داوری: بازی برای ایران تجربه گرانبهایی بود/ برای پیشرفت به زوریخ آمدم

دانیل داوری فصل گذشته با جدایی از آینتراخت براونشوایگ به زوریخ در لیگ سوئیس پیوست تا در این تیم فوتبال خود را ادامه دهد. او گفتگویی را با سایت باشگاه زوریخ سوئیس انجام داده است که در زیر می‌خوانیم.

معمولا انتقال بازیکنی از لیگ آلمان به سوئیس به این معناست که آن بازیکن پا به سن گذاشته است چرا که این انتقال یک پیشرفت محسوب نمی‌شود. قبول دارید؟

بله قبول دارم. فاصله تقریبا زیادی بین لیگ آلمان و لیگ سوئیس وجود دارد. حتی بازی در لیگ دوی‌ آلمان نیز به مراتب بالاتر از لیگ سوئیس است. در آلمان خیلی‌ها به فوتبال علاقه دارند ولی در سوئیس اینطور نیست. در کل باید بگویم فوتبال آلمان از فوتبال سوئیس یک گام پیشرفته تر است. نباید فراموش کنیم که در آلمان بازیکنان سطح اول دنیا بازی می‌کنند و این کار شما را سخت می کند. تیم‌هایی مثل بایرن، دورتموند و شالکه در لیگ قهرمانان حضور دارند و حضور این تیم‌ها در کنار تیم های دیگر باعث شده است تا بوندسلیگا خیلی لیگ سخت و فشرده ای شود. بازی در این لیگ اصلا آسان نیست. به همین خاطر حقوق بازیکنان در بوندسلیگا هم خیلی بالاتر از سوئیس است. البته فوتبال سوئیس در حال پیشرفت است. تیم‌هایی مثل بازل و زوریخ در حال نشان دادن خودشان در سطح اول فوتبال اروپا هستند و این نکته خیلی خوبی است.

برخورد هواداران براونشوایگ با شما چگونه بود؟

برخورد آنها مثل همه تیم‌های دیگر طبیعی بود. آنها خیلی از من حمایت کردند. هر وقت می‌بردیم خوشحال می‌شدند و هر وقت هم می باختیم طبیعی بود که ناراحت باشند. در کل آنها خیلی به من لطف داشتند و همیشه من را مورد حمایت قرار دادند. به همین خاطر از آنها تشکر می کنم.

دلیل ترک آلمان از سوی شما و پیبوستن به زوریخ چه بود؟

دروازه‌بانان زیادی دیگر بودند که از آلمان به سوئیس آمدند و فوتبالشان را اینجا ادامه دادند. برای من مهم این بود که بتوانم پیشرفت کنم و از بودن در تیمی جدید لذت ببرم. اینجا همه شرایط برای من خوب است. به اینجا آمدم تا از فوتبال بازی کردن لذت ببرم. به سوئیس نیامدم که خیلی زود از فوتبال خداحافظی کنم بلکه می‌خواهم در تیم جدید خود احساس راحتی داشته باشم و از فوتبال لذت ببرم. نگرانی از بابت رقیبانم در زوریخ ندارم. می‌خواهم بهترین عملکردم را در این تیم نشان دهم تا بتوانم روز به روز پیشرفت کنم. می دانم اینجا خیلی‌ها با دقت بازی من را زیر نظر دارند و به همین خاطر تنها با عملکرد خوب در زمین است که می توانم نظرات را به سوی خودم جلب کنم.

چه احساسی داشتید وقتی در سال 2014 برای اولین بار در تیم ملی ایران بازی کردید؟

بازی برای ایران یک افتخار بزرگ و یک تجربه گرانبها برای من بود که هیچوقت آن را فراموش نمی کنم. هیچوقت اولین بازی برای ایران را فراموش نمی کنم چرا که بسیار احساساتی شده بودم. این یک اتفاق خیلی خوب در زندگی فوتبالی من بود. خیلی دوست داشتم تا برای ایران بازی کنم. رفتن به جام جهانی نیز برای من اتفاق خیلی بزرگی بود که خیلی چیزها آموختم.

ممکن است روزی به بوندسلیگا باز گردید؟

البته. امکان این اتفاق وجود دارد چرا که هم‌تیمی های زیادی دارم که اکنون در تیم‌های مختلفی در آلمان بازی می کنند و طبیعی است که دوست داشته باشم باز هم در کنار آنها باشم و فوتبال را تجربه کنم. ممکن است روزی به بوندسلیگا یا لیگ دوی آلمان باز گردم و فوتبالم را آنجا ادامه دهم. من همیشه یاد گرفته‌ام که هیچ چیزی را رد نکنم. امکان رخ دادن هر چیزی هست. از طرفی به زوریخ تعهد دارم و باید بدون فکر به تیم‌های دیگر با قدرت در این تیم به میدان بروم و از طرف دیگر نیز ممکن است هر اتفاقی در زندگی فوتبالی من رخ دهد. هیچ چیز را نمی‌شود در فوتبال پیش‌بینی کرد.

وقتی در زوریخ مصدوم شدید میشائیل اسکیبه سرمربی تیم از شما حمایت کرد و گفت داوری دروازه‌بان اول تیم من است و پس از مصدومیت به ترکیب باز می گردد. احساس شما به این صحبت‌ها چیست؟

خیلی مهم بود این صحبت ها. صحبت‌های سرمربی باعث شد تا اعتماد به نفس من افزایش یابد. خیلی خیلی از صحبت‌های سرمربی خوشحال شدم. البته این به این معنا نیست که من بدون رقیب باید فوتبالم را ادامه دهم. در زوریخ دروازه‌بانان خیلی خوبی وجود دارد و رقیبان من همه توانایی بازی کردن دارند و کار من آسان نیست.