یادداشت روز | ساخت کی‌روش! / درباره تلاش بیهوده 270 دقیقه‌ای کره‌ای‌ها برای شکستن یک قفل

بله، باز هم برد یک - هیچ کی‌روشی که البته خیلی هم دلچسب بود و غرورانگیز چون کره‌ای‌ها برای سومین بار متوالی مقابل تیم ملی ایران - تیم اول رنکینگ در قاره کهن - بازی را باختند. این نتیجه از آن جهت دلچسب و قابل دفاع است که مثل دو بازی قبلی، با استراتژی و برنامه‌ای مشخص مقابل کره قرار گرفتیم و اعتراض و نیمچه درگیری آخر بازی مربی و بازیکنان کره با ملی‌پوشان ایران، خود گویای استیصال و درماندگی کره‌ای‌های پر مدعا بود. کره‌ای‌ها خیال می‌کنند بازی بهتری انجام می‌دهند و مالک توپ و میدان هستند اما وقتی داور سوت پایان بازی را به صدا درمی‌آورد، این کره‌ای‌ها نیستند که جشن پیروزی می‌گیرند بلکه شادی در اردوی ایران است و پرچم‌های 3 رنگ ما روی سر و دست هواداران شادمان می‌رقصد.

این پیروزی‌ها یک اتفاق نیست بلکه محصول 4 سال تلاش و کار و برنامه‌ریزی سرمربی تیم ملی است؛ مردی که فوتبال ایران را خوب شناخته و برمبنای داشته‌هایش فوتبال بازی می‌کند و نتایجی می‌گیرد که قابل دفاع کردن است. اگرچه دیروز مقابل کره هرگز شاگردان کی‌روش سیمای یک تیم ترسو و دفاعی را نداشتند و بازی متعادلی ارائه کردند، هم کار تاکتیکی به نمایش گذاشتند، هم موقعیت گل درست کردند و سرانجام گل زدند اما مهم‌تر از همه اینکه خیلی خوب و با برنامه فضاهای نفوذ کره‌ای‌ها را بستند و با همان دفاع چند لایه و آهنین، کره‌ای‌ها را مغلوب کردند.

تیم ایران با نمایشی که دیشب مقابل کره ارائه کرد، بارقه‌های امید را در دل هواداران تیم ملی زنده کرد که این تیم با همین استراتژی می‌تواند در جام ملت‌ها هم نتایج خوبی کسب کند.

تیم ملی، کره را یک - صفر برد؛ ‌این سومین بار است که با مدل کی‌روشی، کره‌ای‌ها را می‌بریم، پس این نتایج اتفاقی نیست. بازی که تمام شد، سرمربی کره در اظهارنظری احساسی اعلام کرد قول می‌دهم در جام ملت‌ها ایران را شکست دهیم اما به نظر می‌رسد که اگر کره همین تیم باشد و ایران با همین استراتژی و مدل بازی کند، نه فقط کره‌ای‌ها که هیچ تیمی در آسیا نمی‌تواند ادعا کند که ایران را در جام ملت‌ها شکست می‌دهد.

بازی با کره یک بار دیگر مهر تاییدی بود بر عملکرد کارلوس کی‌روش؛ اگر به اجنبی‌پرستی و حمایت از مو بورها و چشم‌آبی‌ها متهم نشویم، یک بار دیگر باید اعتراف کنیم که این فوتبال محصول کارلوس کی‌روش است و با این پتانسیل و دارایی، کیفیت بهتری را نمی‌توان انتظار داشت.

اگرچه بازی دیروز تیم ملی نه‌تنها بی‌کیفیت نبود که در دفاع، بستن بازی و گرفتن فضاها، کیفیت‌هایی را ارائه کرد که کره علی‌رغم داشتن بازیکنان لژیونر و باتجربه نتوانست قفل دفاعی ایران را بشکند تا بتوانیم ادعا کنیم که شکستن این قفل کاری بس دشوار و سخت است که اگر اینگونه نبود، کره‌ای‌ها با دو مربی مختلف لااقل برای یک بار باید در طول 270 دقیقه رقابت آن را می‌شکستند.

سعید زاهدیان / ایران‌ورزشی