هاشمی‌طبا: مصطفوی استعفا داد، چطور می‌گوید دایی عامل برکناری‌اش بوده؟ / خیلی‌ها رفتند وخانه‌های نواب را تحویل گرفتند

به گزارش متافوتبال٬ شبکه دوم سیما شنبه‌شب برنامه‌ای را روی آنتن برد که در آن حرف‌های جالبی در مورد تغییرات فدارسیون فوتبال در سال ۱۳۷۶ به میان آمد. حالا معاون پیشین رئیس‌جمهوری امروز با روزنامه خبرورزشی مصاحبه کرده تا در این مورد شفاف‌سازی کند. شما هم بخوانید:

این روزها صحبت از حماسه ملبورن و صعود ایران به جام‌جهانی 1998 فرانسه است. 8 آذر روزی بود که ایران در استرالیا موفق به حذف این تیم شد. در این خصوص برای‌مان بگویید.

خب روزهاي خاطره‌انگیزی بود. 17 سال از این ماجرا گذشته ولی به هر حال معجزه ملبورن از یادها فراموش نمی‌شود. این یک روز خوب و به یادماندنی در تاریخ ورزش ما بود.

شما آن زمان رئیس سازمان تربیت‌بدنی بودید. چندی پیش داریوش مصطفوی رئیس وقت فدراسیون فوتبال گفته بود بعید می‌داند دایی عامل برکناری او بوده باشد. آیا واقعاً دایی در رفتن مصطفوی نقش داشت؟

اولاً آقای مصطفوی یادشان رفته که خودشان استعفا دادند و کسی ایشان را برکنار نکرد. در ثانی دایی آن زمان یک بازیکن بود مثل سایر بزرگان تیم ملی و هیچ نقشی در مسائل مدیریتی تیم نداشت.

آیا استعفای مصطفوی اجباری بود؟

نه! ایشان به شدت اظهار می‌کرد که بیمار است و می‌گفت نمی‌شود کار کرد. او می‌گفت مرتباً تهدید می‌شود و نمی‌تواند با تیم ملی ادامه دهد حتی مصطفوی حاضر نشد برای بدرقه تیم ملی به استرالیا به فرودگاه برود در حالی که باید می‌رفت و به تیم ملی روحیه می‌داد. می‌گفتند رفته بیمارستان چون حالش خوب نیست. او حتی به استرالیا هم نرفت و آقای فائقی تیم را در ملبورن همراهی کردند. مصطفوی می‌گفت تحت فشار است و نمی‌تواند ادامه دهد. آقای فائقي هم به او توصیه کرد اگر نمی‌توانی ادامه بدهی، استعفا بده و مصطفوی هم سریعاً پذیرفت و استعفایش را نوشت. حتی بحثی هم نکرد. خدا را شاهد می‌گیرم که دایی کوچکترین نقشی در رفتن مصطفوی نداشت اما امروز حرف‌های جدیدی می‌شنویم که قبلاً زده نمی‌شد.

چرا قبل از جام‌جهانی وی‌يرا را برکنار کردید؟ آیا بهتر نبود او به خاطر زحماتی که کشید تیم را به فرانسه می‌برد؟

دست ما نبود. بعد از صعود ایران به جام‌جهانی آقای صفایی‌فراهانی گفتند قرارداد وی‌يرا تمام شده و خواستند با ایویچ مذاکره کنند. فدراسیون فوتبال مستقل عمل می‌کرد و ما دخالتی در تصمیمات آنها نداشتیم. من همان‌طور که می‌گویم در آوردن آقای مایلی‌کهن نقش مشورتی داشتیم و با مصطفوی صحبت کردیم، همان‌طور هم اعتراف می‌کنم که در رفتن وی‌يرا نقشی نداشتیم و فدراسيون صفایی مستقل کار کرد.

سؤال دیگری مطرح است که ملی‌پوشان 1998 نامه‌ای از سوی سازمان وقت در اختیار دارند که یک قطعه آپارتمان در محله نواب تهران به آنها اهدا شده اما هرگز این خانه‌ها تحویل بازیکنان داده نشد.

ما برای خیلی‌ها نامه نوشتیم که بروند و از شهرداری آپارتمان بگیرند. خیلی از قهرمانان ما در رشته‌های مختلف کاراته، کشتی و... رفتند و آپارتمان‌های خودشان را در نواب تحویل گرفتند. بحث اینجاست که آن آپارتمان‌ها مجانی نبود. ما با شهرداری هماهنگ کرده بودیم، قرار شد بخشی از هزینه‌ها را سازمان بدهد و بخش اندکی را هم خود ورزشکاران با شرایط مالی ایده‌آل بپردازند. جایزه‌ای در کار نبود. خانه‌ها را خیلی ارزان در اختیار ورزشکاران قرار می‌دادیم. خداداد و سایر دوستان هم باید همان‌موقع می‌رفتند و کارهایشان را برای تحویل آپارتمان انجام می‌دادند اما واقعیت این است که آن خانه‌ها اهدایی و مجانی نبود.

وقتی تیم ملی به جام‌جهانی صعود کرد، چه احساسی داشتید؟

خب واقعاً خوشحال بودیم. آن زمان امکانات نبود. اردوهاي تیم ملی در کنار دریاچه آزادی انجام می‌شد. آقای مایلی‌کهن ماهی 250 هزار تومان از ما حقوق می‌گرفت و به سختی تلاش می‌کرد. بچه‌ها هم زحمت کشیدند. آن صعود، حق تیم ملی بود. خدا کمک کرد تیم ملی به جام‌جهانی رفت اما نمی‌دانم حالا 17 سال از ماجرا می‌گذرد، بعضی‌ها دنبال چه هستند که مطالب نادرستی را مطرح می‌کنند و دنبال نبش قبر هستند. بی ‌سند و مدرک حرف می‌زنند در حالی که برای ادعای‌شان شاهدي هم ندارند.