گزارش روز | روماریو، نابغه برزیلی محوطه جریمه از فقر تا سیاست

روماریو دسوزا فاریا که با نام روماریو شناخته شده، یک فوتبالیست سابق برزیلی و یکی از معروف‌ترین مهاجمان و سیاستمداران برزیل است. روماریو در سال 1994 به عنوان بازیکن سال فیفا انتخاب شد و در سال 2004 در لیست 125 بازیکن برتر زنده دنیا توسط پله انتخاب شد.

روماریو 29 ژانویه 1966 در ریودوژانیرو که قطب پرورش فوتبالیست‌های بزرگ برزیلی است، متولد شد. وی در ناحیه فقیرنشین جاکارزینهو به دنیا آمد و پس از سه سال زندگی در آنجا به همراه خانواده‌اش به یک محله پرجمعیت دیگر منتقل شدند و پدرش به عنوان مربی تیم کودکان به اسم استرلینیا مشغول شد.

روماریو دسوزا فاریا

برزیل؛ 1985-2009

1985-1988 ویسکو داگاما

1988-1993 آیندهوون

1993-1995 بارسلونا

1995-1996 فلامنگو

1996-1998 والنسیا

1997 (قرضی) فلامنگو

1998-1999 فلامنگو

2000-2002 واسکوداگاما

2002-2004 فلومینزه

2003 (قرضی) السد

2005-2006 واسکوداگاما

2006 میامی

2006 آدلاید یونایتد

2007 واسکو داگاما

وی در سال 1981 به تیم نوجوانان واسکو دوگاما رفت و پنج سال در آن تیم ماند تا در سال 1985 به تیم اصلی باشگاه راه یافت. سه فصل حضور او در باشگاه، تجربه‌ای فوق‌العاده‌ به همراه شهرتی جهانی برای او به ارمغان آورد تا پیشنهادی از سوی پی‌اس وی آیندهوون هلند دریافت کند. وی بدون شک دوران اوج فوتبال باشگاهی‌اش را در این تیم گذراند.

از سال 1988 تا 1992 روماریو که مهارت بازی با هر دوپایش را داشت، در اردیویزه برای آیندهوون بازی کرد. مربی او در آن تیم گاس هیدینک بود که روماریو را جالب‌ترین بازیکنی که تاکنون با او کار کرده‌ است، خواند و به خصوص به خاطر حضور زیاد و روحیه قوی در بازی‌های مهم که اغلب گل پیروزی‌بخش تیمش  را به ثمر می‌رساند، از او تمجید کرد.

وی به همراه آیندهوون در سال 1989، 1991 و 1992 قهرمان شد و به در سال 1989 به عنوان بازیکن سال هلند انتخاب شد. وی 174 گل برای آیندهوون به ثمر رساند.

وی در سال 1993 با قراردادی به ارزش 6 میلیون دلار به بارسلونا رفت و در کنار بازیکنانی مانند میشل لادروپ، استویچکوف و گواردیولاخط حمله فوق‌العاده‌ای را تشکیل داد. وی با زدن 30 گل در 33 بازی  برترین گلزن لالیگا شد و به بارسلونا در مسیر رسیدن به قهرمانی در لالیگا کمک کرد. روماریو در ال‌کلاسیکو مقابل رئال مادرید هت‌تریک کرد و یک پاس گل هم داد تا کاتالان‌ها به پیروزی پنج بر صفر برسند.

روماریو در سال 1994 تیمش را دوباره به عنوان قهرمانی رساند و کمک کرد تا در سوپرجام اسپانیا قهرمان شود. مربی او در بارسلونا یوهان کرویف بود که روماریو را «نابغه محوطه جریمه» نامید.

وی در سال 1995 در ابتدا به صورت قرضی به برزیل بازگشت تا در تیم فلامنگو به میدان برود. در آن تیم به همراه ادموندو و ساویو مثلثی را در خط حمله تشکیل دادند که مطبوعات محلی آن را «بهترین طوفان دنیا» می‌خواندند.

فلامنگو در سال 1996 قهرمان برزیل شد و روماریو در فصل 97-1996 و 98-1997 به صورت قرضی به والنسیا رفت. وی در سال 2000 به واسکوداگاما بازگشت و به باشگاه برای رسیدن به قهرمانی در کوپا مرکوسور و قهرمانی برزیل کمک کرد. وی به عنوان بازیکن سال آمریکای جنوبی در همان سال انتخاب شد.

پس از دو سال حضور در واسکو دوگاما ، دو سال دیگر در فلومینزه بازی کرد و پس از آن برای سومین بار به واسکوداگاما برگشت. بعد از آن هم زمانی را در تیم میامی و آدلاید یونایتد استرالیا گذراند.

روماریو از ژانویه 2007 به واسکوداگاما بازگشت. این در حالی بود که بر اساس قوانین فیفا اجازه بازی برای این تیم را نداشت زیرا در یک فصل حداکثر می‌توانست برای دو تیم بازی کند. وی در بیستم می 2007 هزارمین گل خود را مقابل رسیف به ثمر رساند، کاری که تنها پله و آرتور فریدنریش پیش از او توانسته بودند، انجام دهند. روماریو پانزدهم آوریل 2008 بازنشستگی خود را اعلام کرد.

روماریو برای تیم ملی فوتبال برزیل 55 گل در 70 بازی ملی به ثمر رساند تا در فهرست برترین گلزنان تاریخ فوتبال برزیل پس از پله و رونالدو در مکان سوم قرار بگیرد. او کارش برای تیم ملی فوتبال برزیل را 23 می 1987 در دوبلین مقابل ایرلند انجام داد و اولین گلش را پنج روز بعد در هلسینکی مقابل فنلاند به ثمر رساند.

روماریو در رسیدن برزیل به قهرمانی در سال 1994، نقش بسزایی داشت و به عنوان بهترین بازیکن مسابقات انتخاب شد. وی در تیم بسیار کنترل شده برزیل به عنوان تنها «هنرمند» روی توپ خودش را نشان داد و در آن بازی‌ها پنج گل به ثمر رساند.

بیست و هفتم آوریل 2005، تقریبا چهار سال بعد از آخرین بازی ملی‌اش در بازی خداحافظه مقابل گواتمالا به میدان رفت و در پیروزی سه بر صفر برزیل یک گل هم زد.

روماریو در سال 2014 با کسب 63.4 درصد آرا در انتخابات سنا در ریودوژانیرو به خود اختصاص داد. وی در سال 2010 در انتخابات کنگره به عنوان یکی از اعضای حزب سوسیالیست رأی آورد. وی یکی از مخالفان جدی میزبانی برزیل در رقابت‌های جام‌جهانی 2014 بود که مسئولان را به فساد و هدر دادن پول مردم متهم کرد.