در یوونتوس سنگربان‌های بزرگی را شاهد بودیم، بسیار بزرگ، مانند؛ دینوزوف افسانه‌ای، همانی که به عنوان کاپیتان جام جهانی 1982 اسپانیا را فتح کرد، با بال‌هایش آن جام زرین را بالای سربرده بود، چهل سال، چهار ماه، سیزده روز از عمرش گذشته‌بود، که بهترین دروازبان جام جهانی لقب گرفت. قهرمانی جام ملت‌ها را هم چشیده، در سال 1968 که شماره 22 را بر تن کرد و از آن زمان طرفداران را عاشق این عدد کرد و با برتری دو بر صفر مقابل یوگسلاوی در مقابل دیدگان 33 هزار طرفدار ورزشگاه المپیک رم جام قهرمانی را بالای سربرد! در سال 1973 یوهان کرایوف فقید با نود شش رای توپ طلا را تصاحب کرد و دینوزوف با چهل‌وهفت رای نفر دوم شد، بالاتر از بزرگانی چون مولر، بکن بائر، ویلیام جان اسطوره لیدز و...        اما زوف در چهل و یک سالگی در فینال لیگ قهرمانان مقابل هامبورگ زانو زد و ضربه ماگات دروازه‌اش را فرو ریخت و به ناچار شکست را پذیرفت.

با این وصف با وجود زوف افسانه‌ای با این افتخارات، بوفون برای همه‌طرفداران طعم‌وخاطره‌ای دیگر دارد، او هم قهرمانی جهان را تجربه کرده، آن هم در حالیکه تنها دو گل دریافت کرد؛ یکی گل به خودی کریستین زاکاردو و یکی ضربه پنالتی زیدان. ایتالیا بدون او قهرمان نمی‌شد. هرگز و هرگز...!

سه فینال لیگ قهرمانان را مغلوب شده و جام های سری عشق را یکی پس از دیگری درو کرده، آیا بوفون در چهل و یک سالگی می‌تواند قهرمانی اروپا را با ستارگان پی‌اس‌جی جشن بگیر، یا مانند زوف در جشن قهرمانی اروپا خواهد ناکام خواهدماند، باید نشست و به تماشای آخرین برگ‌های کتاب افسانه‌ی بوفون منتظر ماند!

نویسنده: ابولفضل کریم‌آبادی(صدر)

*تیم نویسندگان متافوتبال*