تونل زمان | از تولد جادوگر تا شکست در ماراتن نفسگیر جام صلح و دوستی

36 سال پیش در چنین روزی، ستاره پیشین و مربی کنونی تیم ملی فوتبال ایران در کرج به دنیا آمد. به گزارش متافوتبال٬ او فوتبال حرفه‌ای خود را در سال ۱۳۷۵ با فتح در لیگ دسته دوم فوتبال ایران آغاز کرد و پس از ۲ سال به پرسپولیس پیوست، جایی که در ۳ فصل بازی موفق به ۲ بار قهرمانی در جام آزادگان و یک بار قهرمانی در جام حذفی شد و همزمان با تیم ملی، در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک مدال طلا را به گردن آویخت. کریمی از بهمن ۱۳۷۷ به دلیل هل‌دادن داور در بازی تیم امید به مدت یک سال از حضور در تمام مسابقات باشگاهی و ملی محروم شد.
وی پس از پایان این مدت دوباره به فوتبال بازگشت و در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰ نیز حاضر بود. وی در سال ۱۳۸۰ به الاهلی دبی منتقل شد که در فصل ۲۰۰۳–۲۰۰۲، به‌عنوان بهترین بازیکن خارجی لیگ برتر فوتبال امارات انتخاب شد و در فصل ۲۰۰۴–۲۰۰۳، عنوان آقای‌گل لیگ برتر فوتبال امارات را کسب کرد. کریمی که با تیم ملی ایران در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ مقام سوم را کسب کرد و همزمان به‌عنوان آقای‌گلی این مسابقات (مشترکاً با اعلا هبیل از بحرین) دست یافت، در همین سال جایزه مرد سال فوتبال آسیا را از کنفدراسیون فوتبال این قاره دریافت کرد.
در سال ۲۰۰۵ به باشگاه بایرن مونیخ در بوندس‌لیگای آلمان پیوست و در ۲ سال حضورش در این باشگاه ضمن انجام بیش از ۴۰ بازی، قهرمانی جام حذفی و لیگ را هرکدام یک بار تجربه کرد. او همچنین در جام جهانی ۲۰۰۶ با ایران حاضر بود و در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۷ نیز بازی کرد.
پس از آن به القطر در لیگ ستارگان قطر رفت و پس از یک سال به پرسپولیس برگشت که حضورش در این تیم یک سال ادامه داشت. کریمی بازی در ایران را با حضور در استیل‌آذین ادامه داد و در نیم‌فصل دوم ۲۰۱۱–۲۰۱۰ عضو شالکه در بوندس‌لیگا بود که قهرمانی جام حذفی آلمان را برای بار دوم کسب کرد. علی کریمی دوباره به پرسپولیس بازگشت تا سومین دوره حضور خود را با این باشگاه تجربه کند.
پس از ۲ فصل بازی، علی کریمی به تراکتورسازی تبریز پیوست و آخرین فصل دوران بازیگری خود را با قهرمانی در جام حذفی پایان داد. کریمی از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۹۱، بیش از یک دهه بازیکن تیم ملی فوتبال ایران بود و با ۱۲۷ بازی و ۳۸ گل ملی، سومین بازیکن تاریخ ایران از نظر تعداد بازی ملی و تعداد گل ملی به شمار می‌رود. علی کریمی که به‌عنوان یک بازیساز دریبل‌زن شناخته می‌شد، در ایران هواداران بسیاری دارد و به «جادوگر» و «مارادونای آسیا» ملقب شده ‌بود. او همچنین در فعالیت‌های اجتماعی و خیریه زیادی شرکت داشته‌است.

25 سال پیش در چنین روزی، تیم ملی فوتبال ایران در چارچوب مرحله نیمه پایانی مسابقات بین‌المللی فوتبال جام صلح و دوستی کویت به مصاف تیم اوگاندا رفت. دو تیم در پایان وقت قانونی بازی به تساوی یک-یک رسیدند تا کار به وقت‌های اضافه کشیده شود. محمد حسن انصاری فرد در دقیقه 22 برای ایران و پائول ادوین هاسوله در دقیقه 24 برای اوگاندا، گل‌های دو تیم را در جریان 90 دقیقه به ثمر رساندند. در وقت اضافه دوم مجید موسیسی در دقیقه 107 اوگاندا را به گل دوم رساند اما کمی بعد یعنی در دقیقه 116 شاهرخ بیانی دوباره بازی را به تساوی کشاند. دو تیم در پایان وقت‌های اضافه به نتیجه مساوی 2-2 رضایت دادند تا کار به ضربات پنالتی کشیده شود.
در ضربات پنالتی نیز مجتبی محرمی، محمد حسن انصاری فرد، سید علی افتخاری، مجید نامجو مطلق، شاهرخ بیانی و سیروس قایقران توپ‌های خود را تبدیل به گل کردند اما جواد زرینچه آخرین پنالتی ایران را از دست داد تا تیم اوگاندا موفق شود با نتیجه 7-6 و در مجموع با نتیجه 9-8 برنده مسابقه شود. این دیدار در ورزشگاه کاظمیه کویت، با حضور 15 هزار تماشاگر و به قضاوت میلتون نیلسن از دانمارک برگزار شد. برای تیم ایران در این مسابقه احمدرضا عابدزاده، محمد پنجعلی، جواد زرینچه، مرتضی فنونی زاده، سید مهدی ابطحی (سیروس قایقران از دقیقه 106)، محمد حسن انصاری فرد، محسن عاشوری (محسن گروسی از دقیقه 69)، مجتبی محرمی، سید علی افتخاری، مجید نامجو مطلق و شاهرخ بیانی به میدان رفتند. هدایت تیم ایران بر عهده علی پروین بود. به این ترتیب تیم ایران از راهیابی به دیدار پایانی این رقابت‌ها بازماند.

22 سال پیش در چنین روزی، دیدار پایانی دهمین دوره مسابقات فوتبال جام ملت‌های آسیا بین تیم‌های فوتبال ژاپن و عربستان سعودی برگزار شد که در پایان تیم ژاپن توانست با نتیجه یک-صفر تیم عربستان سعودی را شکست دهد. این بازی در ورزشگاه بیگ آرچ هیروشیما، با حضور 60 هزار تماشاگر و به قضاوت جمال الشریف از سوریه برگزار شد. تاکویا تاکاگی در دقیقه 36 تگ گل تیم ژاپن را زد. به این ترتیب تیم ژاپن موفق شد برای نخستین بار قهرمان جام ملت‌های قاره کهن شود.

عبدالرضا محمودی سرای / ایران‌ورزشی