از یکه‌تازی در زمین تا ریاست خیریه معلولان

دوشنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۳ ۰ ۸۲

نوشتن از مرد افسانه‌ای آلمان همان قدر که سخت است همان قدر هم می‌تواند راحت باشد چرا که این مرد به قدری افتخارآفرینی داشته که به خودی خود در چشم باشد.

به گزارش فارس، لقب «قیصر» را معمولا به بزرگترین فوتبالیست تاریخ آلمان نسبت می‌دهند و دلیل خوبی برای این کار وجود دارد. هیچ کس بهتر از بکن باوئر نمی‌توانست جام‌های مختلف را کسب کند. او در بسیاری از تیم‌های بزرگ در تاریخ فوتبال یک نیروی محرکه بود و در بایرن‌ مونیخ در کنار بازیکنانی چون سپ مایر و گرد مولر چهار بار فاتح بوندس‌لیگا، چهار جام حذفی،‌ و یک جام قهرمانان و سه قهرمانی متوالی در اروپا از سال 1973 تا 1976 شد. نوار پیروزی‌های وی پس از ترک بایرن‌مونیخ نیز ادامه داشت. وی در سال 1982 به همراه هامبورگ قهرمان بوندس‌لیگا شد و سه‌بار با کوسموس فاتح لیگ حرفه‌ای آمریکا شد.

او هر قدر که در رقابت‌های داخلی موفق بود، در عرصه بین‌المللی عملکرد بهتری داشت. بکن باوئر در قهرمانی تیمش در مسابقات قهرمانی اروپا در سال 1972 و جام‌جهانی 1974 کاپیتان آلمان غربی بود. وی در فینال جام‌جهانی 1974 بهترین لحظاتش را تجربه کرد. آلمان غربی در مقابل یوهان کرویف و فوتبال کامل غول‌های هلندی تیمی بسیار ضعیف‌تر به نظر می‌رسید. با این حال بکن باوئر، برتی فوگتس و دیگر مدافعان آلمان خیلی خوب کرویف را مهار کردند تا هلند تنها یک گل آن هم از روی نقطه پنالتی به ثمر برساند. آلمان غربی با پیروزی دو بر یک در این مسابقه قهرمان شد.

فرانتس بکن باوئر

تولد: 11 سپتامبر 1945

محل تولد: مونیخ -آلمان

باشگاه‌ها: بایرن مونیخ، نیویورک کاسموس، هامبورگ

مهمترین افتخارات:

قهرمان جام جهانی 1974، نایب قهرمانی جام جهانی 1966، مقام سوم جام جهانی 1970، قهرمان جام ملت های اروپا 1972،فینالیست جام ملت های اروپا 1976، قهرمان جام باشگاههای اروپا 1974، 1975، 1976، قهرمان جام در جام اروپا 1967، قهرمان بوندس لیگا 1969، 1972، 1973 و 1974، مرد سال فوتبال اروپا 1972 و 1976 (به عنوان بازیکن)-قهرمان جام جهانی 1990، نایب قهرمان جام جهانی 1986، مقام سوم جام ملت های اروپا 1988(به عنوان مربی)

تیم ملی آلمان: 103 بازی، 14 گل

حضور در جام جهانی:

سه دوره (1966، 1970، 1974)- 18 بازی، 5 گل

بکن باوئر در فینال مسابقات جام‌جهانی 1966مقابل انگلیس مسئول مهار بابی چارلتون بود و در تمام زمین ومبلی به دنبال او می‌دوید. این مسابقه نبردی بین دو بازیکن باهوش بود. چارلتون بازیکنی بود که آلمان بیشتر از همه از او می‌ترسید و بکن باوئر در این باره می‌گوید: «انگلیس ما را در سال 1966 شکست داد زیرا بابی چارلتون کمی بهتر از من بود.»

انگلیس در این بازی با نتیجه چهار بر دو در وقت‌های اضافه به پیروزی رسید و این ناامیدی بزرگی برای بکن‌باوئر جوان بود اما این اولین فینال او از سه فینالی بود که در جام جهانی تجربه کرد و می‌توانست بعدها انتقام خود را بگیرد. وی در سال 1968 با زدن گلی که باعث شد آلمان غربی برای اولین بار مقابل انگلیس به پیروزی برسد، انتقام شکست در فینال جام‌جهانی را گرفت.

بکن‌باوئر در جام‌جهانی 1970 مکزیک به خاطر بازی با مصدومیت شانه‌ در شکست چهار بر سه مقابل ایتالیا ماندگار شده است. او که شانه‌اش را به شدت باندپیچی کرده بود، از تعویض شدن امتناع کرد و 120 دقیقه کامل برای تیمش جنگید تا شاهد شکست آلمان غربی باشد. یک پیروزی در دیدار رده‌بندی مقابل اروگوئه تا حدودی درد این شکست را تسلی داد.

بکن باوئر تنها یک برنده نبود و به خاطر افتخاراتی که کسب کرد، به او لقب قیصر یا امپراطور فوتبال را ندادند. او یک پیش‌قراول بود که انقلابی در شیوه بازی‌ ایجاد کرد. در حالی که مهارت‌های بازی‌سازی و هجومی بسیار زیادی داشت، به عقب‌نشینی و تمرکز بر روی دفاع کردن راضی نبود و زمانی که چنین غریزه دفاعی فوق‌العاده‌ای داشت، راضی نمی‌شد در خط میانی بماند؛ او اولین بازیکن آزاد بزرگ در فوتبال شد.

بکن باوئر به شخصیتی ماندگار در فوتبال آلمان تبدیل شد. وی به عنوان مربی قهرمان جام‌جهانی 1990 شد و آخرین تیم ملی فوتبال آلمان غربی را به افتخار رساند. وی همچنین به عنوان سرمربی بایرن‌مونیخ قهرمان بوندس‌لیگا شد و جام یوفا را نیز کسب کرد.

بکن باوئر در سال 1984 بدون داشتن مدرک مربیگری هدایت تیم ملی فوتبال آلمان را برعهده گرفت و در پاسخ به کسانی که در این خصوص از او انتقاد می‌کردند، گفت: مثلا استادان دانشکده ورزش می‌خواهند چه‌چیزی را به من یاد بدهند؟

یکی از صحنه های به یادماندنی جام جهانی1990 دقایق پس از به صدا درآمدن سوت پایان فینال و قهرمانی آلمان بعد از پیروزی مقابل آرژانتین بود.

در حالی که بازیکنان آلمان با خوشحالی فراوانی در حال جشن گرفتن این پیروزی بزرگ بودند، بکن باوئر با چهره‌ای متفکر به تنهایی بر روی چمن ورزشگاه المپیک رم، مشغول قدم زدن بود. وی درباره این تصویر خاطره‌انگیز می‌گوید: من به شدت تحت تأثیر قرار گرفته بودم اما دوست داشتم که در آن لحظه تنها باشم و این فصل از فعالیت خود را به پایان برسانم. این آخرین بازی من به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان بود و آن لحظه باید از این سمت خداحافظی می کردم.»

بکن باوئر در سال 1998 به عنوان نایب رئیس فدراسیون فوتبال آلمان منصوب شد و از سال 2009 نیز به عنوان رئیس افتخاری باشگاه بایرن‌ مونیخ فعالیت می‌کند. وی در کسب میزبانی مسابقات جام‌جهانی 2006 برای آلمان نیز نقش بسیار مهمی داشت و یک مؤسسه خیریه برای کمک به معلولان ذهنی و جسمی نیز تأسیس کرده است. وی به دلیل انتقاد از بسیاری از بازیکنان و مربیان تیم ملی فوتبال آلمان تیتر بسیاری از رسانه‌ها را به خود اختصاص داد. وقتی به اندازه او افتخار آفرینی کنید، این حق را کسب خواهید کرد که از همه انتقاد کنید.

موفقیت بکن باوئر به عنوان یک بازیکن آزاد، بسیاری از تیم‌ها را تحریک کرد که یک نسخه قیصر خودشان را داشته باشند. برخی تیم‌ها مثل ایتالیا با شیرآ و باره‌سی یا آلمان روزهای بعد با ماتئوس موفق شدند اما در کل، اکثر تیم‌ها متوجه شدند که تنها یک بکن‌باوئر وجود دارد.

همان طور که نویسنده کتاب «دایرةالمعارف جامع فوتبال» می‌نویسد: «او عروسک‌گردان بود، پشت صحنه قرار می‌گرفت و نخ‌هایی را می‌کشید که برای بایرن‌مونیخ و آلمان غربی افتخارات بسیاری را به دست آورد.»

بکن‌باوئر در جمله‌ای به یادماندنی می‌گوید: کسی که قوی است، برنده نمی‌شود؛ آن کس که برنده می‌شود، قدرتمند است.

منبع: فارس نیوز