بختیاری‌زاده پس از خداحافظی: سخت است ولی باید کنار بیایم

مدافع سابق تیم‌ملی فوتبال در جام جهانی 2006 آلمان پس از خداحافظی از دنیای بازیکنی فوتبال، گفت: دوست داشتم امسال هم فوتبال بازی کنم ولی شرایط مهیا نبود و نهایتا تصمیم به خداحافظی گرفتم.

سهراب بختیاری‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) -منطقه خوزستان- اظهار کرد: به هر حال امسال شرایط به صورتی بود که باید فوتبال را کنار می گذاشتم، هر چند که سخت است ولی باید با این شرایط کنار بیایم. البته خودم تمایل داشتم امسال هم فوتبال بازی کنم و از لیگ یک هم پیشنهاد داشتم ولی نمی خواستم در لیگ یک بازی کنم.

وی بیان کرد: در هر صورت قسمت نبود که امسال بازی کنم و تصمیم گرفتم خداحافظی کنم. البته من بازی های بسیاری انجام دادم و خدا را شکر می کنم که تا سن 41 سالگی نیز فوتبال بازی کردم.

بازیکن سابق تیم فوتبال استقلال تهران گفت: قصد دارم که کلاس های مربیگری را بگذرانم تا ان‌شاالله بتوانم تجربیاتم را در اختیار نسل جوان فوتبال بگذارم و اکنون هم در حال گذراندن کلاس مربیگری درجه C در تهران هستم.

وی عنوان کرد: البته من در ذهن داشتم حتی اگر امسال هم بتوانم بازی کنم دیگر سال آخر بازی ام باشد و فوتبال را کنار بگذارم. به هر حال من خدا را شکر می کنم که تا همین سن هم توانستم فوتبال بازی کنم.

بختیاری‌زاده بیان کرد: آن چه از ابتدا در ذهن من بود این بود که بتوانم سال های خیلی طولانی بازی کنم، چرا که واقعا فوتبال را عاشقانه دوست دارم و همیشه به عشق خود فوتبال، فوتبال بازی کردم.

بازیکن اسبق تیم‌ملی ایران درباره برگزاری بازی خداحافظی برای بازیکنان، گفت: در کل برگزاری بازی خداحافظی حرکت قشنگ و نمادینی است و به سایر بازیکنان آن باشگاه انگیزه می دهد و یک حس خوب برای بازیکنان در حال فعالیت است. من از کسی گله ای ندارم و از باشگاه هایی که فضا برای بازی کردن در اختیار من گذاشتند، تشکر می کنم.

بختیاری زاده ادامه داد: به هر حال اگر بازی خداحافظی باشد، خیلی خوب و قشنگ است و اگر هم نباشد خیلی مهم نیست. خودم هم خیلی تمایل به بازی خداحافظی ندارم ولی اگر اتفاق بیفتد و باشگاه‌ها چنین کاری را برای بازیکنان‌شان انجام دهند، کار قشنگی است.

به گزارش ایسنا، سهراب بختیاری‌زاده دیروز در سن 41 سالگی از دنیای بازیگری فوتبال خداحافظی کرد.

در متن نامه خداحافظی بختیاری‌زاده آمده است: “امروز، روزی است که باید رسما خداحافظی‌ام را اعلام کنم. خداحافظی از عرصه بازیگری و آغاز فعالیت برای یک هدف تازه؛ مربیگری. این روند طبیعی هر فوتبالیستی است. این‌که فوتبالت را بازی کنی، لذتت را از رشته مورد علاقه‌ات ببری، به آرزوهایت برسی و زندگی‌ات را روی همین علاقه پایه بگذاری و بعد، مثل هر آن‌چه که در زندگی اتفاق می‌افتد، با گذشت زمان در پی پیشرفت باشی. من تقریبا به همه آرزوهایم در فوتبال رسیدم و شاید بیش از چیزی که انتظار داشتم، به دست آوردم. قهرمانی ایران در جام‌های مختلف و گلزنی در جام‌جهانی. دیگر فرصتی برای حسرت نیست، هر چه که هست گذشته و خوب هم گذشته.

امروز، در شرایطی این تصمیم را اعلام می‌کنم که دوست دارم در آینده از فوتبال جدا نشوم. از این به بعد وقت آموزش و فعالیت در عرصه مربیگری و پیش رفتن تا حد امکان است. این‌که بشود کمکی به فوتبال کرد و البته در این مسیر تجربه‌های جدیدی را از سر گذراند و خود را محک زد. نسل ما، وارث آینده مربیگری در ایران است و باید راه را بهتر و علمی‌تر و موفق‌تر ادامه بدهد. البته باید از همه مربی‌هایی که مستقیم و غیرمستقیم به من آموخته‌اند تشکر کنم. همین طور از باشگاه‌هایی که فرصت را برای ادامه فعالیت من مهیا کردند. در عین حال از خانواده‌ام و دوستان و البته زحمت‌کشان عرصه رسانه هم ممنونم که حضورشان عامل فعالیت طولانی مدت من در فوتبال بود.

من سهراب بختیاری‌زاده، جزء کوچکی از این فوتبال، برای رشته‌ای که همه چیز به من داده آرزوی عشق و سربلندی می‌کنم. به امید روزهایی که قلب‌های پاک بر فوتبال حکومت کنند، شاید مثل گذشته که قهرمان‌های بزرگ و ستاره‌های درخشان فوتبال را به خانه‌های مردم بردند و این وظیفه نسل جوان و فوتبالیست‌های آینده‌دار و البته مربیان‌شان است که به حفظ و حراست این رشته بپردازند. رشته‌ای که نباید تنها نانش را بخوریم که باید برای رونق و پیشرفتش تلاش کنیم، آن‌قدر که مردم تغییر را حس کنند و دوباره آغوش برای ما بگشایند. مردم که همیشه عشق‌شان را نثار قهرمانان‌شان کرده‌اند. کاش فرصتی دوباره برای جبران محبت‌ها فراهم شود، محبتی که مثل خوزستان سرزمین آبا و اجدادی‌ام گرم گرم باقی مانده است.“