فوتبال تهاجمی یا میل به بقا

وقتی در مورد این موضوع حرف می‌زنیم، که چرا پرسپولیس برانکو مانند گذشته بازی زیبا و تهاجمی  ارِائه نمی‌دهد ، باید به این نکته توجه کنیم که خیلی از تیم‌های لیگ‌های بزرگ اروپایی تدافعی و نتیجه‌گرا بازی می‌کنند. بهتر است، کمی به ماهیت و ریشه‌ی این نوع فوتبال اشاره کنیم . اجازه بدهید کمی از تاریخ و گذشته یاد کنیم  . وقتی هیتلر با اطمینان راسخ عزم به فتح جهان کرد، هیچ وقت به این فکر نکرد حمله‌ی همه جانبه یا تو را به همه چیز می‌رساند، یا اگر شکست بخوری دیگر وجودی نخواهی‌داشت تا بتوانی تصمیم دیگری بگیری. حتی تمام جهانیان او را با وجود تمام فتوحات بزرگی که انجام داد بازنده‌ای بزرگ می‌دانند، اما در عوض حکومت‌هایی که تنها کشور خودشان را حفظ کردند، پیروز میدان نامیده شدند. مصداق بارز این اتفاق را می‌توان در تیم‌های بزرگ فوتبالی جستجو کرد . وقتی تو از چیزی که داری و متعلق به توست دفاع می‌کنی یا بهتر بگوییم ، وقتی داخل قلعه هستی و نمی‌خواهی داشته‌هایت را از دست بدهی، در این صورت دسترسی دشمن به تو کمتر می‌شود و درصد شکستت پایین می‌آید. می‌توان از تیم تحت هدایت دیگو سیمئونه نام برد، تا قبل از جضور مرد آرژانتینی کمتر کسی روی قدرت تیم دوم پایتخت حساب می‌کرد، ولی با انجام بازی‌های درگیرانه و تدافعی هیچ تیمی نمی‌توانست به آسانی به قلعه تسخیرناپذیر اتلتیکو نفوذ کند و آن‌ها موذیانه به مانند تیر اندازی ماهر در زمانی خاص قلب پادشاه دشمن را نشانه می‌گیرفتند و دشمن را مجبور به قبول شکست می‌کردند. شایان ذکر است که بر این اساس می‌توان این سبک از فوتبال را الهام گرفته از غریزه و میل به بقا دانست.

همان‌طور که اشاره کردم وقتی با تمام وجود حمله می‌کنی یا همه چیز را بدست می‌آوری یا نابود می شوی، مانند بازی 4-2 معروف که ثمره‌ی سال‌های آغازین سلطنت پرفسور نام آشنای کرواتی در تیم پرسپولیس بود، اما در همان فصل به دلیل فراموش کردن دیوار‌‌های مستحکم دفاعی، همان پرسپولیس دوست داشتنی با تفاضل گل همه چیز را از دست داد یا یادی کنیم از باخت 3-2 پرسپولیس مقابل تیم هوشمند و دفاعی منصوریان که کماندار قهاری مانند کاوه رضایی داشت یا حتی باخت 2-0 در مقابل نفت که شروعی برای پایانی تلخ بود.

پس به این جمع‌بندی می رسیم برانکو محتاط‌تر از قبل به دنبال حفظ سلطنت طولانی مدت خود بر قلعه پرسپولیس است و حتی داشتن سربازانی اندک او را از میل به بقا و پیروزی دور نکرده  است. آرایش تاکتیکی تهاجمی الماس برانکو که چشم‌ها را مسحور درخشش خود می‌کرد، اکنون جای خود را به مروارید درون صدفی داده‌است که تنها بعد از قهرمانی، می‌توان زیبایی و شکوه آن را درک کرد. آری پرفسور بهتر می‌داند. 

نویسنده: محمد سادات

*تیم نویسندگان متافوتبال*