تابوی انتقاد از قلعه‌نویی شکست

بعد از باخت به ذوب‌آهن و در فاصله‌يي كمتر از پنج شب، سومين باري بود كه امير «حيا كن، رها كن» را مي‌شنيد. بار اول شهريور ٨٧ بود كه تيم امير در قم به صبا باخت و هواداران عليه او شعار دادند. همان فصل كابوسي كه تيم او تا ته جدول پايين رفت، به جاي سرمربي اما مديرعامل كنار رفت تا با آمدن واعظ‌آشتياني، فضا عوض شود. فضا كه عوض شد، امير هفته آخر و با چاشني مردانگي مجيد جلالي، قهرمان ليگ شد؛ ليگي كه امير با استناد به آن، دقايقي پس از باخت داربي، و شنيدن دومين حيا كنش، روي خط برنامه زاويه مي‌آيد و قول قهرماني مي‌دهد.
حالا يخ امير شكسته. تيم امير مي‌بازد و هواداران عليه او شعار مي‌دهند؛ جرياني رايج در فوتبال ايران كه صغير و كبير و امير نمي‌شناسد. چشم‌ها را مي‌بندد و دهان را باز مي‌كند. امير اين روزها زندگي جديدي را تجربه مي‌كند. از مربي پر افتخار ليگ‌برتر، تيمي روي پله پنجم روي دست امير مانده كه داربي را باخته و از جام‌حذفي حذف شده!
تابوي انتقاد هم شكست. حالا مديرعاملي كه با چراغ سبز امير به استقلال آمده و اهل حاشيه هم نيست، آشكارا از او ايراد فني مي‌گيرد و وضعيت آتي امير را حواله مي‌دهد به هيات‌مديره. مثلث «سكو - مديرعامل - هيات‌مديره»، مثلث موفقيت امير در دهه گذشته بود. او خارج از زمين مسابقه، به روشي كه خودش بلد است، حتي در روزهايي كه از استقلال دور بود، كانال‌هاي ارتباط قوي، موثر و موفقي با اين مثلث داشت، كه اين‌روزها گويا كاركردش را از دست داده. توي زمين بازي هم حرف و حديث پشت سر امير كم نبود. تا جايي كه راويان اخبار نتايج اين فصل تيم امير را به برخوردهاي جدي‌تري كه از بالا با برخي عوامل و اطرافيان او شد، بي‌ربط نمي‌دانند. اين همه يك وضعيت ويژه براي امير است. با تمام افتخاري كه از ليگ‌برتر دارد، حالا چيزي براي از دست دادن ندارد. وضعيتي كه اگر امير روي ديگرش را بفهمد، يك برگ برنده بي‌نظير براي اوست. براي درك اين بزنگاه فقط بايد نترسد؛ از تيترهايي كه عليه او مي‌زنند، از مصاحبه‌هايي كه ضد اوست، از شعارهايي كه حامي نيست، از جلسه‌هاي اضطراري هيات‌مديره، از شركت در كنفرانس مطبوعاتي، از همين يادداشت و از باخت دوباره. «ترس» اول تمركز را مي‌كشد و در ادامه جايگزين همه‌چيز مي‌شود. چيزي كه از نان شب براي امروز امير واجب‌تر است، همين تمركز شجاعانه است، و انگيزه دوباره براي موفقيت. تمركز روي زمين فوتبال، مانده‌ها و داشته‌هاي امروزش، و بيرون زدن از قالب تصنعي اميرخان و ژنرال خودساخته و ساخته دست رفقاي شب‌هاي برد. و انگيزه براي لخت‌شدن و تن دادن به تمرين، و سپردن بيرون از زمين بازي به همان‌هايي كه از بازي بيرونند. «تمركز - انگيزه - تمرين» حالا جايگزين مثلث قبلي است، كه اين باخت‌ها براي امير غسل تعميد است، بختي براي شستن گناهان و احياي دوباره.

روزنامه اعتماد / رامتین جباری