گزارش روز | رونالدو، پدیده‌ای برزیلی به نام خرگوش چاق

انتظار 24 ساله به سر رسید. در فینال مسابقات جام‌جهانی 1994 آمریکا، برزیل در ضربات پنالتی مقابل ایتالیا به پیروزی رسید تا برای اولین بار پس از جام‌جهانی 1970 مکزیک قهرمان شود. بازیکنان برزیل با در دست داشتن پرچم کشورشان دور زمین می‌دویدند؛ یکی از آنها پرچمی به احترام آیرتون سنا، راننده فرمول یک بود که چند هفته پیش در یک سانحه کشته شده بود. عکاسان دور آنها جمع شده بودند و جام قهرمانی در میان بازیکنان دست به دست می‌شد؛ روماریو، کاپیتان دونگا و تافارل دروازه‌بان تیم در معرض بیشترین توجهات بودند.

در میان این جشن و شادی پسری 17 ساله با دندان‌های نیش فاصله‌دار حضور داشت که در چهارمین قهرمانی برزیل در جهان تنها نظاره‌گر بود اما روزهای طلایی او هنوز پیش نیامده بود. وی با وجود مصدومیت‌هایی که دچارشان شد، یکی از ترسناک‌ترین گلزنان فوتبال شد تا نام «پدیده» کاملا برازنده‌اش باشد.

آن نوجوان با چشمان بهت‌زده نامش رونالدو لوئیس نازاریو د لیما بودکه در سال 2011، 17 سال بعد از اینکه خورشید بر بعدازظهر کالیفرنیا بوسه زد و او در قهرمانی کشورش در جام‌جهانی سهیم بود، کفش‌هایش را آویخت.

رونالدو لوئیس نازاریو د لیما هجدهم سپتامبر 1976 در برزیل متولد شد. او سومین فرزند نلیو نازارو د لیما و سونیا دوس سانتوس باراتا است.

او یکی از سه نفری است که توانسته سه بار یا بیشتر مرد سال فوتبال دنیا شود. لیونل مسی و زین‌الدین زیدان، دو بازیکن دیگری هستند که این افتخار را کسب کرده‌اند. او دو بار هم در سال 1997 و 2002 برنده توپ طلا شد. وی در سال 2007 از سوی فرانس فوتبال در تیم برتر تاریخ فوتبال قرار گرفت و در سال 2004 نیز در فهرست 100 بازیکن برتر زنده دنیا حضور داشت. رونالدو در سال 2006 به تالار مشاهیر فوتبال برزیل راه یافت. رونالدو 98 مسابقه ملی و 62 گل زده ملی در کارنامه دارد. 

رونالدو بر خلاف پله، اسطوره فوتبال بزیل، در دورانی بازی می‌کرد که هر دریبل و گل فوق‌العاده‌ای برای آیندگان ثبت می‌شد. گلزنی برای بارسلونا در دیدار مقابل سانتیاگو دی کومپوستلا در اکتبر 1996 در لالیگا یکی از شگفتی‌های او بود. رونالدو توپ را از نیمه زمین برداشت و با پشت سر گذاشتن مدافعان این تیم از فاصله 12 یاردی توپ را وارد دروازه حریف کرد.

رونالدو فوتبالش را در تیم آماتور سائو کریستوائو در ریو دو ژانیرو آغاز کرد و در سن 16 سالگی قراردادی حرفه‌ای با باشگاه کروزیرو امضا کرد و سپس کمی قبل از شروع مسابقات جام‌جهانی 1994 کارش را در آیندهوون هلند پیگیری کرد. ستاره شدن وی در سطح بین‌المللی پس از ملحق شدن وی به بارسلونا رخ داد؛ جایی که توانست رکورد گلزنی فوق‌العاده‌ای را با زدن متوسط یک گل در هر بازی به ثبت برساند. او در تیم آیندهوون و راپوسا نیز این رکورد را ثبت کرد.

در همان دوران بود که رونالدو در سال 1996 اولین بار به عنوان بازیکن سال فیفا انتخاب شد و نام «پدیده» برای او انتخاب شد، نامی که تا پایان روزهای فوتبالش بر روی او ماند. وقتی روابط او با بارسلونا تیره‌ شد، به اینترمیلان رفت و همچنان به درخشش ادامه داد و توانست برای دومین بار متوالی برنده جایزه بازیکن سال دنیا شود. وی به همراه اینتر توانست در سال 1998 قهرمان جام یوفا شود.

به نظر می‌رسید صحنه برای درخشش این بازیکن 21 ساله در فرانسه 1998 آماده شده است اما او با وجود زدن چهار گل برای برزیل در مسیر رسیدن به فینال، هنگام آماده شدن برای بازی مقابل فرانسه دچار تسنج شد تا تنها سایه‌ای از خود را در این بازی به نمایش بگذارد و زین‌الدین زیدان این قهرمانی را برای تیمش به ارمغان بیاورد.

این بیماری، اولین مشکل در سریال مشکلات جسمی بود که برای این مهاجم اصیل در سال‌های بعدی رخ داد. دو مصدومیت جدی زانو که دومی در دیدار سرنوشت ساز کوپا ایتالیا مقابل لاتزیو رخ داد، از جمله مصدومیت‌های وی بودند. منظره یک رونالدوی مصدوم که پس از افتادن روی زمین از درد به خود می‌پیچید و پایش را محکم در دست گرفته بود، یکی از تصویرهای پر درد دوران فوتبالی او بود.

رونالدو پس از انجام عمل جراحی، 15 ماه از مسابقات دور بود و سپس بازگشتی فوق‌العاده را رقم زد. وی در جام‌جهانی 2002 کره و ژاپن حاضر شد تا آن شب فاجعه آمیز در پاریس چهار سال گذشته را جبران کند. وی که در خط حمله تیم ملی فوتبال برزیل در کنار بازیکنانی چون رونالدینیو و ریوالدو بازی می‌کردد، هشت گل دیگر به گل‌های زده‌اش در این مسابقات اضافه کرد و برزیل توانست پنجمین قهرمانی‌اش را در این مسابقات به دست آورد. پاداش او برای همکاری در رسیدن برزیل به این قهرمانی این بود که برای سومین بار از سوی فیفا برنده جایزه برترین بازیکن دنیا شود.

هرچند به نظر می‌رسید مصدومیت‌های رونالدو بیشتر می‌شود اما او هنوز 26 ساله بود که پس از قهرمانی در کشورهای مشرق زمین به رئال مادرید ملحق شد. رونالدو پنج سال بعدی را در سانتیاگو برنابئو سپری کرد و در کنار کهکشانی‌هایی چون روبرتو کارلوس، زیدان، رائول و لوئیز فیگو تأثیرگذار بود.

آخرین حضور او در جام‌جهانی در سال 2006 در آلمان رخ داد تا رکورد گل‌هایش در این مسابقات را به عدد 15 برساند. برزیل در مرحله یک‌چهارم نهایی با شکست مقابل یاران زیدان بار دیگر از رسیدن به قهرمانی باز ماند.

او پس از این مسابقات راهی آث میلان شد و یک بار دیگر یک مصدومیت زانوی دیگر برایش رخ داد تا راهی کورینتیانس شود و به برزیل باز گردد. رونالدو از هیچ کاری برای بازگشت به آمادگی دریغ نکرد و باشگاه‌های اروپایی زیادی منتظر بهبودی او بودند اما او با تصمیمی که در دقیقه 90 گرفت و به کورینتیانس پیوست، همه را شوکه کرد. هواداران این تیم با آغوش باز از او استقبال کردند و او توانست کارش را به بهترین شکل انجام دهد و بر آمار گل‌های فوق‌العاده‌اش بیفزاید و افتخارات بیشتری را به دست آورد.

به هر حال از خودگذشتگی‌های و سخت‌کوشی‌های گذشته در این مرحله او را از پا درآورد. سرانجام در فوریه 2011 پدیده اعلام کرد: بدن من مرا شکست داد. دوران فوق‌العاده، موفق و هیجان‌انگیزی داشتم. از شکست‌های زیادی رنج کشیدم و پیروزی‌های بی‌شماری به دست آوردم.

میروسلاو کلوزه در جام‌جهانی برزیل 2014 موفق شد رکورد تعداد گل‌های زده رونالدو در این مسابقات را پشت سر بگذارد و با گلزنی در پیروزی هفت بر یک مقابل برزیل در دیدار نیمه‌نهایی، تعداد گل‌های زده خود را به عدد 16 رساند. کلوزه با وجود پشت سر گذاشتن شماره 9 معروف برزیل اعلام کرد: رونالدو کامل‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال بوده است.

جدا از تمام گل‌ها و افتخارات، توانایی برای رویارویی و غلبه بر دوران مصدومیت شاید بزرگترین دستاورد بازیکنی باشد که یک پدیده واقعی بود.

رونالدو در حال حاضر یکی از بهترین‌ بازیکنان تاریخ فوتبال است. او که همیشه به خاطر تمرین نکردن مانند یک ورزشکار حرفه‌ای مورد انتقاد قرار می‌گرفت، یک شرکت تجاری ورزشی به نام 9ine را تأسیس کرد و همچنین به کمیته برگزار کننده بازی‌های جام‌جهانی 2014 برزیل و المپیک 2016 ملحق شد تا حضور مؤثرش به عنوان یک شخصیت ورزشی در این کشور را به اثبات برساند.